به گزارش خبرنگار گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، به مناسبت سالروز ازدواج حضرت علی و حضرت زهرا سلام الله علیها، روزنامه‌های رسالت، خراسان و صبح نو به موضوع ازدواج پرداختند که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
روزنامه «رسالت» با تیتر «ازدواج‌گزینی به جای ازدواج‌گریزی» نوشت:
تصویری که روزهای پس از ازدواج در مقابل چشم جوانان به تصویر کشیده میشود خیلی وقت‌ها تصویری مبهم از روزگاری است که مشکلات مالی و اقتصادی عرصه را بر زوجی که به‌تازگی تشکیل خانواده داده‌اند، تنگ کرده است؛ همین مشکلات خیلی وقت‌ها به مانعی بزرگ برای وقوع پدیده ازدواج تبدیل میشود. درنتیجه لازم است با از میان برداشتن موانع موجود بر سر راه ازدواج جوانان، شرایط وقوع این پدیده را تسهیل کرد و جوانان را از ازدواج گریزی به ازدواج گزینی تشویق کرد.
از نقش حکومت در ترویج امر مقدس ازدواج نیز نباید به‌آسانی گذشت، موضوعی که اگر موردتوجه قرار بگیرد می‌تواند بسیاری از مشکلات ریشه‌ای ازدواج جوانان را حل نماید؛ یعنی اگر دولت، مجلس و دستگاه‌های فرهنگ‌ساز جامعه دست‌به‌دست هم دهند و با تسهیل عواملی که زمینه‌ساز ازدواج می‌شوند یعنی ارائه وام و رفع مشکلات مادی و... به تشویق جوانان بپردازند، ان‌شاءالله این آمار نه‌تنها متوقف نمی‌شود؛ بلکه به رشد صعودی‌اش ادامه می‌دهد و می‌توانیم این امر را در جامعه نهادینه کنیم.
امروز سالروز ازدواج امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها و روز ازدواج نام دارد و بی‌مناسبت ندیدیم برای بررسی وضعیت فرهنگی ازدواج در جامعه و راه‌های مناسب فرهنگ‌سازی در این خصوص پای صحبت‌های مریم السادات ظهوریان، جامعه‌شناس و فعال فرهنگی بنشینیم تا از منظر ایشان در این زمینه بیشتر جویا شویم.
وی در ابتدای این گفت‌وگو با اشاره به اینکه متأسفانه بسیاری از خانواده‌ها در زمینه فرهنگ‌سازی برای ازدواج از مشکلات ساختاری برخوردارند و نمی‌توانند فرزندان خود را برای این امر مهم آماده سازند گفت: به عقیده من در وهله نخست باید خانواده‌ها به چرایی امر ازدواج پاسخ دهند و پس‌ازآن این موضوع را به نسل‌های بعد منتقل نمایند. زیرا تا زمانی که دلایل ازدواج و چرایی آن بین جوانان تبیین نشود نمی‌توان انتظار داشت تا نسل جدید تن به ازدواج داده و وارد زندگی مشترک شود.
ظهوریان ادامه داد: امروزه اصل موضوع و دلایل تشکیل خانواده به فراموشی سپرده‌شده و خانواده‌ها بیشتر به حواشی آن توجه دارند و می‌خواهند تمام آمال و آرزوهایشان را در ازدواج جوانشان ببینند. درحالی‌که اصل اول در ازدواج انتخاب درست و تشکیل محکم بنیان خانواده است و حواشی آن در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرد.
این کارشناس فرهنگی خاطرنشان کرد: باید برای جوانانمان این مسیر را ترسیم کنیم که با ازدواج چه آرامش روحی ، فکری، جسمی و ... برای آنها رقم می‌خورد و براین اساس برای تشکیل خانواده ترغیب شوند.
ظهوریان خاطرنشان کرد: مشکل دیگر این روزها فضای مجازی است که موجب شده تا چالش‌های زندگی‌های عصر جدید بیشتر به چشم بیاید و جوانان کمتر رغبت به ازدواج داشته باشند و بر این اساس نیاز است تا رسانه‌ها با فرهنگ‌سازی زمینه پیشگیری از این موضوع را فراهم آورند. این وظیفه درحالی‌که بیش از همیشه بردوش رسانه‌هاست که آموزش‌وپرورش به موضوع تعلیم بیشتر از تربیت توجه دارد و در مدارس آموزش‌های لازم برای آمادگی نسل جدید جهت ورود به زندگی مشترک تقریبا وجود ندارد.
