به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، مهدی خسروی در یادداشتی به بیان پیچیدگیهای آبرسانی به شهرها و روستاهای هرمزگان پرداخته است.
آب آشامیدنی سالم و بهداشتی در همه جای ایران یک نعمت بزرگ است که برای تأمین مداوم و مستمر آن، تلاشهای غیرقابل باوری در جریان است تا با بازکردن شیرآب در منازل خود بتوانیم از آن بهرهمند شویم و چه بسیار آبادیها که بدلیل نبود آب بخصوص در یک دهه اخیر خالی از سکنه شدهاند و حتی قطره آبی برای نوشیدن آنها نیز در دسترس نبوده است.
آب اما در هرمزگان روایت دیگری دارد.
آب در کنار دریا برای مردمان ساحلنشین هرمزگان بسیار پیچیدهتر و با کوششی مضاعف حاصل شده است و مردمان این منطقه نیز قدر آب را دوچندان میدانند.
شهرهای مختلف هرمزگان بدلیل کمآبیهای پرتنش در طول دهههای اخیر در معرض آسیبها و سختیهای فراوانی بودهاند به طوری که توسعه آنها در معرض آسیب جدی قرار داشت اما همتی بلند در عرصه آبرسانی به این شهرها موجب شد تا هرمزگان جانی تازه بگیرد و بتواند برای اُفقهای آینده خود هرچه بهتر برنامهریزی کند. همتی که آب را از کیلومترها آنسوتر به شهرهای هرمزگان میرساند.
در غرب هرمزگان، بحران کمآبی دیرینه سبب شد تا تأمین آب شهرهای بندرلنگه و چارک و صدها روستای در طول مسیر از 700 کیلومتر آن سوتر از طریق خط محرم تأمین شود. سد کوثر در گچساران که روانابهای زاگرس مرکزی را در خود جای میدهد، تأمین کننده آب مناطق مختلفی از استان بوشهر، هرمزگان و جنوب فارس است که از طریق خط لولهای عظیم بیش از یک دهه قبل به این مناطق انتقال یافت.
پارهای از روستاهای غربی هرمزگان نیز از آبشیرینکن برای تأمین آب بهره میبرند و بندرعباس به عنوان کانون اصلی توسعه هرمزگان که حدود نیمی از جمعیت این استان را در خود جای داده و همراه بندر خمیر از آب سدهای استقلال میناب، شمیل و نیان، آبشیرین 100 هزار مترمکعبی بندرعباس و چاههای حفر شده در دشتهای پیرامونی این شهر استفاده میکنند.
اگر آب مورد نیاز مردم غرب هرمزگان از 700 کیلومتر آنسوتر به این منطقه انتقال مییابد، آب بندرعباس نیز از سد استقلال مینابی میآید که حدود 100 کیلومتر با تصفیهخانه و مخازن پمپاژ آن فاصله دارد.
پیچیدگیهای انتقال آب در هرمزگان از حوزههای همجوار که نمونه آن را در تأمین آب شرب شهر جاسک از سد جگین نیز شاهدیم، سبب شده تا آب به دُر گرانبهایی در هرمزگان بدل شود که مردمان آن نیز با اطلاع از سختیهای انتقال این مایع حیاتبخش، قدر آن را بیشتر بدانند.
بواقع برای تأمین آب شهر بزرگی نظیر بندرعباس، تلاشی ویژه از محل حوزه آبریز تا ایستگاههای نهایی پمپاژ در جریان است که آبی سالم و با کیفیت در اختیار مردم قرار گیرد.
از مرحله تصفیه شیمیایی آب و استفاده از تکنولوژی کربن فعال در مخازنی در مجاورت سدهای استقلال میناب و شمیل و نیان تا مرحله تصفیه فیزیکی آب در تصفیهخانه بندرعباس که شامل مراحل متنوعی از جمله اوزون زنی و فیلتراسیون و آزمایشگاه کنترل کیفیت است، میتوان به مراحل پیچیدهای یاد کرد که در کمتر شهری از ایران میتوان وجود انواعی از روشهای بهبود کیفیت آب را یکجا دید.
علاوه بر این برای پمپاژ آب در مناطق مختلف شهر بندرعباس نیز، عملیاتهای متنوعی در جریان است تا بتوان آب میان محلاتی با ارتفاع کمتر از 10 متر از سطح دریا تا محلاتی با ارتفاع بیش از 300 متر از سطح دریا توزیع کرد.
شاید به جرات میتوان گفت که حتی در شهرهای مهم و کلیدی کشور نیز عملیاتی با این حد از کنترل و شدت دقت در تأمین و تصفیه و پمپاژ آن وجود ندارد.
حال آبی که با این تلاش بیکران به دستان ما در منازلمان میرسد، از چنان قیمتی برخوردار است که باید قدر قطره قطره آن را بدانیم و نگذاریم هدر رود.
آبی که هزینه تمامشدن آن برای اقتصاد کشور از دیگر شهرهای ایران بالاتر است و به مثابه در گرانبهایی است که قدرنشناسی در برابر برکت وجود آن، شایسته نیست.
انتهای پیام/88055