به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، مهدی کلیددارزاده یکی از ایرانیان مقیم آلمان است که در پی دعوت مسئولان دولت ایران برای اشتغالزایی و تولید به کشور آمده ولی حالا نه تنها کارخانه فعالی ندارد بلکه سرمایه خود را نیز از دست داده و به دلیل ممنوع الخروجی، 6 سال است که فرزندان خود را ندیده است. هرچند نام خانوادگی اش «کلیددارزاده» است اما حالا از کارخانه خود حتی یک کلید هم ندارد و می گوید: سازمان تأمین اجتماعی در اقدامی غیرقانونی، کارخانه اش را توقیف و کلید همه درهایش را عوض کرده است.
مشکل این تولیدکننده نمونه ای از وضعیت تعدادی دیگر از تولیدکنندگانی است که به دلایل مختلف نتوانسته اند طرح خود را به سرانجام برسانند و با اشتغالزایی، مانع از خروج ارز از کشور شوند. برای حل مشکل آقای کلیددارزاده امروز رئیس ستاد تسهیل امور تولید با وی جلسه گذاشت و موضوع مورد بررسی قرار گرفت.
بر این اساس، امروز جلسه‌ای با حضور میثم زالی رئیس ستاد تسهیل امور تولید و مهدی کلیددارزاده مدیرعامل شرکت تولیدی فرش ماشینی برگزار شد و در آن مسائل مربوط به این کارخانه و مشکلات ایجاد شده مورد بررسی قرار گرفت.
مهدی کلیددارزاده در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس با تشریح جزئیات مشکلات ایجاد شده برای کارخانه‌اش، اظهار داشت: در سال 83 به دنبال فراخوان دولت برای جذب سرمایه ایرانیان خارج از کشور، از آلمان به ایران آمدم و جهت تولید صنعتی فرش‌های تافته از پشم طبیعی در کشور سرمایه‌گذاری کردم.
وی با بیان اینکه ظرفیت تولید کارخانه 150 هزار مترمربع تعیین شده بود، گفت: قرار بود محصولات تولیدی ما صادر شود و در این زمینه با شرکت‌های آلمانی و زنجیره‌های توزیع اروپایی نیز مذاکره کرده بودیم.
وی تصریح کرد: در حال انجام مقدمات کار بودیم که در سال 86 با اعمال تحریم‌های بین‌المللی، بانک سپه که بانک عامل ما بود، تحریم شد و در نتیجه ما برای خرید ماشین‌آلات خارجی و گشایش اعتبارات اسنادی با مشکل روبه‌رو شدیم.
کلیددارزاده ادامه داد: این مشکل تا سال 87 ادامه یافت و در آن زمان بانک سپه با ما قراردادی منعقد کرد که توانستیم ماشین‌آلات خارجی را خریداری و وارد کنیم. کار ساختمان‌سازی نیز تا سال 89 تمام شد و خارجی‌ها برای راه‌اندازی ماشین‌آلات به ایران آمدند.
وی توضیح داد: پس از آن، چند مهندس را برای آموزش کار با تجهیزات تمام رباتیک کارخانه به خارج از کشور فرستادیم و پس از 8 ماه آموزش به ایران برگشتند تا در اینجا نیروی کار را آموزش دهند.
این تولیدکننده ادامه داد: در این مدت ما سهم خود را آوردیم و بانک نیز سهم خود را آورد، بعد از آن به مرحله تأمین سرمایه در گردش رسیدیم که با وجود مصوبه دولت در مورد لزوم تأمین بخشی از این سرمایه در گردش از سوی بانک، این اتفاق عملی نشد و در نتیجه تأمین سرمایه در گردش باعث استهلاک نقدینگی ما شد.
وی افزود: کارخانه در سال 89 به بهره‌برداری رسید ولی برای تأمین سرمایه در گردش با مشکلاتی روبه‌رو بودیم به طوری که حتی خانه‌ای که در ایران به من به ارث رسیده بود را فروختم و در این زمینه هزینه کردم.
این سرمایه گذار با بیان اینکه در سال 90 سهم آورده ما در این کارخانه یک میلیارد و 600میلیون تومان بود، گفت: سهم ما در ماشین‌آلات 20 درصد و سهم بانک 80 درصد تعریف شده بود و در ساختمان‌سازی نیز سهم ما 60 درصد و سهم بانک 40 درصد بود.
وی با اشاره به مطالبه وثیقه از سوی بانک، توضیح داد: در سال 89 کارشناس دادگستری ارزش کارخانه را 9 میلیارد تومان اعلام کرد و کارشناس بیمه نیز 12 میلیارد تومان برای کارخانه ارزش تعیین کرد که از نظر ما ارزش واقعی کارخانه دو برابر ارزش کارشناسی بانک بود.
کلیددارزاده ادامه داد: در آن موقع، سازمان تأمین اجتماعی برای ما بابت بیمه ساخت و ساز 160 میلیون تومان بدهی تعیین کرد و سازمان امور مالیاتی نیز 400میلیون تومان مالیات برای ما تعیین کرد که این مالیات را پرداخت کردیم ولی در پرداخت حق بیمه ساخت و ساز با مشکل روبه‌رو بودیم.
وی تصریح کرد: طبق قانون، سازمان تأمین اجتماعی نمی‌تواند بیش از 30 درصد بدهی خود را از کارخانه توقیف کند در حالی که این سازمان در اقدامی غیرمتعارف، تمام کارخانه و 10 خط تولیدی را توقیف کرد به طوری که حتی کلیدهای کارخانه را نیز عوض کردند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم، گفت: این موضوع را با وزارت صنعت و ستاد تسهیل امور تولید مطرح کردیم و در حال پیگیری هستیم.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
