به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، سال‌هاست که غصه پردرد و پرفرازونشیب برخی از کارخانه‌های خوش‌نام استان گیلان، قلب و جان اهل‌فن را رنجور کرده و سرگذشت حیرت‌آور هریک از آن‌ها، خاطر دغدغه مندان اقتصادی استان را مکدر می‌کند، کارخانه‌هایی که روزی برای خود حرفی برای گفتن داشتند و چرخش چرخ‌هایشان، سفره‌های زیادی را رنگین نگاه می‌داشت، کارخانه‌هایی که روزی مادر اقتصاد کشور بودند و در پی برخی بی‌تدبیری‌ها در راستای خصوصی‌سازی قربانی ناکارآمدی و منفعت‌طلبی برخی ازمابهتران شدند که مرور هرکدام از آن‌ها انگشت حیرت بر دهان اهل نظر قرار می‌دهد.
یکی از آن کارخانه‌های خوش‌نامی که روزی در گیلان صنعت نساجی را به نام خود ثبت کرده بود و ید طولایی در نخ‌ریسی و پارچه‌بافی صنعتی داشت، کارخانه «پوشش» است، کارخانه‌ای در حاشیه شهر رشت و موقعیت مکانی عالی که سال‌هاست قربانی ناکارآمدی سیاست بخش خصوصی شد و روزهای سختی را تجربه کرد، روزهایی که هر اهل‌فنی را بعد از شنیدن ماجراهای پرپیچ‌وخم پوشش متحیر می‌کند. پوششی که از تحصن کارگران این کارخانه بعد از ازکارافتادن دستگاه‌های تهویه و گرمایشی این کارخانه آغاز شد و با بارش برف سنگین ۲۲ بهمن سال ۸۳، بیش از ۱۸ هکتار از سقف سالن‌های کارخانه مذکور به‌طور کامل و نیمه‌کامل فروریخت و تخریب شد.
عدم کارآمدی بخش خصوصی، بعد از واگذاری این کارخانه به این بخش و پرداخت تنها یک پیش‌قسط از قرارداد متعهد شده، این کارخانه به شرکت آتیه دماوند بازگشت و در سال ۸۵ با حکم صادره از شورای تأمین استان گیلان، مبنی بر خلع ید بخش خصوصی از آن، کارخانجات پوشش به شرکت آتیه سازان دماوند واگذار شد، ضمن اینکه هیئت دولت نیز طی مصوبه‌ای کارخانه را به بخش دولتی اعاده کرده بود، شرکت آتیه سازان نیز در آن زمان مطالبات ۹ ماه کارگران کارخانه جات صنایع پوشش را تسویه و هشت میلیارد تومان بدهی تأمین اجتماعی را تقسیط و پرداخت کرد.
داستان به همین‌جا ختم نشد و با بازگشت همان بخش خصوصی، در سال ۹۱ به دلیل پرداخت نشدن حق بیمه کارگران به تأمین اجتماعی، پرداخت نشدن مطالبات کارگران و تخریب صنعت نساجی، مشکل کارخانه روزبه‌روز بیشتر شده و گره‌ای بر کلاف سردرگم این کارخانه پر سابقه، افزوده می‌شد.
کارگران باوجود مشکلات مذکور در اقدامی خودجوش سرمایه‌گذاران بخش خصوصی را از کارخانه بیرون کرده و در ۲۲ اسفند سال ۹۱ شورای تأمین شهر رشت، شرکت سرمایه‌گذاری آتیه دماوند را مکلف به حفظ مالکیت در جلوگیری از بیت‌المال در کارخانجات صنایع پوشش کرده و شرکت آتیه دماوند، تمام مطالبات کارگران و تأمین اجتماعی پوشش را تسویه کرد.
در این اقدام، سه هزار و ۵۰۰ نفر از کارکنان رسمی کارخانه مذکور بازنشسته و تنها هشت نفر به دلیل نداشتن احراز صلاحیت نتوانستند بازنشست شوند؛ این تنها بخشی از مشکلات کارخانه پوشش بود که بیان شد چراکه قصه پر غصه این کارخانه خود مثنوی هفتاد من است.
