خبرگزاری فارس- فرینوش اکبرزاده: ۱۴ مرداد، سالروز امضای حکم مشروطه است؛ روز استقرار مشروطه، شروع قانون..
مشروطه برای من همراه با هزار حرف و خاطره است.
از وقتی که یادم هست، دوست داشتم بیشتر بدانم در مورد این انقلاب و سردمداران آن، نمی‌شود در تبریز باشی و رنگ و بوی مشروطه را لمس نکنی.
مشروطه برایم چند تصویر ثابت عزیز دارد. فرمان خوش خط و زیبای مشروطه یکی از آنهاست.
تصویر دیگر، عکس بی‌نظیری است از ستارخان و باقرخان که آرام و بی‌تشویش نشسته‌اند رو به دوربین فانوسی. تمام شکوه این عکس یک سو و آن گل سپید آرام گرفته در دستان سردار ملی از یک سو.
همین حس در تنها عکس مشخص از زینب پاشا هم موج می‌زند. با آن چهره مصمم، آرام، زنانه و سخت دلیر، گل سرخ رنگی در دست به دوربین می‌نگرد.
و البته باسکرویل؛ گل نصرانی انقلاب مشروطه که معلم مهمان ما بود از راهی بسیار دور و همگام آزادی مردم شد و همین جا ماندگار.
نقل است، سردار ملی نام او و تاریخ شهادتش را بر روی تفنگش حک کرد و پیچیده در پرچم ایران و یک قالی از همین عکس او، برای مادرش در آمریکا فرستاد.
و در نهایت، سال قبل تصویری به تصاویر مشروطه‌ام افزوده شد. فشنگ‌های دست‌ساز زنان گمنام تبریزی برای مردان نام‌آور و گمنامی که پرچم مشروطیت را در دست داشتند.
این خاطره و داستان باشکوهی در رابطه آن را استاد رضا سرابی‌اقدم با حس و حالی بی‌مانند برایم نقل کردند و اجازه دادند این خاطره خونین را لمس کنم، این فشنگ‌هایی که با عشق و اشک پر شده بودند؛ سال گذشته و در گرماگرم بدو بدوی بی‌پایان برای تجهیز موزه مطبوعات آذربایجان.
قصه‌ها دارم با این مشروطه نازنین. از آن سالی که با کارت عاریه در مراسم گرامیداشت مشروطه در تالار معلم حضور یافتم،تا وقتی در تاریک و روشن خانه مشروطه، زیر نگاه و در کنار مجسمه تازه رونمایی شده مرحوم رشدیه، راه نوشتن برایم بیش از پیش مستحکم شد و جریان زندگی در رودی دیگر افتاد.
مشروطه، فقط اتفاقی در یکصد و اندی سال قبل نیست.
مشروطه همین اتفاقات روزگار ماست که با این نام و خاطره گره خورده.
انتهای پیام/60014/س
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
