به گزارش خبرنگار حوزه دولت خبرگزاری فارس، هر ساله با آغاز ماه مهر در ایران و هفته آخر سپتامبر در تقویم میلادی، روسای کشورهای عضو سازمان ملل راهی نیویورک مقر این سازمان می‌شوند تا در اجلاس مجمع عمومی حضور یابند.
امسال اما بدلیل شیوع ویروس کرونا این اجلاس به صورت مجازی برگزار می شود و سران دولت‌ها از کشور خود به صورت ویدئو کنفرانس به ایراد سخنرانی خواهند پرداخت.
رئیس جمهور کشورمان که از شصت و هشتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد سکاندار نمایندگی ایران در این مجمع بوده امروز مواضع دولت جمهوری اسلامی ایران را تبیین و آن را برای جهانیان بیان خواهد کرد.
برای شناخت بهتر دستاوردهای این سفر، مروری کلی بر آنچه حسن روحانی در این سال ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
* سفر آغازین به سرزمین یانکی‌ها/ اهمیت سخنان اوباما برای روحانی
دقایق ابتدایی روز چهارشنبه ۳ مهر ۱۳۹۲، حسن روحانی اولین سخنرانی خود را در سازمان ملل تجربه کرد. رئیس جمهور سخنرانی خود را این گونه آغاز کرد و گفت که «جهان ما جهانی پر از بیم و امید است؛ بیم جنگ و مناسبات خصومت‌آمیز منطقه‌ای و جهانی، بیم رویارویی هویت‌های مرگبار مذهبی، قومی و ملی، بیم نهادینه شدن خشونت و افراطی‌گری، بیم فقر و تبعیض خُرد کننده، بیم تباهی و نابودی منابع حیاتی، بیم بی‌توجهی به کرامت و حقوق انسان و بیم غفلت از اخلاق.»
روحانی در ادامه سخنان خود پس از یادآوری بیم‌های موجود در جهان، پیکان سخنان خود را به سمت پرونده هسته‌ای ایران برد و آمریکا را به شنیدن صدای واحد ترغیب کرد و تاکید داشت:
«مردم ایران در انتخابات اخیر در حرکتی هوشمندانه به گفتمان امید و تدبیر و اعتدال رأی دادند. ترکیب امید و تدبیر و اعتدال در سیاست خارجی به آن معناست که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت منطقه‌ای نسبت به امنیت منطقه و جهان، مسئولانه برخورد می‌کند و آمادگی همکاری چندجانبه و همه‌جانبه با سایر بازیگران مسئول در این عرصه‌ها را دارد».
«ایران به دنبال راه حل مسائل و نه تولید مشکلات است. هیچ پرونده و موضوعی نیست که با امید و اعتدال، با احترام متقابل و با نفی خشونت و افراط قابل حل نباشد ... اجازه دهید به پروندۀ هسته‌ای ایران اشاره کنم. پذیرش حق طبیعی، قانونی و مسلم ایران، به فرموده رهبر فرزانۀ انقلاب اسلامی، ساده‌ترین راه حل این موضوع است. این یک شعار سیاسی نیست، بلکه بر اساس شناخت عمیق وضعیت فناوری در ایران، شرایط بین‌المللی و پایان‌بازی‌ها با حاصل جمع صفر و ضرورت یافتن اهداف و منافع مشترک برای رسیدن به تفاهم و امنیت مشترک است ... پذیرش اعمال حق غنی سازی و سایر حقوق هسته‌ای در خاک ایران تنها راه تأمین هدف اول است».
«ایران به دنبال تعامل سازنده بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک با دیگر کشورهاست و در این چارچوب در پی افزایش تنش با ایالات متحده امریکا نیز نیست. من سخنان امروز پرزیدنت اوباما را با دقت دنبال کردم، در صورت عزم سیاسی رهبران آمریکا و خودداری از دنبال کردن منافع گروه‌های فشار جنگ طلب، می‌توان به چارچوبی برای مدیریت اختلافات رسید. در این چارچوب، موضع برابر، احترام متقابل و اصول مسلم شناخته شده بین‌المللی باید مبنا باشد؛ البته در این زمینه انتظار ما از واشنگتن شنیدن صدای واحد است ... در این سال‌ها، یک صدای مسلط پیاپی شنیده شده است که «گزینۀ جنگ روی میز است»، اما امروز بگذارید در برابر این سخن ناکارآمد و غیرقانونی بگویم «صلح در دسترس است». پس به نام جمهوری اسلامی ایران در گام نخست پیشنهاد می‌کنم طرح «جهان علیه خشونت و افراطی‌گری» در دستور کار سازمان ملل متحد قرار گیرد و همۀ دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی و نهاد مدنی تلاش‌های جدیدی را برای سوق دادن جهان به این سو سامان دهند».