سرنوشت پرغصه پوشش در هاله‌ای از ابهام
شرکت پوشش باوجود زیرساخت‌های لازم و قرار گرفتن دریکی از موقعیت‌های مهم جغرافیایی مأمن امنی برای توسعه سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال در استان است، اما متأسفانه بیش از چند سال است که درگیر و دار سپری شدن پرونده‌های قضایی بوده و باوجود مطالبات شرکت سرمایه‌گذاری آتیه دماوند از استانداری گیلان برای همکاری با این شرکت نیمه‌دولتی در راستای به حرکت درآمدن چرخ‌های کارخانه پوشش، سرنوشت این کارخانه پر قصه و پر غصه همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار داشته و انگار رغبتی و انگیزه‌ای از مقامات استانی برای حل موانع احتمالی بر سر راه این شرکت سرمایه‌گذاری وجود ندارد چراکه این شرکت با تغییر سه استاندار گیلان، متأسفانه هنوز پاسخ درخوری نگرفته و این با سیاست ابلاغی دولت جهت حمایت از سرمایه‌گذاری صنعتی تناقضی عمیق و نگران‌کننده دارد.
جلوگیری از تغییر کاربری کارخانه پرچم مخالفت دستگاه‌های دولتی برای احیای کارخانه پوشش
در این سال‌ها، اگرچه جلوگیری از تغییر کاربری کارخانه، پرچم مخالفت دستگاه‌های دولتی قرار داشت، اما انگار زور نادیده گرفتن ظرفیت سرمایه‌گذاری صنعتی پوشش با اشتغال به کار بیش از دو هزار نفر، به شعار مبارزه با تغییر کاربری چربید و این کارخانه و شرکت سرمایه گزاری سال‌هاست در بروکراسی اداری، پشت درهای بسته و نیمه‌باز مسؤولین استانی قرارگرفته‌اند، حال این برخورد استان و مقامات استانداری حاصل کدام تدبیر است، الله‌اعلم!
عدم پاسخگویی به‌موقع به سرمایه‌گذار شایسته استان نیست
عدم پاسخگویی به‌موقع به سرمایه‌گذار در استان گیلان مسئله‌ای آشنا برای استان گیلان است که حتی نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی نیز از آن گله کرده و آن را شایسته استان گیلان نمی‌داند، چراکه معتقد است باوجود بستر پنجره واحد در قانون به‌منزله کوتاه کردن نتایج بررسی سرمایه‌گذاری و اعلام نتیجه دستگاه‌ها به سرمایه‌گذار در مدت ۱۵ روز تا یک ماه، این موضوع در گیلان مغفول مانده است.
جبار کوچکی نژاد می‌گوید، اینکه سرمایه‌گذار سال‌ها منتظر تصمیم دستگاه‌ها باشد هیچ دلیل و منطقی ندارد، چرا باید سرمایه‌گذار سال‌ها منتظر تصمیم دستگاه‌ها برای سرمایه‌گذاری باشد درصورتی‌که می‌تواند خیلی زود جواب بگیرد و سرمایه خود را در استان به کار بیندازد.
ایجاد شهرک نساجی پوشش معطل پاسخ استانداری
وی به ایجاد شهرک نساجی پوشش اشاره می‌کند که متأسفانه معطل پاسخ استانداری مانده است، او می‌گوید که آتیه یک شرکت دولتی است که چند سال است درخواست کرده تا پوشش به‌عنوان شهرک نساجی فعال کند، هنوز استان جوابی به او نداده، استانداری، کمیته اشتغال و غیره پاسخ این سرمایه‌گذاری را هنوز ندادند، این برای استان زشت و نادرست است.
