خبرگزاری فارس- گروه رادیو و تلویزیون: برنامهسازی در حوزه تلویزیون یکی از فعالیتهایی است که موارد بسیاری را شامل میشود که علاوه بر تخصص، خلاقیت نیز جزوی انکار ناشدنی در تولید یک اثر تلویزیونی به حساب میآید. فارغ از تخصص و خلاقیت نیروهایی انسانی و برنامهساز، بستر و فضای مناسب برای تولید یک اثر نیز اهمیت بسزایی دارد. این بستر و فضا از عوامل گوناگونی تشکیل میشوند که در نهایت منجر به دیده شدن اثر خواهند شد. در کشور ما هم برنامهسازان متعددی در اقصی نقاط کشور مشغول به تولید و ساخت برنامههایی برای تلویزیون هستند.
برنامهسازانی که گاه به دلیل عدم حضورشان در پایتخت کمتر در معرض دید قرار میگیرند؛ در این شرایط نیاز به تعامل و ارتباط بیشتر مرکز و استانها بیش از پیش احساس میشود. به همین منظور شبکه شما در اقدامی مبتکرانه دست به تولید برنامهای زده که امکان ارتباط برنامهسازان مراکز استانها با پایتخت را فراهم کرده است.
«هدهد» به تهیهکنندگی عباس عادلی و اجرای محمود گبرلو عنوان برنامهای است که هر هفته پنجشنبهها ساعت 21 از شبکه شما پخش میشود. این برنامه از بخشهایی چون پخش پشتصحنه برنامههای در حال ساخت، تاریخچه استانها، پاسداشت بازنشستگان، گفتوگوی استودیویی و... تشکیل میشود. پیش از این «هدهد» با اجرای محمود گبرلو در ایام برگزاری جشنوارههای تولیدات مراکز استانها روی آنتن شبکه شما میرفت و حالا چند هفتهای است که با تغییراتی عمده در ساختار پخش میشود که این اتفاق توجه و آگاهی برنامهسازان شبکه شما نسبت به سایر مراکز را نشان میدهد. به همین بهانه با تهیهکننده و مجری برنامه «هدهد» گفتوگویی داشتیم که در ادامه میخوانید.
**عباس عادلی:موقعیت معرفی تولیدات استانی در شبکه شما
آقای عادلی در گذشته ویژهبرنامه «هدهد» در زمان برگزاری جشنوارههای تولیدات استانی پخش میشد اما به مرور ماهیت برنامه تغییر کرد و به برنامهای که اکنون روی آنتن است، تبدیل شد. درباره تغییرات صورت گرفته و کلیت برنامه توضیح دهید؟
همانطور که اشاره کردید ویژهبرنامه «هدهد» پیش از برگزاری جشنواره تولیدات استانی روی آنتن میرفت و تا پایان جشنواره ادامه داشت و به مباحث جشنواره میپرداخت. زمانی که صحبت از برنامه «هدهد» فعلی شد، از آنجایی که فقط درمورد جشنواره نبود بلکه به تمامی تولیدات صدا و سیمای مراکز استانها میپرداخت، قرار بود نام دیگری داشته باشد اما به این دلیل که برنامه باید در زمان جشنواره هم به پوشش اتفاقات میپرداخت، با پیشینه و شناختی که مخاطب از برنامه داشت، دوستان برنامهساز به این نتیجه رسیدند که نام آن «هدهد» بماند.
در خصوص اجرای برنامه و انتخاب محمود گبرلو به عنوان مجری توضیح دهید.
محمود گبرلو فرد شناخته شدهای در حوزه سینما و تلویزیون و در این زمینه صاحبنظر است. برنامههای مشابه را در تلویزیون و در قالبهای مختلف اجرا کرده و دست به قلم است. از طرفی به واسطه چندسالی که در زمان برگزاری جشنوارههای تولیدات استانی و پخش برنامه «هدهد»، اجرای این برنامه را بر عهده داشتند از شناخت خوبی نسبت به مراکز استانها برخوردارند. چه چیزی بهتر از این که یک چهره مطلع و شناختهشده میزبان گفتو گوها باشد. نکته قابل توجه دیگر این است که محمود گبرلو بیشتر شنونده است تا گوینده؛ به نظر من نکات جالبی در شخصیت او نهفته است. بر همین اساس تعامل مثبتی با مهمان برنامه دارد. او فضای منطقی و کارشناسانهای را در برنامه ایجاد میکند تا برنامه به دور از حب و بغض و صمیمانه پیش رود. هدف ما هم همین است.