* دومین کارزار روحانی در سازمان ملل/ تلاش برای رسیدن به برنامه جامع مشترک
سخنرانی روحانی در شصت‌ونهمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد عصر پنجشنبه سوم مهرماه ۱۳۹۳ رقم خورد. حضور رئیس جمهور در نیویورک در سایه توافق ژنو بود که در سال قبل به وقوع پیوسته بود و روحانی را خوشحال راهی آمریکا کرده بود.
روحانی در این نشست به توافق ژنو اشاره کرد و بیان داشت: «دولت ایران در سال جاری میلادی، با ابتکاراتی که در مذاکرات هسته ای به‌کار برد، شرایط جدیدی را برای حل موضوع بوجود آورد که دستاورد مرحله‌ای آن، توافق ژنو بود. با توجه به رویکرد اعتمادساز و شفاف جمهوری اسلامی ایران در این زمینه و تداوم آن، در صورتی که طرف های مذاکره کننده نیز متقابلاً از عزم و انعطافِ کافی برخوردار باشند و ظرفِ مهلتِ تعیین شده، بتوانیم در حل این مسئله به موفقیتِ کامل دست یابیم، فضای کاملاً متفاوتی به لحاظ همکاری های منطقه ای و جهانی بوجود خواهد آمد، که در سایه آن، امکان تمرکز بر حل مسائل مهم منطقه از جمله مسئله بسیار مهم مبارزه با خشونت و افراطی گری در منطقه، فراهم خواهد شد».
رئیس جمهور در بخش دیگری از صحبت‌های خود به این نکته گذری زد که «دستیابی به توافق جامع هسته‌ای با ایران، فرصتی تاریخی برای غرب است که نشان دهد با پیشرفت و توسعه دیگران مخالف نیست و تبعیض در مقررات بین‌المللی را دنبال نمی‌کند؛ این توافق می‌تواند پیامی جهانی برای صلح و امنیت نیز داشته باشد که راه حل اختلافات، مذاکره و تکریم است و نه منازعه و تحریم».
روحانی با یادآوری حمایت و استقبال ملت ایران از گفتمان «تدبیر، امید و اعتدال» در جریان انتخابات آرام و پرشکوه ریاست جمهوری ایران، گفت: «ملت ایران از دولت منتخب خود، در راه سازندگی کشور پشتیبانی و حمایت میکنند. در حالی که بعضی از کشورهای پیرامونی ایران، دست خوش جنگ و نا آرامی هستند، ایران سرزمین امنیت، ثبات و آرامش است».
*برجامی که قرار بود الگویی برای حل اختلافات منطقه ای باشد
روحانی در حالی به هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل قدم گذاشت که در دو موضوع شهادت تعدادی از هم وطنانمان در منا و برجام این سخنرانی را با دو حضور گذشته در آمریکا متفاوت کرده بود.
سایه توافق برجام برای رئیس جمهور به شکلی بود که روحانی تصور می‌کرد که در ادامه حضورش در پاستور، دیگر تحریم‌ها را نخواهد دید، از این رو در این نشست اَهم سخنان خود را به این دو موضوع اختصاص داد و عصر دوشنبه ۶ مهرماه ۹۴ در سالن اصلی سازمان ملل و در کنار رودخانه East River گفت: «من به نمایندگی از سوی ملت بزرگی سخن می گویم که امروز در غم از دست دادن هزاران زائر مسلمان و صدها نفر از هموطنان خود به سوگ نشسته است؛ سالمندان، جوانان، زنان و مردانی که برای انجام مناسک مذهبی در گردهمایی عظیم معنوی و جهانی حج شرکت کرده بودند؛ ولی متاسفانه قربانی بی کفایتی و سوء مدیریت مجریان شده و حتی به دلیل عدم پاسخگویی مسئولان، از شناسایی مفقودین و بازگرداندن سریع پیکر قربانیان به خانواده های عزادارشان دریغ شده است ... خسارت جریحه دار شدن عواطف میلیون ها مسلمان بزرگتر از آن است که صرفاً با محاسبات مادی قابل جبران باشد. افکار عمومی خواستار آن است که مسئولان دولت عربستان سعودی بی درنگ، به مسئولیت بین المللی خود در تأمین دسترسی کنسولی فوری برای شناسایی سریع و بازگرداندن بدون تأخیر اجساد مطهر عمل نمایند».