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی با تأکید بر اینکه اولویت اول تولید بوده و مسؤولان استان باید پاسخگوی این مسئله باشند و مشکلات را حل کنند، معتقد است، استان می‌بایست مشکلات سرمایه‌گذار را حل کند نه اینکه سرمایه‌گذار برای حل مشکل خود این‌همه سال بدود، به‌عنوان‌مثال موضوع پوشش اگر حل شود یقیناً شرکت آتیه موظف به سرمایه‌گذاری شده و بر اساس قانون اجازه همکاری با بخش خصوصی را دارد.
کوچکی نژاد ایجاد شهرک نساجی را بستر مناسبی برای فعالیت اقتصادی عنوان می‌کند و می‌گوید که ظرفیت کارخانه پوشش و وجود زیرساخت‌ها و امکانات لازم برای فعالیت اقتصادی در کارخانه پوشش برای اقتصاد استان بسیار مفید است چراکه چرخش اقتصاد و اشتغال منجر به رونق تولید و حیات اقتصادی استان خواهد بود.
بنیه ضعیف مالی و مدیرت ناکارآمد بخش خصوصی زمینه‌ساز تشنجات کارگری در کارخانه
نماینده شرکت آتیه دماوند در گیلان با تأکید بر اینکه ما برای رونق صنعت در استان همچون صحنه جنگ تحمیلی مبارزه کرده و برای پویایی اقتصاد استان مقاومت و مجاهدت می‌کنیم، اظهار کرد: ما صنعت مملکت را مانند پوست، گوشت و خون خود دانسته و در راه حفظ و راه‌اندازی آن از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنیم، صنعت امروز دغدغه رهبری است و در این راه کوتاهی نخواهیم کرد.
مهندس فخاری با اشاره به روند واگذاری کارخانه به شرکت آتیه دماوند و شرکت‌های اقماری آن در استان می‌گوید، با تلاش فراوان توانستیم که چرخ کارخانه‌های فومنات و خاور را در چرخش نگه داریم دو شرکتی که باوجود مشکلات فراوان و سرنوشت پرفرازونشیبش، سرپاست و الآن بیش از چهارصد نفر در این دو کارخانه مشغول به کار هستند.
وی از روزهای پرتنش پوشش سخن می‌گوید و آن را لکه بزرگی برای استان می‌داند که هنوز بعد از گذشت این‌همه فرایند، مشکلات آن کم نشده و مقامات استانی در حل گره‌ها، راهگشایی نمی‌کنند.
فخاری می‌گوید، اولین بار در سال ۸۳ شرکت پوشش از طریق مزایده به فروش رفت اما خریدار پشیمان شده و مجدد آگهی برای سرمایه‌گذاری گذاشته‌شده که دو نفر از یک شرکت خصوصی آن را تحویل گرفته و تنها یک قسط از تعهدات خود را پرداخت کردند؛ بنابراین، بنیه ضعیف مالی و مدیرت ناکارآمد بخش خصوصی متعهد شده، کارخانه را تعطیل و زمینه تشنجات کارگری را فراهم کرد.
نماینده شرکت آتیه دماوند در گیلان با ابراز تأسف از اینکه بخش خصوصی حدود ۷۰۰ کانتینر جنس را از کارخانه و بخش عظیمی از ماشین‌آلات را از بین رفته برد می‌گوید « ماشین‌آلات کارخانه را به قیمت قراضه فروختند و سرمایه کارخانه را نابود کردند، اما داستان اینجا ختم نشد و این شرکت خصوصی در سال ۹۰ به پشتوانه یک مدرک باقی‌مانده از قبل، طی حکمی دوباره به کارخانه برگشته و مدیران منتصب ما را با ضرب‌وجرح از کارخانه بیرون کرده و مجدد بیش از ۴۰۰ کانتینر اموال شرکت را خارج کردند، حدوداً تا الآن بیش از هزار و ۱۰۰ کانتینر جنس کارخانه را بیرون برده است که معادل ۱۰۷ میلیارد تومان ماشین‌آلاتی که دیگر گیرمان نمی‌آید را تا سال ۹۱ از شهر خارج کردند.»