ملاک انتخاب برنامهسازان برتر و ارتباط و معرفی آنها در برنامه چیست؟ پخش برنامههایی از این دست چقدر میتواند در دیدهشدن و معرفی برنامهسازان مراکز استانها و آثار آنها موثر باشد؟
تمام برنامههایی که در مراکز استانها تولید میشوند در قالب جلساتی در طول سال با حضور هیات داوران که خود، کارشناسان رسانه هستند، مورد ارزیابی قرار میگیرند. البته در معاونت امور استانها سالانه دو یا سه هزار عنوان برنامه به طور کامل بررسی میشوند. برای هر برنامه فرم ارزیابی مخصوص وجود دارد که براساس شاخصهایی نظیر؛ ایده، نویسندگی، کارگردانی، طراحی صحنه، موسیقی، بازیگری، اجرا، گزارشگر و تیتراژ، برنامهها را میسنجد و به آنها امتیاز داده میشود. در این راستا سقفی برای برنامهها تعیین میکنند و برنامهای که بیشتر از حد مشخش شده، امتیاز کسب کند در رده برنامههای خوب قرار میگیرد؛ ما در برنامه این موارد را لحاظ میکنیم. ضمن اینکه هرکدام از این برنامهسازان هم پیشینهای دارند و شناخته شده هستند. ۳۳ مرکز استان داریم که در هرکدام حداقل سه یا چهار برنامه شاخص تولید شده است. جالب است بدانید تعداد بهقدری زیاد است که ما نمیرسیم از تمام برنامهسازان برتر برای حضور در برنامه «هدهد» دعوت کنیم.
همکاری مدیران و همکاران شبکه شما در تولید این برنامه چگونه است؟
شبکه شما موقعیتی ایجاد کرده که به صورت هفتگی و مستمر به معرفی تولیدات مراکز استانها پرداخته شود که تا پیش از این فضایی این چنین وجود نداشت. امیدوارم این برنامه به پایگاهی برای برنامهسازان مراکز استانها بدل شود و به این واسطه رابطه تعاملی و دوستانهای میان شبکه شما و شبکههای استانی شکل گیرد. تولیدات مراکز استانها علاوه بر شبکههای استانی از شبکه شما هم به دفعات پخش میشود. این رابطه دوسویه میتواند در فرایند تولید و پخش تولیدات استانی اثرگذار باشد.
محمود گبرلو: اثرگذاری برنامه برایم مهم است
آقای گبرلو شما سابق بر این هم اجرای برنامه «هدهد» را در ایام برگزاری جشنوارههای تولیدات استانی برعهده داشتهاید؛ در حال حاضر با توجه به سبقهای که در این برنامه دارید چه میزان نسبت به «هدهد» و موضوعات مطرح شده در آن دغدغهمندید؟
من روزنامهنگار سینمایی بودم و به شکلی اتفاقی وارد حوزه برنامهسازی تلویزیون و اجرا شدم. در این مدت متوجه شدم که صدا و سیما چه مخاطب گستردهای دارد که ما از آن غافلیم. ما جریانات فرهنگی حاکم بر جامعه را تحلیل میکنیم اما از نقش تلویزیون غافل هستیم. در سینما عددی بالغ بر پنج هزار نفر فعال وجود دارد و سه میلیون مخاطب؛ درحالی که تلویزیون دارای ۶۰ شبکه تلویزیونی و صد شبکه رادیویی و ۳۰ تا ۵۰ هزار پرسنل است. یکی از دلایلی که مرا برای حضور در این فضا ترغیب کرد این بعد از اهمیت تولیدات تلویزیون بود. از طرفی شرایط رسانهای حاکم بر دنیا و این موضوع که رقابت در شبکههای ماهوارهای جدی است ما را به فعالیت در تلویزیون راغب میکند. به طوری که دیگر مرزی بین شبکههای تلویزیونی وجود ندارد و مردم میتوانند برنامههایی که در تمام دنیا تولید میشوند را ببینند؛ بنابراین و در این شرایط نکته مهم این است که در این رقابت چه کاری میتوانیم انجام دهیم. مجموع این شرایط باعث شد تا به عنوان مجری_کارشناس در برنامه حضور داشته باشم، تحلیل کنم و در نهایت حضور در برنامه «هدهد» را پذیرفتم. توجه داشته باشید برنامه «هدهد» در ۳۳ مرکز استان پخش میشود و من میتوانم با مخاطبان این استانها و مدیران فرهنگی و هنری گفتو گو کنم و با آنها وارد چالش شوم.
