خبرگزاری فارس-کرمانشاه-مهدی معنوی*: این خاندان همیشه مظلومند،گاه در سکوت خود غوغا میکنند وگاه در عاشورای خویش قیام مینمایند. امام مجتبی (ع) را متهم کردند به صلح! او را مذل المومنین خطاب نمودند در حالیکه ایشان برای حفظ اسلام فقط یک معاهده را قبول کردند که تمام برگ برندهاش دست امام بود؛ نه مانند مذاکره و برجامهای امروزی!
او معاویه را از خود امیر المومنین پنداری منع نمود و از تعیین جانشین برای خود محروم کرد. به معاویه دستور داد باید زین پس طبق قرآن و سنت رسول خدا (ص) رفتار کند و دیگر خود و کارگزارانش حق ندارند علی(ع) را دشنام دهند. باید قسمتی از بیت المال مسلمین زیر نظر امام (ع) مصرف گردد و پس از معاویه زمامدار حکومت اسلامی حسن بن علی (ع) شود. باید مخارج خانواده شهدای جنگ جمل و صفین را که در رکاب امیر المومنین علی (ع) به شهادت رسیدهاند را بدهد و حق آزار و اذیت مسلمین را در هر رنگ و قوم و نژادی را ندارد.
خود امام حسن (ع) و همه یاران علی (ع) در هر جا باید در امان باشند و معاویه نیز باید دقیقا به مفاد عهد نامه پایبند باشد. آری او از معاویه این تعهدات را گرفت و عده ای آن را صلح نامیدند! گرچه همین مقدار وارد مذاکره شدن هم از تنهایی امام (ع) و بی بصیرتی مسلمین آن زمان بود اما این نوع عهد نامه را نمیتوان صلح نامید.
حالا کمی هم به چرایی نرمش قهرمانانه رهبری پی میبریم. اگر خواص جامعه بصیرت داشتند و عوام هم پیروی میکردند حضرت آقا همین مقدار اندک هم نرمش نشان نمیدادند.گرچه نتایج مذاکرات دولت «تقریبا هیچ» شد ولی خیلیها فهمیدند آمریکا دشمن اسلام و شیعه است و دست دوستی هم بدهی آخرش خیانت میکند.
*کارشناس فرهنگی و فعال رسانهای
انتهای پیام/ح