مدل رایانه ای ساده ای که اهمیت استفاده از ماسک و فاصله گذاری اجتماعی را نشان می دهد

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: با گسترش شیوع یک بیماری مسری، شیوع شناسان و مقامات سلامت عمومی به سرعت می کوشند تعداد مرگ و میرها و افراد مبتلا را با استفاده از مدل های رایانه ای پیچیده پیش بینی کنند. اما با وجود ویروس کاملا جدیدی مثل ویروسی که عامل بیماری کووید19 است، این برآوردها در نتیجه موجی از اطلاعات معتبر درباره نشانه های بیماری، شدت سرایت و کسانی که بیشتر از همه در معرض خطر قرار دارند پیچیده می شود.
تیم من در مرکز تحقیقات آماری گلدنسون  یک مدل رایانه ای رایگان و با کاربرد ساده را طراحی کرده که هدف متفاوتی را دنبال می کند. این مدل نشان می دهد که در طول یک دوره سه ماهه، بر اساس نحوه رفتار مردم در واکنش به شیوع این بیماری، تعداد مرگ و میر و افراد مبتلا به طور روزانه چگونه پیشرفت می کند. این مدل به مردم اجازه می دهد تا داده هایی را که نشان می دهند انجام تغییراتی در رعایت تدابیر ایمنی در اجتماعات آنها از جمله استفاده از ماسک و فاصله گیری اجتماعی، چگونه می تواند به شکل قابل توجهی بر گسترش این ویروس و نرخ مرگ و میر آن تاثیر بگذارد.
مدل کووید19 مرکز گلدنسون با استفاده از یک جمعیت فرضی هزار نفری، نتایج را با استفاده از سه نوع اطلاعات محاسبه می کند: تعداد اولیه افراد آلوده، فاصله گذاری اجتماعی و به کار بردن روش های حفاظت فردی که شامل استفاده از ماسک، شستن مرتب دست ها و ماندن در قرنطینه در صورت بروز علائم کووید19 می شود. سپس مدل ما از این اطلاعات اولیه برای پیش بینی تعداد افراد مبتلا و مرگ و میرها به طور روزانه طی دوره ای سه ماهه استفاده می کند. یافته های این مدل بر اساس داده های واقعی مربوط به بیماری نیست و برای نشان دادن اثرات به کارگرفتن تدابیر ایمنی طراحی شده نه انجام پیش بینی های مشخص.

چرا این مسئله اهمیت دارد
با در نظر گرفتن فرض های مختلف، مردم می توانند ببینند که چگونه اقدامات فردی آنها در اجتماعاتشان می تواند مسیر این همه گیری را تغییر دهد و چگونه رعایت نامناسب پروتکل ها می تواند به گسترش تصاعدی ویروس دامن بزند.
برای مثال بیایید فرض کنیم که 100 نفر در جمعیتی هزار نفری آلوده به ویروس هستند و از هر 10 نفر آنها یک نفر استفاده از ماسک، حفظ فاصله مناسب و قرنطینه کردن خود در صورت لزوم خود را رعایت می کند. این مدل نشان می دهد که 30 روز بعد ویروس می تواند 156 نفر را مبتلا کند. بعد از سه ماه تعداد مرگ و میرها به 460 نفر می رسد، در حالی که510 نفر نیز به آن مبتلا شده اند.
ولی آنطور که مدل ما نشان می دهد، اگر نیمی از این جمعیت پروتکل های ایمنی را رعایت کنند، بعد از 90 روز تعداد افراد مبتلا به 293 نفر کاهش پیدا خواهد کرد و تعداد مرگ و میرها نیز حتی از این هم بیشتر کاهش خواهد یافت و به 149 نفر می رسد، یعنی حدود یک سوم کسانی که  در صورت عدم رعایت تدابیر ایمنی جان خود را از دست می دهند.
نکته اصلی این است که تدابیر ایمنی که رعایت آنها در کنترل ما قرار دارند، اثر بسیار مهمی در کنترل بیماری دارد و نادیده گرفتن این پروتکل ها می توانند عواقب وخیمی در پی داشته باشد.
اگر ممنوعیت ها در یک ایالت برداشته شود و تدابیر ایمنی را دست کم برای سه ماه حفظ کند، ویروس مهار خواهد شد و احتمالا از بین خواهد رفت. از طرف دیگر اگر در یک ایالت ممنوعیت ها بسیار پیشتر از موعد برداشته شود و ساکنان آن پروتکل های ایمنی را نادیده بگیرند، طی چند ماه شاهد افزایشی تصاعدی در تعداد مرگ و میرهای ناشی از کووید19 خواهد بود. مهم است که جامعه درک کند که گسترش این ویروس فقط و فقط متاثر از رفتار فردی انسان هاست.

بعد چه می شود؟
مدل ما نشان می دهد همزمان با برداشته شدن مقررات قرنطینه خانگی و بازگشت مردم به مشاغل خود، همچنان باید روی تداوم رعایت تدابیر ایمنی لازم  تاکید کنیم. رعایت اقدامات عاقلانه فاصله گیری اجتماعی، استفاده از ماسک در فضاهای عمومی و قرنطینه کردن خود در صورت لزوم برای یک دوره زمانی محدود چندان مشکل آفرین نیست، اما این کار اثرات مخرب ویروس را مهار خواهد کرد و این اطمینان را به وجود می آورد که می توان اقتصاد را دوباره احیا کرد.
نویسنده: جیارای وادی ودو (Jeyaraj Vadiveloo) مدیر مرکز تحقیقات آماری گلدنسون
منبع: https://b2n.ir/293058

انتهای پیام.