رئیس جمهور پس از اشاره به حادثه منا سخنان خود را سمت توافق هسته‌ای موسوم به برجام چرخش داد و بیان داشت:« من به نمایندگی از ملتی سخن می گویم که دو سال قبل به تعامل سازنده با جهان رأی داد و اینک با افتخار می توانم اعلام کنم که امروز، فصل جدیدی در روابط ایران با جهان آغاز شده است».
«دو سال پیش، مردم ایران در یک انتخابات توأم با رقابت به برنامه‌ای رأی دادند که ضمن حفظ حقوق، منافع و امنیت ملی ، خواستار تحکیم صلح، و گفتگوی سازنده با جهان شدند. این اراده ملی با یک برنامه دقیق و روشن دیپلماتیک ـ در «برنامه جامع اقدام مشترک» میان جمهوری اسلامی ایران و ۶ قدرت جهانی متجلی شد که بلافاصله پس از توافق، با تصویب شورای امنیت سازمان ملل متحد به یک سند بین‌المللی بَدَل گردید. این سند از نظر حقوق بین‌الملل، سازه استواری است که برای اولین بار در تاریخ ملل، دو طرف، به جای مذاکره پس از جنگ برای دستیابی به صلح، پیش از مخاصمه، به مصالحه دست یافتند».
«توافق هسته‌ای که نمونه درخشانی از «پیروزی بر جنگ» بود، توانسته سایه تخاصم و حتی جنگی دیگر و تنشی دامنه‌دار را از سر خاورمیانه دور کند، می‌تواند و باید، سرآغاز دوره‌ای جدید و موجب نتایجی مثبت برای صلح و ثباتی پایدار در منطقه نیز باشد. از نظر ما توافق حاصله، هدف نهایی نیست، بلکه تحولی است که می‌تواند و باید، مبنای دستاوردهای بیشتری باشد. با توجه به اینکه این توافق هم مبنایی عینی فراهم کرده و هم الگوی مناسبی به دست داده، می تواند در جهت تحولی اساسی در منطقه، عمل نماید».
«ما می‌خواهیم حرکتی تازه و سازنده را برای بازآفرینی نظم جهانی پیشنهاد کنیم. نظمی براساس احترام متقابل،عدم دخالت در امور داخلی دیگران، همکاری مستمر و همزیستی دائم میان اعضای ملل متحد. برای آنکه آینده ای صلح آمیز بسازیم باید از گذشته های تلخ عبرت بیاموزیم ما می‌دانیم که تنها راه حفظ و تداوم صلح، توسعه است. صلح بدون توسعه تنها یک زنگ تفریح است تا انبارهای خشم و کینه انباشته شود. اما صلحِ همراه توسعه، خالی کردن آن انبارها از خشم و کینه و انباشتن آنها با امید و احترام ملت‌ها به دیگران است. ما بارها گفته‌ایم که تنها راه ریشه‌کنی تروریسم در خاورمیانه از بین بردن زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن است.»
*چهارمین حضور در نیویورک/ تذکر به تعلل آمریکا در اجرای تعهداتش در برجام
عصر پنحشنبه ۱ مهر ۱۳۹۵، ساختمان طراحی شده توسط Wallace K. Harrison میزبان حسن روحانی و تیم همراه وی بود. روحانی بازهم در سازمان ملل و در هفتادویکمین مجمع عمومی برجام را محور سخنان خود قرار داد و در سالن ۱۳۰۰ نفره این نهاد بین المللی گفت:
«علی‌رغم مشکلات امروز، من به فردایی پر امید باور دارم، و تردید ندارم که باتدبیر می‌توانیم بر این مشکلات فائق آئیم . تجربه گفتگو میان ایران و کشورهای ۱+۵ و دستیابی به «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) نمونه‌ای موفق از سیاست اعتدال و تعامل سازنده و روی‌آوردن به گفتگو است؛ که با اتخاذ رویکرد برد – برد به یک بحران غیرضروری اما پیچیده و طولانی پایان داد. این توافق با طراحی سازوکارهای اعتمادساز، پایان دادن به اتهامات جعلیِ «ابعاد احتمالی نظامی» و پذیرش اعمال حق غنی سازی، بر برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران مهر تایید زد؛ به نگرانی‌هایِ ساختگی پایان داد و تحریم‌های ظالمانه علیه ایران را رفع نمود.
