تجلی دیگری از ایثار/ ماجرای پرستار بارداری که سنگر مبارزه با کرونا را ترک نکرد

خبرگزاری فارس، اراک؛ فرشته نجات است و خود در انتظار فرشته‌ای که تا چند هفته دیگر پا به این دنیا می‌گذارد، لحظه شماری می‌کند.

مدت‌هاست که بال‌هایش را به وسعت بیکران آسمان‌ها  گشوده تا درد و رنج این روزهای بیماران کرونایی در لابه لای سفیدی بال‌هایش گم شوند.

خسته از بی‌توجهی‌ها و نامهربانی‌های مردمی که گویا هنوز بیماری در باورشان نمی‌گنجد، مهربانانه دست نوازش بر سر بیماران می‌کشد و همچون پروانه گرداگرد آنان می‌چرخد.

ترسش را به خالق آسمان‌ها سپرده و خود در سنگینی نفس‌های پشت نقاب، چشم به امید فردایی بهتر دوخته است تا شاید روزی از آمار بیماران مبتلا به کرونا کاسته شود.

ماه‌هاست خود را از نگاه زیبای مادر و دستان پرمحبت پدر محروم کرده، روزها همچون خورشید بر بالین بیماران گرما و شب‌ها همچون ماه نور و امید می‌بخشد.

 مرضیه مزینی سرپرستار بخش داخلی و کرونا بیمارستان فرهنگ خسروانی که 6 سال است کار تیمار و مراقبت از بیماران را بر عهده دارد، در حالی این روزها مشغول انجام وظیفه انسانی است که دخترش دلسا را 7 ماهه باردار بوده و برای تولد نخستین فرزندش لحظه شماری می‌کند.

وی که بیش از 8 ساعت وقتش را در بخش کرونایی بیمارستان فرهنگ خسروانی با پوشیدن لباس‌های گرم و پلاستیکی حفاظتی و زدن ماسک می‌گذراند، به خبرنگار فارس در اراک می‌گوید: 30 هفته از دوران بارداری‌ام سپری شده و چند هفته دیگر تا تولد تنها فرزندم باقی نمانده است.

مرضیه مزینی می‌افزاید: با شیوع کرونا کار مجموعه کادر پرستاری و پزشکی در بیمارستان‌ها بسیار سخت‌ شده و کمبود نیرو از یک طرف و حجم بالای بیماران از سوی دیگر بر این سختی افزوده است.

وی‌ اظهار می‌کند: به دلیل شرایط بارداری رئیس و مسوولان بیمارستان از من خواستند در خانه مانده و استراحت کنم، اما زمانی که شرایط سخت همکاران و وضعیت رسیدگی به بیماران کرونایی را دیدم راضی نشدم در خانه مانده و استراحت کنم.

 سرپرستار بخش داخلی و کرونا بیمارستان فرهنگ خسروانی شهرستان فراهان می‌گوید: هشت ساعت از شبانه‌روز در کنار بیماران کرونایی هستیم، خودم و فرزندم را به خدا سپرده‌ام تا بتوانم به بیماران خدمت کنم و فشار بیش از حد به همکاران بکاهم، می‌دانم اگر اتفاقی برایم رخ دهد غیرقابل جبران است، اما به خدا توکل کردم  تا دستگیر بیماران باشم.

مزینی بیان می‌کند: روزهاست پدر و مادرم را ندیده‌ام، بعد از 7 سال زندگی مشترک باردار شده‌ام، شرایط این روزها شرایط بسیار سخت و طاقت‌فرسایی است، کار کردن با لباس‌های حفاظتی تمام پلاستیک، به همراه ماسک و دستکش  آنهم در این شرایط گرم هوایی بسیار سخت و مشکل است و شاید اگر مردمی که این روزها بی‌توجه به تهدید کرونا مراسم عروسی و عزا و تولد و نامزدی برگزار می‌کنند، در این شرایط قرار می‌گرفتند لحظه‌ای را نمی‌توانستند تحمل کنند.

وی ادامه می‌دهد: چندین نفر از مجموعه پرستاری و خدمه بیمارستان به دلیل درگیری مستقیم با بیماران  بیمار شده و جواب آزمایش‌هایشان مثبت شده است، بارها شنیده‌ام که مردم می‌گویند آنها حقوق می‌گیرند تا به بیماران خدمت کنند، اما دیگر رمقی برایشان باقی نمانده، پرستاران و کادر پزشکی و درمانی جانشان را برای نجات بیماران به حراج گذاشته‌اند و هرلحظه امکان دارد خود قربانی این بیماری شوند.

وی بیان می‌کند: از مردم خواهش داریم پروتکل‌ها را رعایت کنند، از گردش و مهمانی‌ها و مسافرت‌های خود به خاطر حفظ  سلامت جامعه مدتی چشم پوشی کنند، مهار این بیماری نیازمند مشارکت همه است.

انتهای پیام/ح