به گزارش خبرگزاری فارس، مجتبی کمالی در در خصوص آشنایش با ورزش بسکتبال با ویلچر اظهار داشت: یک روز که برای خرید خارج از خانه رفته بودم پای مصنوعیام خراب شد و فردی به من کمک کرد. همین اتفاق باعث آشنایی من با بسکتبال با ویلچر شد و امروز پس از گذشت سال ها، خوشحالم که توانستم در این رشته به عنوان لژیونر فعالیت کنم.
وی افزود: لژیونر شدن پیشرفت بزرگی در ورزش محسوب می شود و تنها مشکل آن دوری از خانواده است. اکنون در تیم هامبورگ بازی می کنم. در این تیم به تمام بازیکنان اهمیت داده می شود و تفاوتی بین افراد نیست و شرایط برای همه یکسان است.
کمالی در رابطه با شیوع بیماری کرونا عنوان کرد: زمانی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرد، در آلمان بودم و با تعطیلی مسابقات و باشگاه ها، تمریناتم را در منزل زیر نظر مربیان ادامه دادم و اکنون بعد از بازگشت به ایران نیز در منزل تمرین می کنم تا آمادگی جسمانی ام حفظ شود. تمام تلاشم این است که بتوانم همراه با تیم ملی در پارالمپیک حاضر شوم و به موفقیت تیم در این رویداد کمک کنم.
وی خاطرنشان کرد: در طول این سال ها، حسین پالار و علیرضا احمدی مربیانم بودند و احمدی که خود پیشکسوت این رشته بوده در کنار خانواده ام از مشوقان اصلی من است و همواره او را الگوی ورزشی خود می دانم.
لژیونر بسکتبال با ویلچر در گفت وگو با سایت فدراسیون جانبازان و معلولین تصریح کرد: بزرگترین آرزوی من این است که یک روز بهترین بازیکن جهان شوم و بتوانم برای تیم ملی ایران افتخار آفرینی کنم.
انتهای پیام/