برجام درس‌هایِ مهمی برای حل و فصلِ مشکلاتِ پیچیده جهانی نیز به همراه دارد. برجام فقط یک توافق سیاسی نیست، بلکه یک رویکرد جدید و روشی خلاقانه برای تعامل سازنده به‌منظور حل و فصل مسالمت‌آمیز بحران‌ها و چالش‌ها است. برای این که بتوانیم از آموزه برجام در بهبود روابط بین المللی بهره گیریم، هرگز نباید فراموش کنیم که فشارها و تحریم ها و تهدیدهای غیرقانونی که با هدف برچیدن کلیه تاسیسات غنی سازی طراحی شده بود، به شکست انجامید و امروز شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی رسماً برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را پذیرفته اند.
به یاری خداوند و با استقامت دولت و مردم ایران و حضور فزاینده شرکای بین‌المللی از مناطق مختلف جهان،تنها هشت ماه پس از رفع تحریم های ظالمانه هسته‌ای، روند بهبود شرایط اقتصادی در ایران به عنوان امن ترین و پربازده ترین مقصد سرمایه گذاری و مشارکت در منطقه، در بهار امسال به رشد بالای 4 درصد، تورم تک رقمی و نزدیک شدن به تولید و صادرات نفتی در دوران پیش از تحریم ها رسیده و شاهد شکوفایی بیشتر اقتصادی، علمی و فن آوری در ایران خواهیم بود.
ایران جزو معدود کشورهای نفتی است که توانست اثر افت شدید قیمت نفت در سال ۲۰۱۴ بر اقتصاد کشور را کنترل کند. ما قصد داریم با انجام اصلاحات اقتصادی و رعایت انضباط پولی و مالی، با حفظ دستاورد کاهش نرخ تورم، ثبات و پیش‌بینی پذیری اقتصادی را افزایش داده و از این طریق زمینه‌ساز سرمایه‌گذاری بیشتر در اقتصاد شویم. رشد اقتصادی ایران تا پایان سال ۲۰۱۶ به حدود ۵ درصد خواهد رسید و بر اساس همه پیش‌بینی‌های داخلی و بین‌المللی،ایران در سال جاری از بالاترین رشدهای پیش‌بینی‌شده برای کشورهای نفتی برخوردار خواهد بود».
* تاکید روحانی بر مشی اعتدال در مقابل قلدری غرب وحشی
روحانی در مجمu هفتادو دوم بر اعتدال و مشی صلح طلبی اشاره کرد و علی رغم مشکلات اقتصادی بعد از برجام تاکید کرد:
«در این بزرگ ترین تریبون بین‌المللی، با صدای بلند اعلام می‌کنم، که اعتدال منش و روش ملت بزرگ ایران است. اعتدال نه انزواطلبی است و نه استیلاجویی؛ اعتدال نه بی‌تفاوتی است و نه پرخاشگری. مشی اعتدال، مشی صلح است؛ اما صلحی عادلانه و جامع؛ نه صلح برای ملتی، و جنگ و درگیری برای ملتی دیگر.
صدای اعتدال از طرف ملتی است که نه فقط در بیان، که در عمل به آنها پایبند بوده است. برجام، بهترین نشانه صدق ادعای ما است.برجام حاصل بیش از دو سال مذاکرات فشرده است که نتیجه آن، مورد حمایت شورای امنیت ملل متحد، و جامعه جهانی قرار گرفت و به صورت بخشی از قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در آمد. برجام متعلق به یک یا دو کشور نیست، برجام سند شورای امنیت، و متعلق به کل جامعه بین‌المللی است. برجام ایجاد یک تعامل نو در مناسبات جدید جهانی است. تعاملی مبتنی بر مشارکت و سازندگی دوجانبه، میان ما و جهان».
