پاسخی به توضیحات دانشگاه علامه درباره یک استاد

به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس؛ انتشار دو خبر «تخلف در دانشگاه علامه از قانون منع به کارگیری بازنشستگان» و « ماجرای حمایت مالی ضد انقلاب مشهور از برخی اساتید ارتباطات دانشگاه علامه» در خبرگزاری فارس، از سوی روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبائی «هجمه» به «پیشکسوتان دیروز و معلمان امروز» تعبیر شد و روابط عمومی مذکور برای توجیه تخلفات بارز علمی یکی از اساتید و حمایت دانشگاه از این متخلف، توضیحاتی ارسال کرده که، در این جا تنها برخی جنبه‌های آن شفاف سازی می شود.

1. در جوابیه روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبائی، به موضوع مرحوم دکتر کاظم معتمدنژاد اشاره شده، که باید گفت خدمات ایشان برای جامعه علمی ایران غیر قابل انکار است و کسانی باید ملامت شوند که نتواسته اند، میراث علمی و اخلاقی او را پاس بدارند و همواره کوشیده و می کوشند برای بزرگ نمایی خود، تنها در سایه آن مرحوم پناه بگیرند.

2. در جوابیه روابط عمومی، مکرر به «حفظ حرمت»، «حریم اخلاقی» و «حرمت نهاد علم» تاکید شده، که اولا خبرگزاری فارس بر اساس آموزه‌های اسلامی و اصول حرفه‌ای مبتنی بر آن، همواره خود را متعهد به حفظ حرمت‌ها و حریم‌ها دانسته و می داند و عجیب است که هر گاه این خبرگزاری کوشیده تا بر اساس مدارک و اسناد تخلفی را بر ملا کند، بلافاصله ذی نفعان واکنش نشان می‌دهند.

3. عجیب تر آن است که، آنانی که همواره شعار «دانستن حق مردم است» داده و می‌دهند، حالا برای اخباری که به ذائقه هایشان خوش نمی‌آید، مدام پیغام و پسغام و جوابیه می‌دهند و می‌کوشند تا «حق دانستن» را از مردم بگیرند، اما نمی دانند یا نمی‌خواهند بدانند که چنین اقدامی، کاملا مغایر با اخلاق و آن هم اخلاق حرفه‌ای، آزادی اطلاعات و حقوق شهروندی است.

4. روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبائی اطلاعات مربوط به «بازنشستگی محمد مهدی فرقانی رئیس کنونی» دانشکده ارتباطات آن دانشگاه را نادرست دانسته و نوشته است که «با توجه به پرونده درخواست ارتقای ایشان پیش از رسیدن به سن قانونی بازنشستگی در کمیته منتخب دانشکده به تصویب رسیده است، پیش از تعیین تکلیف این درخواست نمی توان حکم بازنشستگی صادر کرد.» در این زمینه باید گفت که:

اولا، میرزا محمد مهدی فرقانی به لحاظ قانونی می بایست در تاریخ 22 بهمن 98 به افتخار بازنشستگی نائل می آمد، ولی دانشگاه کاملا تبعیض آمیز عمل کرده و بر خلاف عرف معمول، نه تنها او را بازنشسته نکرده و حتی تلاش نموده تا در کمتر از یک ماه قبل از موعد مقرر بازنشستگی او را به مقام استادی ارتقا دهد و بدین طریق، تداوم حضور مشارالیه را در دانشگاه تا سن 75 سالگی وجهه قانونی بخشد. این در حالی است که مراحل ارتقای یک استاد به طور معمول، ماه ها و حتی سال ها طول می کشد و کما این که در همین دانشگاه و در همین دوره، استادان محترمی بوده و هستند که پرونده ارتقای استادیشان سال‌ها خاک خورده و می خورد و یا دانشگاه با تمدید بازنشستگی فلان استادی، حتی برای یک روز موافقت نکرده و یا حتی چندماه زودتر از موعد مقرر، حکم بازنشستگی را به استاد دیگری ابلاغ کرده و از او درخواست نموده تا هر چه سریع تر جا را برای جوان ترها باز کند. اما در مورد فرقانی، دانشگاه مصرانه تلاش کرده و می کند تا به لطایف الحیل نه تنها بازنشستگی او را به تعویق بیاندازد، تا جایی که درصدد بر آمده در عرض کمتر از یک ماه پرونده ارتقای استادی وی را به جریان بیاندازد. قابل تامل این که، پرونده ارتقای استادی فرقانی تنها در یک جلسه آن هم در مورخ 22 دی سال 98 در دانشکده ارتباطات به اصطلاح بررسی و بلافاصله پرونده به کمیته تخصصی هیات ممیزه دانشگاه ارسال شده است. البته آنانی که از فرایند ارتقا اعضای هیات علمی آگاهی دارند، متوجه هستند که موضوع از چه قرار بوده است؟

