پای درس 72 شهید راه کربلا

خبرگزاری فارس از تبریز- موسی‌ کاظم‌زاده: هفتاد و دو تن بودند؛ ... هفتاد و و دو ابراهیم، هفتاد و دو اسماعیل، هفتاد و دو اصغر، هفتاد و دو اکبر، هفتاد و دو ایمان، هفتاد و دو اخلاص، هفتاد و دو ایثار، هفتاد و دو یاور، هفتاد و دو اختر، هفتاد و دو سر، هفتاد و دو پیکر، هفتاد و دو عاشورا؛ ...

آن روز، جمعه دهم محرم‌الحرام سال 61 هجری بود. بوی معراج هفتاد و دو عاشق در آفاق امامت و ولایت پیچید.آسمان بر زیبایی عشق غبطه خورد.در حقیقت بعد از آن واقعه بود که هفتاد و دو آینه شکست.

ظهر عاشوراست، هفتاد و دو سر از تن جدا؛ دشت کربلا دریای خون، سینه خورشید مدام از داغ یاران می‌سوخت، انگار آب از نگاه اصغر خجل بود و آتش از شرم و حیا سرخ شده بود.

آن روز در بازار پرآشوب شام بغض غم ترکید، زمین و زمان گریست، دل بی‌امان گریست، زبان در زبان گریست، خون از آسمان بارید و چشمه چشمه خون جوشید.

به باور نثرنویسان، ادبا و شعرا؛ در واقع آن روز دست ماه لرزید، ستاره باریدن گرفت، مهتاب خون‌آلود مهمان خاک کربلا شد، شبنم سرخ به‌گونه‌های خاک به مهمانی آمدند و از همه مهم‌تر اینکه فرات آن روز گریست که آب دارد و بس ؟!  

می‌گویند؛ آن روز خورشید کربلا بر سر نیزه‌ها بود، خورشید دوم نظاره‌گر مظلومیت حق علیه باطل بود.

حال این حسین و هفتاد و دو سفیر راه آزادی کیست؟! که بعد از چهارده قرن از آن غروب حزن‌انگیز عاشورا هنوز که هنوز است فریاد استغاثه « هل من ناصرا ینصرنی» هر انسان آزاده‌ای از دل دردمند و عاشق به اهل بیت (ع) به گوش می‌رسد.

السلام ای جان عالم یا حسین، ای درود ما، ای سفینه نجات ما، ای شهید کربلا، ای فروغ عشق، ای حرمت قبله راز و نیاز ما و ای حرمت مسجدالاقصی ما؛ ...

ای که پیام روشن تو اوج گل‌خروش ما؛ نام تو نور، نام تو شور. نامی برای مردن، نامی برای تا به ابد زیستن، نامی برای بی‌آنکه بدانی چرا، گاهی گریستن.

 الهی تو را می‏‌خوانم، با اشک‌‏هایی که به ترنم آخرین نوای آسمانی مولایم حسین علیهم‌‏السلام که در روز عاشورا به گوش می‌رسید:« بسم‌الله و باالله و فی سبیل‌الله و علی مله رسول الله،الهی رضا بقضائک، صبرا علی بلائک، تسلیما لامرک، لا معبود لی سواک».

بدون شک؛ این زیباترین نوای بندگی تاریخ بشریت بود که از سینه سوزان آخرین شهید کربلا می‌ترواید تا همواره در گوش آزادگان فریاد بلندی از ایثار، گذشت و آزادگی باشد.

الهی! تو را می‌‏خوانم به پاکی و خلوص بندگی‌ات در صحرای کربلا، به تکاپوی هفتاد دو اسماعیل که خالصانه به حق لبیک گفتند.

خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی‏‌تاب‏‌تر از همیشه است و تنها دارایی‏‌ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده‏‌ای. دعا برای فرج امام زمان (عج)" اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفیقَ الطّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ..."

الهی! تو نوری و روشن‏تر از آنی که در پناه سایه درآیی.

خدایا، در جریان باش که به عنایت و لطف شما، امروز جوانان سرزمین ایران بی‌تاب‌تر از همیشه و در همه حال در راه آرمان‌های حسین تو سر می‌دهند.

بله، امروزه شهدای مدافع حرمی همچون شهید حججی  هست که به ندای مظلومانه هفتاد و دو شهید راه کربلا لبیک می‌گویند و علی‌وار، ذالفقار عدالت به دست می‌گیرند و سوار بر ذوالجناح اشتیاق تا فرا سوی مرزهای استکبار می‌تازند، اصغر، اکبر، عباس و اطفال بی‌پناه اسلام را با جرعه‌ای از ایاز آب دلاوری سیراب می‌سازند و حکومت جهانی عدل و داد را در سراسر گیتی برپا می‌دارند.

بارالها! فقط می‌توان گفت؛ قسم‌ات می‌دهیم به خون حسین (ع) و هفتاد و دو شهید راه حق، ظهور حضرت امام زمان (عج) را نزدیک گردان.

ای مهدی جان، چشم‌های بی‌رمق کودکان یتیمِ کربلا؛ همه تو را می‌خوانند که بیایی!

و ما هم اکنون با دیده‌های گریان در انتظار ظهورت افق‌های آسمان را به نظاره نشسته‌ایم و به انتهای جاده انتظار چشم دوخته‌ایم و هر روز و هر شب تو را با ندبه می‌خوانیم.

مهدی جان، ما به عشق جمعه نورانی ظهورت هر لحظه تو را می‌خوانیم و چشم به گذر جانکاه لحظه‌ها می‌دوزیم تا تو برگردی، تا تو برگردی، تا تو برگردی تا اینکه پا به پای تو از حریمت دفاع کنیم و تیغ برّان شمشیرمان را از خون یزیدیان زمان رنگین کنیم.

در هر صورت، قیام امام حسین (ع) و واقعه کربلا درس‌های زیادی به جهانیان داده که امروزه الهام‌بخش انسان‌های آزاده و جوانمرد شده است، آری حوادث تاریخی اگر به چشم عبرت و درس گرفتن مورد مطالعه قرار گیرد «درس‌آموز» است. حادثه کربلا یکی از این حوادث «الهام‌بخش» و «عبرت‌آموز» است که باید مورد توجه جوامع بشری و در این میان اسلامی قرار گیرد.

انتهای پیام/ 60023 /س