متاسفانه برخی خود را از این امکان تازه محروم کردند. به خود تحریمی دست زدند و حال با احساس غبن، فکر میکنند فریب خورده‌اند. در حالی که ما نه فریب خورده‌ایم و نه کسی را فریب داده‌ایم. ما سطح برنامه هسته‌ای خود را، خود تعیین کرده‌ایم. ما بازدارندگی هسته‌ای را نه از سلاح هسته‌ای که از دانش و مهمتر از آن از مقاومت ملت بزرگ خود بدست آورده‌ایم. این هنر و تکنیک ماست. آنها می‌خواستند سلاح نداشته اتمی را از ایران، سلب کنند، و البته ما از سلب چیزی که نداشته‌ایم و مدعی آن هم نبوده‌ایم، ابایی نداریم. نمی توان پذیرفت رژیم غاصب صهیونیستی که با سلاح هسته‌ای‌اش منطقه و جهان را تهدید می‌کند و متعهد به هیچ مقررات و نظارت بین‌المللی نیست، ملت‌های صلح‌طلب را نصیحت کند».
«تنها یک لحظه تصور کنید که منطقه خاورمیانه بدون برجام، در چه وضعیتی قرار داشت. تصور کنید اگر در کنار جنگ‌های داخلی، تروریسم تکفیری، بحران‌های انسانی و وضعیت‌های پیچیده سیاسی - اجتماعی در غرب آسیا، یک بحران ساختگی هسته‌ای نیز در این منطقه بود؛ چه می شد؟»
روحانی در این سفر خود به اقتصاد ایران گذری زد و گفت: «تحریم‌های اقتصادی نه تنها مایه توقف ایران نشد، بلکه عزم ملی را برای تقویت تولید ملی راسخ تر کرد. دستیابی به بالاترین نرخ رشد جهانی در سال گذشته نشان داد که اقتصاد ایران می‌تواند با ظرفیت رشد یک تریلیون دلاری در بیست سال آینده، امیدبخش‌ترین اقتصاد نوظهور جهان شود. سیاست راهبردی ما برای تحقق این رشد پایدار و متوازن، تعامل گسترده با جهان است. باور ما این است که توسعه و امنیت، دست در دست هم ارتقاء می‌یابند و منافع مشترک، می‌تواند ضامن امنیت منطقه‌ای و جهانی شود».
* به میز مذاکره‌ای که خودتان برهم زدید، بازگردید
ششمین سفر روحانی به سازمان ملل زیر چتر عدم تعهد کشورهای ۱+۵ به خصوص آمریکا و خروج این کشور از برجام بود لذا در این سخنرانی تاکید داشت که سازمان ملل یکی از ادارات دولت آمریکا نیست و نباید اجازه دهد که مصوباتش، گروگانِ بازی‌های انتخاباتی و تبلیغاتی برخی از اعضا گردد.
«خرسندیم که جامعه بین‌المللی، خروج یک‌جانبه و غیرقانونیِ دولت آمریکا از برجام را برنتافت و در برابر آن موضعی قاطع اتخاذ نمود. برجام حاصل بیش از یک دهه تلاش دیپلماتیک و یک دوره مذاکرات فشرده برای رفع یک بحرانِ ساختگی بود. این سند توسط قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت به اتفاق آراء تأیید و به تعهدی بین‌المللی تبدیل شد. بر اساس این قطعنامه، همه کشورها و سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای موظف‌اند از هر اقدامی در مغایرت با آن خودداری کرده و از اجرای برجام حمایت نمایند».
«قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، «ورق پاره» نیست. ما از شما دعوت می‌کنیم که به قطعنامه ۲۲۳۱ بازگردید؛ ما از شما دعوت می‌کنیم که به میز مذاکره‌ای که آن را برهم زدید، بازگردید. اگر از برجام می‌ترسید و آن را کارنامه رقیبان سیاسی خود در آمریکا می‌دانید، ما از شما دعوت می‌کنیم به مصوبه شورای امنیت بازگردید. ما از شما دعوت می‌کنیم که در نهادهای بین‌المللی بمانید. تحریم نکنید که تحریم و تکفیر دو روی یک سکه است؛ در تکفیر، اندیشه انسان‌ها انکار می‌شود و در تحریم، زندگی و رفاه مردم نفی می‌گردد».
