به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، از اوایل تیرماه که خبر تصویب پیش‌نویس برنامه 25 ساله همکاری ایران و چین در دولت جمهوری اسلامی ایران اعلام شد، موجی از واکنش‌ها به این توافق آغاز شد.
روزنامه جام‌جم در گزارشی به بررسی برخی واکنش‌های رسانه‌ها و مقامات آمریکایی به توافق ایران و چین و ریشه‌های آن پرداخته است که مهمترین بخش‌های آن در ادامه آمده است.
خط تحلیلی روزنامه‌های آمریکایی
یکی از آخرین تحلیل‌های رسانه‌های آمریکایی درباره سند همکاری 25 ساله ایران و چین، تحلیلی است که در روزنامه آمریکایی وال‌استریت ژورنال منتشر شد و این روزنامه تاکید کرد این توافق به‌دنبال کاهش فشارهای آمریکا علیه هر دو کشور است و آنها نشان دادند در برابر فشار آمریکا، راه چاره دارند.
نویسنده این مقاله با بیان این‌که دو کشور سعی دارند از طریق «شراکت گسترده» فشارهای آمریکا را خنثی کنند، گسترش همکاری میان پکن و تهران را به روابط پر تنش هر دو طرف با آمریکا ارتباط داده و نوشته است: «پکن و تهران درگیر رابطه‌ای پرتنش با واشنگتن هستند. چین وارد یک جنگ تجاری با آمریکا شده و اقتصاد ایران در حال دست و پنجه نرم کردن با تحریم‌های آمریکاست.»
روزنامه نیویورک‌تایمز هم که مدعی است به سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین دست پیدا کرده، نوشته است که این سند در صورت نهایی شدن می‌تواند ضربه‌ای عظیم به فشارهای واشنگتن علیه تهران وارد کند.
این روزنامه یکی دو روز قبل، طرح همکاری 25ساله ایران و چین را ضربه‌ای به سیاست فشار حداکثری دونالد ترامپ دانست وبا تاکید بر این‌که همکاری ایران و چین به روابط دو کشور با آمریکا ضربه خواهد زد، آورده است: این طرح مشارکتی در صورتی که به‌نحو تشریح‌شده اجرایی شود، کانون تنش‌های جدید و بالقوه‌ای در روابط رو به افول چین و آمریکا خواهد بود. طرح مذکور همچنین ضربه‌ای عظیم به سیاست ستیزه‌جویانه دولت آمریکا علیه ایران وارد خواهد آورد.
خط‌دهی رسانه‌های غربی
واکنش‌های رسانه‌های آمریکایی به سند همکاری ایران و چین محدود به همین یکی‌دو نمونه نیست و حساب توییتری فارسی وزارت خارجه آمریکا، از اولین رسانه‌هایی بود که به فضاسازی علیه سند همکاری ایران و چین پرداخت و نوشت: ظریف اصرار می‌ورزد که هیچ موضوع مخفی در مورد قرارداد با چین وجود ندارد. هیچ موضوع مخفی در مورد عهدنامه ترکمن‌چای نیز وجود نداشت، به‌جز این‌که هزینه آن را مردم ایران پرداختند. قرارداد ایران و چین، یا همان ترکمن‌چای دوم، به همان قیمت تمام می‌شود.
پس از آن، بی‌بی‌سی فارسی خط خبری انتقاد از این سند همکاری را آغاز کرد و بار دیگر از مشابهت این سند با توافق ترکمن‌چای صحبت کرد.
جالب اینجاست که پس از این گزارش‌ها، رسانه‌های ضدایرانی در شرایطی که هیچ جزئیاتی از سند همکاری ایران و چین منتشر نشده، اعداد و ارقام عجیبی در این زمینه منتشر و ادعاهایی مطرح کردند که از جمله آنها می‌توان به واگذاری جزیره کیش به چینی‌ها و استقرار نیروهای نظامی چین در ایران اشاره کرد. نکته جالب این‌که ریشه خیلی از این اعداد و ارقام و ادعاها به یک خبر مبهم از سوی یک سایت انگلیسی با نام «پترولیوم اکونومیست» و بازنشر آن از سوی سایر رسانه‌ها برمی‌گردد.
این ادعاها در روزهای اخیر بارها از سوی مقامات وزارت خارجه کشورمان رد شده و آنها تاکید کرده‌اند که هنوز دو کشور وارد جزئیات نشده‌اند و صرفا کلیات سند همکاری به تصویب دولت جمهوری اسلامی ایران رسیده است.
نگرانی‌هایی که بی‌سابقه نیست
البته چنین اقداماتی از سوی رسانه‌های غربی و آمریکایی بی‌سابقه نیست و هرگاه شاهد نزدیکی ایران و کشورهایی نظیر چین و روسیه بوده‌ایم موجی از انتقادات و فضاسازی علیه این روابط شکل گرفته است. از جمله این اقدامات می‌توان به فضاسازی غرب علیه همکاری ایران و روسیه در جریان نبرد با تروریست‌های تکفیری در سوریه اشاره کرد. به عنوان مثال؛ در ماجرای فرود و سوختگیری جنگنده‌های روسی در پایگاه شهید شاهرخی همدان برای بمباران تروریست‌ها در سوریه، جنجال گسترده خبری با حمایت رسانه‌های خارجی به‌راه افتاد و ادعاهایی درباره این‌که ایران، پایگاه نظامی خود را در اختیار نیروهای نظامی روسیه قرار داده است، منتشر شد و برخی رسانه‌های داخلی نیز به انتقاد از این مساله پرداختند؛ در حالی که بسیاری از حواشی مطرح‌شده در این ماجرا هیچ پایه و اساسی نداشت.
سیاست درست
یکی از دلایل مخالفت آمریکایی‌ها و کشورهای غربی با گسترش چنین روابطی، همان دلیلی است که روزنامه‌های آمریکایی در این یکی دو روز به آن اشاره کرده‌اند؛ تضعیف فشارهای حداکثری آمریکا علیه ایران. از سوی دیگر چنین تعاملات و اسنادی را می‌توان در چارچوب رویکرد نگاه به شرق در نظر گرفت که از یک‌سو پاسخی است به عدم حسن‌نیت اروپا و آمریکا در روابط با ایران و از سوی دیگر فرصتی است برای حفظ منافع ملی ایران و مقابله با تحریم‌هایی که کشورهای غربی عامل آنها هستند.
ایران به‌صورت بالقوه این توانایی را دارد که جریان انرژی به سمت شرق را با همکاری چینی‌ها تضمین کند و علاوه‌بر این، ایران همانند چین درخصوص عدم دخالت قدرت‌های بزرگ در امور داخلی کشورها، هم‌نظر و خواهان به‌وجود آمدن نوعی نظام چندقطبی در دنیاست. کنار هم گذاشتن تمام قطعات این پازل نشان می‌دهد که جهتگیری حرکت ایران به سمت شرق کاملا درست و بجا بوده است.
در چنین شرایطی تداوم همکاری‌های این‌چنینی میان ایران و چین می‌تواند بیش از گذشته آمریکا و اروپا را در تحت فشار قرار دادن ایران ناکام کند و همان‌طور که روزنامه دولتی گلوبال‌تایمز چین نوشته به انزوای آمریکا منجر شود.
این روزنامه در گزارش خود با رد سیاست یکجانبه‌گرایی آمریکا در امور جهانی از جمله خروج از توافق جامع قدرت‌های هسته‌ای جهان با ایران (برجام)، خاطرنشان کرد که رویکرد فشار آمریکا علیه ایران و چین بیشتر به زیان و انزوای خود آمریکا منجر می‌شود.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