***
روزنامه «خراسان» با تیتر «طلاق قانون ازدواج از اجرا!» نوشت:
آذر 84 که مجلس، «قانون تسهیل ازدواج جوانان» را تصویب کرد، همه در خیالی خوش فرو رفتیم که خوشا جوانانی که از این پس قصد ازدواج و تشکیل خانواده می کنند.
قطعا این خیال خوش، چندان بی راه نبود چون به نظر می رسید با توجه به ابعاد حمایتی که این قانون در خود دارد مسیر ازدواج جوانان نه تنها آسان و چه بسا مشوق آن ها نیز می شود اما گویا این خیال خوش آن روز ما (آذر84) پس از 15 سال حالا به خیال خامی می ماند که نه تنها جوانان از منافع این قانون تاکنون سودی نبرده اند بلکه قانون گذار و مجری هم درباره آن در یک سردرگمی طولانی مدت فرو رفته اند.
قانونی برای اجرا نشدن!
واقعا مشکل چیست؟ چرا این قانون پس از 15سال هنوز رنگ و بوی اجرا به خود نگرفته است؟ برای دریافت پاسخ این پرسش با طیبه سیاوشی نماینده و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس قبل که از پیگیری کنندگان این قانون بود تماس می گیرم.
به خانم سیاوشی می گویم برخی معتقدند این قانون به گونه ای طراحی شده است که قابل اجرا نیست یا حداقل این که موانع بزرگی پیش روی خود دارد، این نماینده سابق مجلس می گوید: «دقیقا همین گونه است، مهم ترین و بزرگ ترین مشکل این قانون همین است که هیچ دستگاهی را موظف به نگاشتن آیین نامه نکرده است. من بارها در کمیسیون التماس کردم که تکلیف این موضوع را مشخص کنیم که شرایط مهیا نشد».
شکایت از دولت برای اجرا نکردن قانون
طبق قانون، مجلس می تواند از دولت برای عدم تمکین به تکالیف خود به قوه قضاییه شکایت کند. از همین رو پژمانفر عضو کمیسیون فرهنگی وقت مجلس در آذر98 از شکایت از دولت برای بی توجهی به این قانون خبر داد. من از خانم سیاوشی درباره سرنوشت این شکایت هم می پرسم. او می گوید: «متاسفانه قوه قضاییه پاسخ و گزارش پیگیری برای این شکایت به مجلس نداد. طبیعتا در دوره جدید مجلس، کمیسیون فرهنگی باید موضوع را پیگیری کند.»
3 اشکال مهم قانون تسهیل ازدواج
به هر روی منتقدان این قانون کم نبوده و نیستند. سینا کلهر مدیرکل وقت مطالعات فرهنگی مرکز پژوهش‌های مجلس هم در سال98 درباره قانون تسهیل ازدواج جوانان به سه دلیل برای ناکام ماندن این قانون اشاره کرده است:
1- این قانون، نهادهای مجری را به طور دقیق مشخص نکرده است. یعنی تکلیفی تعیین شده و حکمی بیان شده است که نهاد اجراکننده آن مشخص نیست. به همین دلیل وقتی قانون اجرا نمی‌شود نهاد ناظر نمی‌داند که مقصر کیست.
2- در این قانون به محل تامین منابع مالی اشاره نشده است. مثلا مشخص نیست که هزینه تاسیس صندوق اندوخته ملی جوانان باید از کجا بیاید؟
3- آخرین مورد هم نبود ضمانت اجراست. در دل خود این قانون حکمی وجود ندارد که اگر کسی تخلف کرد و مواد قانون را اجرا نکرد، چه اتفاقی برای او می‌افتد.
***
روزنامه «صبح نو» با تیتر «آموزش، مشورت و نظارت سه رکن پایداری ازدواج» نوشت:
هر مهارتی از قبیل رانندگی آشپزی یا... نیازمند آموزش است. هرچند تجربه نیز برای کسب مهارت کارساز است اما غنیمتِ تجربه، غرامتِ شکست و آزمون و خطا و بلعیده شدن عمرها را نیز به همراه دارد.
مهارت ازدواج و یک عمر زندگی مشترک نیز نیازمند آموزش است. نمی‌توان فقط با غریزه زندگی آدم‌ها را چرخاند. پیچیدگی وجود انسان و روابط او، ضرورت آموزش را دوچندان میکند. آموزش‌های انتخاب همسر، نحوه خواستگاری، نحوه رفت و آمدها و برخوردها با همسر و بستگان در ایام نامزدی و کیفیت برگزاری عروسی و پس از آن، تا آداب فرزند‌آوری، فقط با چند جلسه قبل از ازدواج میسر نمی‌شود. باید این آموزش‌ها از دوره‌‌‌های تحصیلی دانش‌آموزان مورد توجه قرار بگیرد. می‌‌توان از ساعت‌‌‌های درس انشا برای شناسایی روحیه‌ها و نحوه برخورد و معاشرت با انسان‌‌‌های دیگر استفاده کرد.
