دانشمندان یافته هایشان را برای تفریح و سرگرمی منتشر نمی کنند

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: دانشمندان برای این روی تحقیقاتشان وقت نمی گذارند و نتیجه تجربیاتشان را با روزنامه نگاران، سیاستگذاران و تمام افراد دیگر به اشتراک نمی گذارند فقط برای اینکه ما از واقعیت های علمی مرتب و منظمی با خبر شویم.
آنها یافته های تحقیقاتشان را به این دلیل به اشتراک می گذارند تا رهبران و جامعه از داده های به سختی حاصل شده آنها در جهت اتخاذ تصمیمات مبتنی بر شواهد درباره سیاستگذاری های مختلف و مسائل شخصی خود استفاده کنند.  ما این سخن را بر اساس دو پیمایش انجام شده از محققان کانادایی و آمریکایی می گوییم که نتیجه کار من و همکارانم است.
دانشمندان این دو کشور گزارش کرده اند «اطمینان از استفاده سیاستگذاران از شواهد علمی» در صدر فهرست اهداف ارتباطاتی شان جای می گیرد. کمک به شهروندانشان برای اتخاذ تصمیمات فردی بهتر نیز در اهداف آنها جایگاه بالایی دارد. علاوه بر این دانشمندان می گویند که آنها فقط به خاطر بالا بردن شهرت خودشان نیست که این کار را انجام می دهند.

چرا این مسئله اهمیت دارد
تنها ظرف یک هفته اخیر رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ گفته است که دانشمندان ارشد حوزه سلامت درباره ارزش ماسک در کند کردن سرعت انتقال کووید 19 مرتکب «یک اشتباه» شده اند و اینکه او «فکر نمی کند که علم  خبر داشته باشد» آیا تغییرات اقلیمی نیز یکی از دلایل فرو رفتن غرب آمریکا در آتشسوزی های جنگلی در تابستان سال جاری هست یا نه.
جامعه علمی  مدت هاست می داند که این نوع بی اعتنایی نسبت به توصیه های علمی از سوی دولت فعلی از نظر تاریخی پدیده ای غیرمعمول است. ولی مطالعه جدید ما روشن می کند که دانشمندان به این دلیل برای به اشتراک گذاری تحقیقاتشان اولویت قائل هستند تا بتوانند به این وسیله بر جهان واقعی تاثیر بگذارند. آنها از تولید دانش علمی صرفا به خاطر خود دانش علمی راضی نمی شوند، بلکه می خواهند جامعه را از مسائلی چون واکنش به همه گیری کرونا و مدیریت آتشسوزی های جنگلی آگاه کنند.
ما از دیگر مصاحبه ها و پیمایش هایمان می دانیم که اکثر دانشمندان اشاره می کنند که هدف «ارتباطاتی» اولیه آنها صرفا ارتقای سطح دانش علمی یا اصلاح اطلاعات نادرست است. اما وقتی با سئوالاتی چون «چرا  می خواهید سطح دانش را افزایش دهید» یا «اگر اطلاعات نادرستی را تصحیح کنید امید دارید که چه اتفاقی بیفتد» رو به رو شوند، اغلب به هدف نهایی خود یعنی کمک به مردم برای اتخاذ تصمیمات بهتر اشاره می کنند.
دانشمندان کاملا آموزش دیده به طور خاص می گویند اگر فکر کنند که این کار در انتخاب تصمیمات هوشمندانه تر به جامعه کمک می کند، به اشتراک گذاری دانسته های خود تمایل پیدا می کنند. برای مثال دانشمندان جنگلی که در نیو انگلند با آنها کار کرده ایم، می خواستند به مدیران اراضی و سیاستگذاران در یافتن راه هایی برای حفاظت از جنگل های شمال غرب در برابر دست درازی مناطق شهری و سایر تهدیدات کمک کنند. همچنین به نظر می رسد که تقاضای گسترده ای در میان انواع و اقسام دانشمندان برای مشارکت در  سیاستگذاری هایی وجود دارد که از طریق آن بتوانند به سیاستگذاران در زمینه مسائلی چون مدیریت سلامت و خطرات زیست محیطی کمک کنند.
علم عاری از لغزش نیست، اما گزاره تحقیقات علمی این است که این کار از جمله در دسترس ترین راه های تلاش برای درک جهانی پیچیده قرار دارد. سال ها تحقیقات پیمایشی همچنین نشان داده است که آمریکاییان بیشتر از اکثر گروه های حاضر در اجتماع به دانشمندان اطمینان دارند و از دانشمندان می خواهند تا در طیفی از انواع مختلف تصمیم سازی ها مشارکت داشته باشند.

آنچه هنوز نامعلوم است 
 پیمایش های ما درمورد تمام اهداف ممکنی دانشمندان را مورد سئوال قرار نداده اند. برای مثال ما از دانشمندان در این باره نپرسیده ایم که هدف آنها تا چه اندازه وارد آوردن فشار بر سیاستگذاران برای سازگار کردن قوانین یا مقررات خاص با یافته های علمی است. همینطور در این باره تحقیق نکرده ایم که دانشمندان چقدر هدف خود را یادگیری کسانی که با آنها ارتباط برقرار می کنند قرار می دهند، اتفاقی که می تواند برای حوزه ای که تصمیم به تحقیق درباره آن می گیرند نیز کارکردهایی داشته باشد.
یک نکته دیگر که در تحقیق ما مفقود است، اطلاعات مستقیم در این باره  است که چه چیزی دانشمندان را می تواند به این سمت سوق دهد که برای اهدافی خاص اولویت قائل شوند.
با این حال ما از تحقیقات گذشته می دانیم که به احتمال زیاد دانشمندان می گویند همانطور به ارتباط برقرار کردن تمایل دارند که به اولویت قائل شدن برای اهداف یا تاکتیک های مشخص علاقه مندند، اگر ببینند انتخابی که آن را اخلاقی می دانند، قادر است تفاوتی ایجاد کند و در چهارچوب ظرفیت های آنها جای می گیرد.

بعد چه می شود؟
من و همکارانم همچنان به مطالعه درباره اهداف ارتباطاتی دانشمندان و دیدگاه های کلی آنها در مورد نفس این ارتباطات ادامه می دهیم. ما به خصوص به درک این موضوع علاقه داریم که دانشمندان چگونه اهداف خود را شناسایی می کنند و چگونه تشویق می شوند تا راهبردهای مبتنی بر شواهدی را در پیش بگیرند که می تواند در دستیابی به این اهداف به آنها کمک کند. اهدافی که هرچه می گذرد، بیشتر شامل اقداماتی برای تشویق دانشمندان به همکاری با کارشناسان ارتباطات در درون سازمان هایشان نیز می شود.
نویسنده: جان سی. بسلی (John C. Besley) استاد روابط عمومی در دانشگاه ایالتی میشیگان
منبع: https://b2n.ir/277377

انتهای پیام.