علی دایلی؛ ۱۰ سال پیش نمایندگان مجلس در دوره هشتم طرحی را به مجلس بردند که در آن، دولت را از هرگونه هزینه در ورزش حرفه ای منع میکرد.
این طرح که به دلیل نبود زیرساختهای لازم در امر خصوصی سازی و فقدان امکانات در ورزش ایران، بعدها به قانونی عبث مبدل و دامان ورزش ایران را تا به امروز گرفت و منشأ گرفتاریهای بسیاری برای ورزشکاران شد؛ غالباً به تیمهای نفتی ضربه زد چرا که تنها وزارت نفت بود که برخی اعتبارات را تحت نام ادای مسئولیت اجتماعی خود از تیمهای تحت امر خود منقطع ساخت.
این قانون که در آن دولت مکلف شد به منظور توسعه ورزش همگانی، قهرمانی و توسعه زیرساختهای ورزشی اقداماتی را انجام دهد، از همان ابتدا وجه تمایزی را بین تیمهای نفتی با سایر تیمهای ورزشی ایجاد کرد، بهطوری که نفتیها کاسه گدایی دست گرفتند اما تیمهای زیر مجموعه وزارت صنایع و ورزش و جوانان، روز به روز به ریخت و پاش خود افزودند.
رئیس مرکز پژوهشهای مجلس وقت سال ۸۹ در این باره، در اظهاری نظری عنوان کرد: بند ۳ از ماده ۱۵ که نمایندگان مجلس به حذف آن رای دادند وضعیت بدتری دارد البته با اصل 3 قانون اساسی نیز در تعارض است. اصل 3 قانون اساسی تصریح دارد که ورزش، تربیت بدنی و آموزش باید در همه سطوح رایگان باشد.
توکلی یادآور شد: این درست نیست که با پول شرکت نفت ورزشگاه بزنیم و در هر شهری که میرویم برای احداث ورزشگاه اقدام کنیم و همه را به بخش خصوصی بدهیم و در نهایت مردم برای استفاده از این اماکن ورزشی پول بدهند این با عدالت نمیسازد. همچنین مصداق سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی هم نیست، با قانون اساسی نیز در تضاد است، خواهش می کنم به حذف این بند رای دهید.
حال وضع چنین قانونی ورزش کشور را در سالهای اخیر دچار نوعی بحران کرده که بهواسطه آن، سرمایه عظیم انسانی که میتوانست بهموجب آن خیل عظیمی از جمعیت جوان را امر به ورزش و از اعمال بزه منفک ساخت، تبدیل به سرتیتر مشکلات ورزش شد و ورزشکاران و ورزشدوستان، به همراه دستاندرکاران این بخش از جامعه، بهجای تمرکز بر موفقیت و ایجاد نشاط در بین جامعه، به تکاپو برای ایجاد سازوکار مالی، تأمین منابع، حل مشکلات این حوزه و رفع و رجوع مطالبات و شکایات پرداختند.
تصویب این قانون در مجلس شورای اسلامی، گرچه اساساً صحیح و جزو قوانین منجر به حرفهای سازی ورزش در دنیا به شمار میرود و منجر به استقلال ورزش و عدم چشمداشت به الطاف دولتی خواهد بود، اما در ورزش ایران که اساس و زیرساخت آن وابسته به دولت و درآمدهایی که ورزش به آن نیاز دارد از سوی نهادهایی همچون رادیو و تلویزیون تعریف نشده است و عملاً موضوعی عبث و غیر قابل دستیابی در پروسه زمانی فعلی است.
بر همین اساس، زمان آن رسیده که مجلس یازدهم در خصوص قانون وضع شده توسط نمایندگان بیاطلاع وقت، تجدیدنظر کرده و بر تفرقهانگیزی دولتی بر سر تیمداری در ورزش ایران پایان دهند.
تفرقهانگیزی که تنها دامان تیمهای نفتی را گرفته و در مقابل، تیمهای همچون استقلال و پرسپولیس با حمایت وزارت ورزش و جوانان، سالانه اقدام به حیف و میل صدها میلیارد تومان از اعتبارات ملی و بیت المال هستند و تیمهایی همچون، سپاهان، پیکان، فولاد، مس، سایپا و ... گرچه با کاهش بودجه همراه بودهاند، اما همچنان رویه سابق خود را حفظ مشکلی در منابع مالی خود که منشأ وزارتخانهای دارد، ندارند.
در حال حاضر تیمهای پرطرفداری همچون نفت مسجدسلیمان، صنعت نفت آبادان و پارس جنوبی جم که خیل عظیمی از هواداران را به پشتوانه خود دارند، در منحطترین دوران تیمداری بهسر میبرند و فریاد مشکلات این تیمها را میتوان همه روزه از زبان رسانهها جویا شد.
کمیسیون انرژی پدیدآورنده شرایطی است که با توجه به شرایط موجود؛ این کمیسیون نیاز به حمایت بیشتری از سوی وزارت نفت دارد تا به وسیله آن، بتوان در قالب تبصره و یا طرح تیمهای نفتی را از وضع موجود خارج سازند.
نقطه امیدی که میتواند به این معضل مدد رساند، انتخاب فریدون عباسی دوانی، رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی ایران و منتخب مردم کازرون در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی است که با تغییراتی که در کمیسیون انرژی مجلس یازدهم ایجاد شده، میتواند انفعال ادوار پیشین را در این کمیسیون و ورزشستیزی نمایندگان آن دورهها را پایان بخشد و کمکحال نمایندگان فعلی خوزستان در راه حل مشکلات تیمهای نفتی باشد.
رئیس این کمیسیون که از حوزه انتخابیه کازرون به مجلس یازدهم راه یافته است، اصالتاً اهل استان خوزستان و یک آبادانی است که میداند فوتبال برای مردم این شهر و هواداران تیم صنعت نفت چه جایگاهی در زندگی شخصی ایشان و احیای نشاط در جامعه این شهر و شهرهایی همچون مسجدسلیمان و جم دارد.
پس از انحلال باشگاه نفت تهران که در سکوت کامل رقم خورد، این زنگ خطر ورزش شهرهای فوق را نیز تهدید میکند که مبادا این وضعیت، به نابودی این عضو جداییناپذیر از قلب مردمان این دیار بیانجامد.
مردم آبادان که در سالهای اخیر بهواسطه انفعال موجود در نمایندگان خود، امیدی به بهبود وضعیت تیم محبوب خود نداشتند، حال با تغییری که در کمیسیون انرژی صورت پذیرفته، امید دارند که این بار، انتظارات ایشان از سوی یک خوزستانی جدا مانده از شهر و استان خود محقق شده و آب رفته به جوی بازگردد.
ورزشدوستان خوزستانی، از دیگر نماینده مجلس که هم استانی ایشان بهشمار میرود و با درد مردمان این جلگه آشناست، انتظار دارند که نسبت به بازگشت نشاط به ورزش این بوم و تیمهای ورزشی خوزستان اهتمام ویژهای از خود نشان دهد و دین خود را به خوزستان در خارج از مرزهای استان ادا کند.
انتهای پیام/۷۲۰۱۳