«برای گفت‌و‌گو نیازی به گرفتن عکس‌های دونفره نیست، می‌توان در همین جا و در این مجمع عمومی، سخنِ یکدیگر را شنید. من گفت‌و‌گو را از همین جا آغاز می‌کنم و به صراحت اعلام می‌کنم: موضوع امنیت بین‌الملل، بازیچه سیاستِ داخلی آمریکا نیست. سازمان ملل، یکی از ادارات ِدولت ایالات متحده آمریکا نیست. هر گفت‌وگویی می‌تواند، از همان جایی و از همان کسی که گفتگو را قطع کرده و پیمان را زیر پا گذاشته است، شروع شود. شروع آن، پایان دادن به تهدید و تحریم ظالمانه‌ای است که، ناقضِ اصولِ اخلاقی و حقوق بین‌الملل است».
«سخن ما روشن است: تعهد در برابر تعهد، نقض در برابر نقض، تهدید در برابر تهدید و گام در برابر گام، به جای حرف در برابر حرف. سیاست ایران روشن است: نه جنگ، نه تحریم؛ نه تهدید، نه زورگویی؛ فقط وفای به عهد و عمل به قانون. ما از صلح و دموکراسی در همه خاورمیانه، حمایت می‌کنیم. دانش هسته‌ای را واجب و سلاح هسته‌ای را حرام می‌دانیم».
* روحانی با ابتکار صلح هرمز برای هفتمین بار به نیویورک رفت
رئیس جمهور درحالی به هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل پای گذاشت که ابتکار صلح هرمز یا همان دعوت همه کشورهای متاثر از تحولات خلیج فارس و تنگه هرمز به «ائتلافِ امید» HOPE را مطرح کرد.
روحانی در این مجمع تاکید کرد: «ما را به مذاکره می‌خوانند؛ در حالی که خود از معاهده گریزانند. ما با همین دولت فعلی آمریکا بر سر میز ۵+۱، در گفتگو بودیم؛ اما آنها بر عهدِ سلفِ خویش، خط بطلان کشیدند.من به نمایندگی از ملت و کشورم، اعلام می‌کنم که: پاسخ ما به مذاکره تحت تحریم، نه می‌باشد. دولت و ملت ایران، یک سال و نیم زیر شدیدترین تحریم‌ها، استقامت‌کرده است و هرگز با دشمنی که می‌خواهد با سلاح فقر، فشار و تحریم ایران را به تسلیم وادارد، مذاکره نخواهد کرد».
«اگر پاسخ آری می‌خواهید همان طور که رهبر معظم انقلاب اعلام کرده‌اند، تنها راه برای گفتگو، بازگشت به تعهدات است. اگر نسبت به اسم برجام حساسیت دارید، به رسمِ آن بازگردید و به چارچوب قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، متعهد باشید. تحریم‌ها را متوقف کنید تا راه گفتگو باز شود.»
*«ادامه تحریم»؛ نتیجه هفت بار حضور در نیویورک
روحانی درحالی برای هشتمین بار در سازمان ملل سخنرانی خواهد کرد که تلاش‌های او در این سال‌ها نتوانسته باری از دوش اقتصاد ایران بردارد و بیانات او در سازمان ملل علی الخصوص این سخن او در سال گذشته که گفته بود «دولت و ملت ایران، یک سال و نیم زیر شدیدترین تحریم‌ها، استقامت‌کرده است» نشان می‌دهد چه بسا تلاش‌های بین المللی دولت تدبیر و امید بازگشت به عقب و حتی اتلاف وقت را در بین داشته است.
به طور نمونه حسن روحانی پس از هفت سال در راس سکانداری کشور نگاه به درون را سرمشق موفق اقتصادی دانسته اما واکاوی سخنان او در سازمان ملل، نشانی از تلاش برای همراهی دیگر کشورها جهت حمایت از تولیدات داخلی نمی‌دهد.
حسن روحانی در اولین حضور خود در سازمان ملل تمامی همّش را صرف گفت‌وگو‌ها و پایه‌ریزی برای تفاهم هسته‌ای کرد، اما در ادامه حتی پس از حصول این هدف نیز باز ناچار شد برای ملزم کردن طرف‌های توافق برای انجام تعهداتشان وقت بگذارد و تقریبا تمامی این سال‌ها نتیجه ملموسی به همراه نداشته است.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