وی با تأکید بر اینکه شرکت آتیه دماوند در هیچ دوره‌ای از بار مسؤولیت شانه خالی نکرده و نگران از بین رفتن صنعت گیلان بوده است، معتقد است «این شرکت هزینه‌ای زیادی را در گیلان متقبل شده و هنوز موفق نشده است، چراکه استان تا الآن به‌صورت جدی همکاری نکرده و ما هنوز در گیلان در انتظار مساعدت، برای چرخش چرخ‌های کارخانه پوشش هستیم.»
سرمایه گذاری شاه‌کلید رشد اقتصادی
همان‌طور که همه می‌دانیم شاه‌کلید رشد اقتصادی در استان به سرمایه‌گذاری برمی‌گردد و از موفقیت‌های یک دولت جذب و دعوت از سرمایه‌گذار است، بنابراین در شرایط نامطلوب اقتصادی در کشور و به تفکیک استانی، استان‌هایی پیروز هستند که موفق به جذب سرمایه‌گذار از طریق رفع موانع قانونی و تسهیل در این امر در استان باشند اما اینکه چرا گیلان از این مسئله در سال‌های متوالی عقب‌مانده، معلوم نیست.
در شرایطی که توسعه استان به سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی نیازمند است، شایسته بود مدیران استانی به دنبال سرمایه گزار بگردند و راه‌های سرمایه گزاری در استان را برای سرمایه گزار تسهیل کنند نه اینکه یک سرمایه‌گذار پشت درب‌های بسته شورای سرمایه گزاری استان برای تعامل استانی گیر کند و روزبه‌روز از ارزش سرمایه‌ای که می‌توانست تولید را در گیلان رونق دهد از بی‌کفایتی برخی مسؤولان کاسته شود آیا مسؤولان استانی برای این غفلت نابخشودنی پاسخ درخوری دارند؟!
انقلاب شغلی گیلان چشم‌انتظار مساعدت مسؤولان
استانداری گیلان در دوره‌های مختلف با ایجاد کارگروه اشتغال از طریق توجه به مسئله بوم‌گردی و گردشگری، دغدغه اشتغال‌زایی را در استان فعال می‌کنند درحالی‌که بر مبنای ادعای این شرکت سرمایه گزاری اشتغال بیش دو هزار کارگر به‌صورت مستقیم در انتظار اعمال‌نظر مسئولان استانی است و پرواضح است رقم ادعایی ایجاد اشتغال این شرکت سرمایه گزاری، بسیار چشم‌گیر بوده و در صورت تحقق، سهم عمده‌ای از تنگناهای فرصت شغلی استان برطرف می‌شود، اما به‌رغم وجود این ظرفیت عظیم چه دست‌هایی مانع تحقق این انقلاب شغلی در گیلان می‌شوند بازهم معلوم نیست.
به گزارش فارس، کارخانه پوشش ۸۷ هکتار زیربنا دارد که در بهترین موقعیت شهر رشت قرار دارد و دسترسی آن به دریای خزر، فرودگاه و شهروندان از نکات قابل‌تأمل و برجسته آن محسوب می‌شود لذا شرکت سرمایه‌گذاری آتیه دماوند، سال‌هاست که با ایده‌های مختلفی برای شرکت پوشش پشت درب‌های بسته مقامات استانی قرارگرفته‌اند و مسؤولان بی‌آنکه خود پیش‌قراول حل مشکل سرمایه‌گذاری با این وسعت در استان شوند، انگار سنگ‌اندازی کرده و راهگشا نیستد. امروز شرکت سرمایه‌گذاری آتیه دماوند با پیشنهاد ایجاد شهرک نساجی در کارخانه پوشش، چشم‌انتظار مساعدت مسؤولان استانی می‌باشند.
انتهای پیام/۳۳۸۹/ق
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