آموزش مهارت گفت‌وگو، صلح و آشتی و قهر، تمرین برای ایجاد ظرفیت‌های قلبی، حلم و صبر و کاربرد شتاب یا تندی از مسائلی است که زیربنای مهارت زندگی محسوب میشود. دختر و پسر باید بیاموزند که در جریان زندگی چگونه با هم تعامل کنند، چگونه نیازها، مشکلات و مسائل یکدیگر را شناسایی کرده و راه پاسخگویی به آنها را یاد بگیرند.
مرحله بعد از آموزش برای تحکیم ازدواج، مشورت است. مشورت فقط جمع‌‌آوری نظرات دیگران نیست، بلکه در مشورت به‌دست‌‌‌آوردن اطلاعات، جمع‌بندی و مقایسه نظریه‌ها مهم است. مشورت در زمینههای روانی، اجتماعی و اقتصادی یا شناسایی و نحوه برخورد با نیازها و هوس‌ها و پرخواهی‌ها می‌تواند مطرح و نحوه برخوردهای گوناگون و بازخورد آن سنجیده و مقایسه شده و به مرحله اجرا گذاشته شود.
شخص مورد مشورت نیز باید خصوصیات دانایی، فهم و تجربه، دلسوزی و محبت، تعهد و مسوولیت‌پذیری را داشته باشد. مشورت با طیف همسال یا آنهایی که تجربه کافی در زندگی نداشته یا حتی گرفتار شکست در ازدواج شده‌اند، چندان کارساز نیست.
مشورت در هر مرحله‌ای از مراحل زندگی لازم بوده و این اشتباه است که زمان مشورت را تا موقعی که واقعا مشکلی پیش آید به تاخیر اندازیم. همیشه پیشگیری، بهتر از درمان است؛ هرچند قدر آن به‌خوبی شناخته نشده است.
پس از آموزش و مشورت، نوبت به مرحله نظارت می‌رسد. هر گیاهی که کاشته میشود نیازمند فضای امن و پوشش و مراقبت از آفات و موانع بی‌احتیاطی‌هاست. زندگی نوپا نیز نیازمند نظارت و مراقبت است تا زمانی که ریشه‌ها و ساقه‌‌‌های آن محکم و استوار شود. نظارت از سوی همراهان و مربیان باید لطیف و نامرئی بوده و از سوی خود همسران، با دقت و فراست و دور از ساده‌انگاری و بی‌خیالی باشد، چراکه آتش‌سوزی‌های بزرگ از جرقه‌های کوچک آغاز میشود و سیلاب‌ها از قطره‌ها سرمی‌گیرند.
زوجین باید بر حالات خود، بر خوشایندها و ناخوشایندها، زمینههای غضب و رضایت، عوامل سستی یا شتاب و عجله خود، نظارت داشته و نقطه ضعف‌های رفتاری خود را پس از شناسایی، محدود، ترمیم یا درمان کنند. پس از نظارت و کنترل رفتار خود، نوبت به کنترل و درمان و ترمیم رفتارهای همسر می‌رسد.
زن و شوهر لباس یکدیگر هستند؛ هم باید اندازه و قواره هم باشند و هم پوشش و زینت و محافظ. برای رسیدن به آرامش در زندگی و تعادل آن باید مراقب بدگویی‌ها، بدبینی‌ها، بدخواهی‌ها و بدرفتاری‌ها بود. باید از شماتت و خشونت که آتش‌افروز است، پرهیز کرد و از تکرار و تذکر مداوم که موجب ملال و خستگی میشود دوری جست. رمز کسب آرامش، توقع کم و تحمل زیاد است.
توجه زوجین به یکدیگر، پذیرش شرایط طرف مقابل، همدلی، همکاری، همراهی و هماهنگی، زمینههای کسب آرامش پایدار و بالندگی یک زندگی است. آنچه به پوشش و درمان ضعف‌ها و مداوای کمبودها کمک میکند، علاقه و محبت بوده و نزدیکی و صمیمیت، ایجاد زمینه گفت‌وگو و فرصت برای جبران خطاها، صلح و آشتی و همچنین چشم‌پوشی از اشتباهات رخ‌داده، کارساز است. اگر توانایی طرف مقابل در نظر گرفته شود، تحمیل‌ها، زیاده‌خواهی‌ها و رنج توقعات برآورده‌نشده کمتر خواهد شد.
اقتباس از کتاب روابط متکامل زن و مرد؛ علی صفایی‌حائری(عین-صاد)
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