شاید در ادامه به این نتیجه برسیم که در تعدادی از شبکههای استانی بتوان فعالیتهای جدی و مثمرثمرتری داشت. اولین سیاست تلویزیون در این راستا باید کشف نیروهای خلاق خود باشد و در همین راستا تیم فرهنگی هنری خود را منسجم کند. به این ترتیب افراد مستعدی که در استانها با هویت ایرانی فعالیت میکنند، دیده شوند. در این مدت که من اجرای این برنامه را برعهده داشتم، دیدهام که چه نیروهای خلاق و مستعدی وجود دارند که در استانها فعالیت کردهاند. از سویی دیگر بسیاری از هنرمندان زادگاه شهرستانی دارند که به تهران آمدهاند. تعداد اندکی هم مثل مهرانفر وجود دارند که هم فیلمساز جهانی هستند و هم در استان فعالیت میکنند. اگر بتوانیم در این بازار رقابتی سخت همراه با فضایی ایجاد کنیم که تمام افراد مستعد در سراسر کشور دیده شوند، تحولی بزرگ در تلویزیون و سینما ایجاد خواهد شد.
شما چهره شناخته شدهای در تلویزیون هستید. زمانی که تصمیم گرفتید با برنامه «هدهد» و شبکه شما همکاری کنید، چقدر به این موضوع که شبکه شما شبکهای فراگیر در سراسر کشور است، فکر کردید؟
مخاطبان برنامه تلویزیونی، یک برنامه را بر اساس شبکه انتخاب نمیکنند بلکه این موضوع و مخاطب برنامه است که اهمیت دارد. برخی برنامهسازان و مجریان نمیخواهند بپذیرند که یک برنامه وابسته به شبکه نیست بلکه موارد دیگری حائز هاهمیت هستند مانند مجری معروف، نوع گفتو گو، قالب و فرم که در نتیجه میتوانند مخاطب را جذب کنند. نکته مهم این است که اگر میخواهیم برنامه بسازیم باید در فضای مجازی هم اطلاعرسانی دقیقی داشته باشیم. شبکه شما نماینده ۳۳ مرکز استان است یعنی جمعیت زیادی را شامل میشود. ما اسیر فضاهای بسته شدهایم و فکر میکنیم اگر کسی در شبکههای سراسری نباشد، مخاطب میلیونی ندارد در صورتی که اگر برنامه جذاب باشد در ۳۳ استان مخاطب خاص خود را دارد. برای من اثرگذاری برنامه است که اهمیت بالایی دارد. من هدفی را آغاز کردهام، آن هم این است که در برنامهای که مخاطب عام و خاص دارد نیروهای مستعد و خلاق را معرفی کنم و بیشتر از این وظیفه ندارم. وظیفه دوم برای کسانی است که از این نیروها استفاده کنند.
فکر می کنید این برنامه اثرگذار است؟
هم اکنون رقابت جدی با شبکههای ماهوارهای گسترده داریم که در لحظه میتوانند مخاطب ما را جذب کنند اما متاسفانه در فضای رسانهای هنری کشور اختلاف داریم. درصورتی که تلویزیون، سینما و تئاتر و همه کسانی که فعالیت صوتی و تصویری دارند به هم وابستهاند. ۵۰ درصد برنامههای تلویزیون نیاز به فرم داستانی دارند که توسط فیلمسازها ایجاد میشود. اگر بتوانیم از نیروهای مستعد سینما در تلویزیون استفاده کنیم ناخودآگاه جریان فرهنگی قوی ایجاد کردهایم. زمانی که همبستگی میان رسانههای تصویری باشد میتوانیم قدرتمند حرف بزنیم. بهتر است فضای گفتو گو و نقد را فراهم کنیم اما منصفانه!
انتهای پیام/