در سوگ جنگل سوخته لوداب؛ بر زخم تنم، مرهمی از سقّز و شیرابه ببندیم

به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج جواد رحیمیان فعال حوزه زیست محیطی و از کارشناسان جنگل و مرتع در یادداشتی آورده است: روزهای زیادی، آتش را تحمل کرد، بوته ها و درختهایش سوخت، از گور اسپید و دره بید، تا زی زی و دره سرد، گَلال و زِر تی تا تنگ یار دره سرد و نیر و گردنگَه ، یادگار تاریخ حماسی بویراحمد، همه ندای یاری طلبی، سر دادند..

در نبود امکانات و اینترنت،در فضای تاریک سوخته اما روشن از نور اخگر آتش بلوطهای عزادار، مدیریت آتش، بعد از سه روز و قتل عام هزاران دار کهنسال، از هلی برن و هوابرد و آبپاشی نمایشی، گذشته است...

بلوطهای گوراسپید، به این نمایش نیازی ندارند و به این نمایش، عادت دارند،چون بازیگر این نمایش کوتاه و داغ، پیش از شروع نمایش،مرگ را تجربه کرده است.
آنچه می بینیم، بازسازی ناقص صحنه است...

همه مقصریم،اعتبارات را بجای آنکه به حفاظت و رویش درخت و نهال،اختصاص دهیم، به راهسازی و کشتار و خاکسپاری بلوط و جنگل، به آسفالت کوچه های بن بست، به صرف میوه و شیرینی جلسات طولانی بن بست آفرین، به تشویق و تحریک تصویری ومجازی مردم طبیعت دوست در برداشت بی رویه گیاهان و تولید سطحی گندم و جو، اختصاص میدهیم.

جان درخت بی ارزش است، چون بلوط را هیمه میدانیم برای گرم کردن اجاق چای آتشی، گرچه در همایش و نمایش به وجود جنگل و بلوط، افتخار میکنیم اما پشت در سالن، بلوط را فدای پهنای باند فیبر نوری خیالی و اتوبان ها می‌کنیم.

آری

هیمه، مغز من و توست که جز مصرف روزانه و تن پروری، مرزی نمی شناسد،
انتظار داریم با این بی عدالتی در توزیع و تقسیم اعتبار و امکانات، بارانی از آسمان ببارد و آتش را در جنگلهای بلوط،گلستان نماید،

دستهای_خالی_جنگلبان

دیگر طاقت تکان دادن سرشاخه بلوط را ندارد،برای خاموشی آتش،کمی دیر شده است،

اما، هنوز شاخه جَرگه و گَوَن و بلوط، مهارت تو را نشان میدهد، جنگلبان تنها..
در عزای البرز زاگرس،شمع روشن نکنیم، به بلوطهای برجامانده گناوه و خاییز و زی زی بیاندیشیم،این راه ادامه دارد، تابستان داغ،تازه از راه رسیده است،از تاریخ ١٣ هزار ساله زاگرس، جز بویراحمد و از بویراحمد جز بلوط نمانده است...

هر انسان، بله هر انسان،هم اگر بیندیشد عزادار و سیاه پوش بلوطها و بنه ها خواهد ماند تا قرن ها و سده های دیگر...

چرا فقط در هنگامه بحران ، هلیکوپتر و مدیر می آید، اگر ادعای سرباز وطن داریم، باید برای پیشگیری از بحران بیاندیشیم و آمادگی داشته باشیم و باشیم، همه جای ایران سرای من است...

تلخیها و مرارتهای سوختن درختان وطن، با رویش دوباره نهالهای نورسته،کاسته میشود،حرمت بلوط را نشکنیم به حریم جنگلها احترام بگذاریم، سالها با ما و همراه و یار و نان و پناه ما بودند،
اکنون، هنگام یاری کردن جنگل و جبران مافات است

اگر گوش شنوایی باشد:

**تکرار سخن را نپسندیم
**با درد دگران، هیچ،نخندیم
**بربام گل اسپید، بجنگیم
**بر شعله، رَهِ پیش،ببندیم
**رفتیم همه،قله اسپید
**بر زخم تنم، مرهمی از
**سقّز و شیرابه، ببندیم

انتهای پیام/82009