ثانیا، پرونده ارتقای فرقانی در زمان بررسی مدارک حتی تا امروز مطابق آیین نامه ارتقاء حاوی دو نقص اصلی بوده است که عبارت بودند از: یکی، نداشتن مقاله چاپ شده در مجلات ISI و دومی، نداشتن کتاب تالیفی مستقل. اما متاسفانه کمیته منتخب دانشکده، بدون توجه به این نقص¬های اساسی، پرونده را به کمیته تخصصی هیات ممیزه دانشگاه ارسال کرده است تا بدین طریق بتواند ارتقای فرقانی تسریع نماید، که این امر، ضمن این که بر اساس آیین نامه تخلف محسوب می شده و می شود، نوعی کمک به متخلف نیز بوده است. حال این سئوال مطرح می شود که اگر فرضا پرونده ارتقای یک عضو هیات علمی غیر خودی چنین نواقصی را می داشت آیا اعضای محترم کمیته منتخب دانشکده که همگی منصوب خود رئیس دانشکده (فرقانی) بوده اند، همان لطف را در حق او می کرده اند که در حق پرونده جناب رئیس کرده اند؟
ثالثا، بر اساس شیوه نامه ارتقای اعضای هیات علمی دانشگاه در جلسه کمیته منتخب دانشکده برای بررسی پرونده ارتقای استادی می بایست یک استاد خارج از دانشگاه حضور داشته باشد، اما در دعوت نامه معاون محترم آموزشی و پژوهشی دانشکده علوم ارتباطات، هیچ اسمی از استاد خارج از دانشگاه برده نشده است. این سخن بدین معنی است که جلسه کمیته منتخب دانشکده برای بررسی پرونده ارتقای استادی فرقانی بدون استاد خارجی تشکیل شده است.

رابعا، علی رغم تلاش های دانشگاه به خصوص اصرار رئیس محترم دانشگاه، کمیته تخصصی هیات ممیزه دانشگاه به خاطر همان نواقص و ابهامات پرونده را در جلسه بهمن 98 تایید نکرده و به فرقانی بازگردانده تا نواقص و ابهامات را برطرف کند که، تاکنون نیز نواقص برطرف نشده است.

5. در جوابیه روابط عمومی آمده است که «ایشان در اواخر بهمن به سن بازنشستگی رسیده‌اند که بر اساس رویه معمول دانشگاه به منظور عدم ایجاد اختلال در فرایند آموزش، بازنشستگی اعضای هیات علمی، در پایان هر نیمسال انجام می شود» و تاکیدکرده است که: «با توجه به اینکه پرونده درخواست ارتقای ایشان پیش از رسیدن به سن قانونی بازنشستگی در کمیته منتخب دانشکده به تصویب رسیده است، پیش از تعیین تکلیف این درخواست نمی توان حکم بازنشستگی صادر کرد.» این اعتراف صریح وروشن به تخلف از قانون بازنشستگی است.

اما سئوال این جاست که اولا، چرا این موضوع تاکنون شامل حال برخی استادان دیگر که در آستانه بازنشستگی قرار داشته اند، نشده است و ثانیا چرا دانشگاه علی رغم اتمام دو نیمسال تحصیلی و پس از شش ماه تاخیر، هنوز حکم بازنشستگی فرقانی را صادر نمی کند. 

6. روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبائی بر «حفظ اخلاق نهاد علم» تاکید کرده، اما چگونه می توان از چنین اخلاقی سخن گفت که آقای فرقانی رساله دکتری خود را در قالب کتابی تحت عنوان «راه دراز گذار» در سال 1382 توسط انتشارات فرهنگ و اندیشه منتشر کرده، اما سپس همان کتاب را با همان ساختار و محتوا در سال 1397 در انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی تجدید چاپ نموده و توانسته است از مزایا و امتیازات کامل آن، به عنوان نشر دانشگاهی در امر ارتقاء و ترفیع و گرنت و ... بهره مند شود. یا چگونه می توان از اخلاق گفت که جناب فرقانی، کتاب «اندیشه های ارتباطی امام خمینی» را در رزومه علمی خود آن طوری که در سایت رسمی دانشگاه درج شده، به اسم خود ثبت کرده، در حالی که در آن کتاب تنها یک مقاله درباره ارتباطات و توسعه داشته است.

7. روابط عمومی دانشگاه بر اساس کدام معیار از «حفظ اخلاق نهاد علم» سخن می‌گوید که، میرزا محمد مهدی فرقانی با رتبه دانشیاری تا این لحظه سردبیری فصلنامه «مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات» وابسته به پژوهشگاه فرهنگ و هنر و ارتباطات وزارت ارشاد را بر عهده دارد، در حالی که تبصره 7-2-1 آیین نامه نشریات علمی وزارت علوم، مصوب اردیبهشت ماه 1398 مقرر داشته که سردبیر باید «دارای مرتبه استادی» باشد.

8. روابط عمومی گفته است: «بر اساس مستندات پرونده، ایشان بازنشسته کیهان و یا هیچ مؤسسۀ دیگری نیستند.» در حالی که در خبر خبرگزاری فارس یک کلمه هم درباره بازنشستگی وی از کیهان وجود ندارد! البته معلوم است چرا به بازخریدی ایشان اشاره نشده است. علت آن است که در ماده واحده قانون اصلاح منع به کارگیری بازنشستگان،آمده است: «از تاریخ ابلاغ این قانون، به کارگیری افرادی که در اجرای قوانین و مقررات مربوطه بازنشسته یا بازخرید شده یا بشوند، در دستگاه¬های اجرایی موضوع ماده ( 5) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 8/7/1386 و کلیه دستگاه هایی که به نحوی از انحاء از بودجه عمومی کل کشور استفاده می کنند، ممنوع می باشد». 

انتهای پیام /