رفت و آمد پر دلهره در مسیر سیاخ دارنگون/ این جاده نسخه مرگ می‌پیچد

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، سیاخ دارنگون، دهستانی بزرگ با ۲۴ روستا و ۱۴ هزار نفر جمعیت و آب‌وهوایی سرد و معتدل با موقعیت گردشگری عالی که آواخر هفته و ایام تعطیل مملو از جمعیت می‌شود.

جمعیتی که کم نیست تعدادشان، اما شاید با ورود به جاده‌ای که از آن به مرگ تعبیر می‌شود راه بازگشتی نداشته باشد!

دهستانی که سال ۷۳ وقتی چهار هزار نفر جمعیت داشت این جاده برایش ساخته شد و امروز که جمعیتش از ۱۴ هزار نفر می‌گذرد و راه مواصلاتی شیراز به کوار، فیروزآباد و عسلویه است و ۳۰ هزار باغ‌شهری دارد با همه مسافران و برو و بیایش هنوز هم به همان جاده کم عرض بدون شانه بسنده کرده است.

جاده‌ای که اهالی روستا و مالکان باغ‌شهرها آن را جاده مرگ می‌نامند و در طول این سال‌ها بارها شاهد از دست دادن عزیزان‌شان در این جاده نا ایمن بوده‌اند.

به گفته اهالی روستا، سیاخ دارنگون بزرگ‌ترین دهستان شهرستان شیراز است و با گنجایش حدود ۱۵ روستا امروز ۲۴ روستا را در خود جای داده است و در حال ارتقا به بخش است، بخشی که از امکانات بخش بودن، فقط اسمش را دارد!

از عدم گازرسانی به برخی روستاهای این دهستان، عدم آنتن‌دهی تلفن همراه، عدم وجود اینترنت که بگذاریم، این روستا حتی از نعمت آب شرب سالم هم بی‌بهره است و به‌وسیله تانکر آن هم از طریق آب رودخانه‌ای که بهداشت و سلامت آن مورد تایید نیست آبرسانی به منازل انجام می‌شود و مهم‌تر از همه، روزی نیست که تصادفی در این جاده که هیچ‌گونه علائم راهنمایی و رانندگی ندارد، اتفاق نیفتد.

پای درد دل اهالی روستا، دهیاران و اعضای شورا که می‌نشینی سخن از کمبودها و نامهربانی‌ها بسیار است، اما اوج ماجرا به داغدار شدن پدران و مادرانی ختم می‌شود که فرزندان برومندشان را به این جاده می‌سپارند و دست و دلشان می‌لرزد که آیا عزیزشان سالم برخواهد گشت!؟

بنا بر گفته‌های اهالی روستا تا کنون نامه‌نگاری‌های بسیاری با مسئولان ذیربط انجام شده اما نتیجه‌ای حاصل نشده است.

معصومه سیمی یکی از باغداران این منطقه، ۱۲ سال است سند رسمی شش دانگ دارد اما رفت و آمدش به این روستا با ترس و استرس همراه است؛ چه بسا که در هر رفت و آمدی شاهد تصادفات ناگواری است که تحملش صبری عظیم می‌خواهد.

او می‌گوید: با سختی‌ شرایط اقتصادی و افزایش قیمت مسکن و نرخ اجاره‌بها در کلان‌شهر شیراز  مردم به حاشیه شهرها و روستاها پناه برده‌اند.

در همین روستا بسیاری را سراغ دارم که از شیراز مهاجرت کرده و ساکن این منطقه شده‌اند، همچنین برخی از مالکان باغ‌ها شهر را رها کرده و در باغ‌هایشان بدون امکانات گاز و تلفن زندگی می‌کنند.

وی می‌افزاید: آیا روا نیست به دلیل رفت و آمدهای بسیار و افزایش جمعیت این منطقه، مشکل راه این جاده برطرف شود؟

محمد امین نجمی یکی دیگر از اهالی است که می‌گوید: از گذشته تا کنون مردم اینجا صبر ایوب داشتند اما امروز دیگر صبرشان سرآمده و تحمل‌شان پایان یافته است.

وی می‌افزاید: از مسئولان می‌خواهیم با زبان و قلم در این راه قدم بگذارند و بودجه‌ای به ساخت این جاده اختصاص دهند تا کمتر شاهد پرپر شدن عزیزان‌مان باشیم.

موقعیت‌های مناسب سرمایه‌گذاری در این دهستان نیز به‌گونه‌ای است که جا برای حرف زدن دارد. به گونه ای که اعضای روستا معتقدند علاوه بر گستردگی منطقه، وجود رودخانه قره آغاج، شرایط آب و هوایی، منطقه حاصلخیز، تعداد زیاد باغ‌شهرها و مسیرهایی که از این جاده می‌گذرد فرصت رشد بالایی را برای این منطقه فراهم می‌کند و بدون شک رسیدگی به جاده منطقه بی‌هدف و صرف هزینه صرف نیست.

شورائیان این دهستان معتقدند که این دهستان با تقدیم ۷۲ شهید دین خود را به انقلاب ادا کرده است و اکنون وقت آن رسیده که به اوضاع مردم آینجا رسیدگی شود.

شغل مردم این دهستان کشاورزی و دامداری است و هنگام برداشت محصول نیز ماشین‌های باری در کنار خودروهای  سنگین و ادوات ارتشی نیز که در این مسیر مستقر هستند، راه‌بندان شدیدی در جاده ایجاد کرده و موجب بالاتر رفتن آمار تصادفات می‌شود.

به گفته اعضای شورای روستاهای مختلف دهستان سیاخ دارنگون، مهم‌ترین دلیل عدم رسیدگی به وضعیت این جاده نبود اعتبار است.

اعتباری که در راه‌های دیگری هزینه می‌شود و به مردم این روستا گفته می‌شود اعتبار را خودتان تامین کنید! این در حالی است که مردم عوارض و مالیات پرداخت می‌کنند و دولت وظیفه دارد امنیت و آسایش آنها را فراهم کند.

این مردم حتی راضی هستند که این جاده به اتوبان تبدیل شود و عوارض بپردازند اما جانشان حفظ شود و نگران رفت و آمد خانواده‌هایشان نباشند.

گفتنی است که اصلاح جاده یاد شده به صد میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که فرمانداری شهرستان شیراز مسئول پیگیری آن جهت تعیین ردیف بودجه است، چنانچه با پیگیری برخی نمایندگان مجلس فعلی و ادوار قبل و همچنین اداره کل راه و شهرسازی نتیجه منوط به تامین اعتبار است تا دستگاه مربوطه عملیات ساخت جاده را آغاز کند.

به نظر می‌رسد پیگیری این مساله از سوی نهادهای مربوط آنچنان حائز اهمیت است که در پی آن جان جوانان تحصیل‌کرده این دهستان که برای تحصیل، انجام کار یا داد و ستد در حال رفت و امد از این جاده هستند نجات داده شود یا جان پدرو مادران زحمت‌کش و یا کودکان مظلومی که این جاده را به‌عنوان قتلگاه می‌شناسند.

اعضای شورا می‌گویند به ما اعلام شده است که این جاده در طرح آتی به‌عنوان رینگ راه عسلویه شناخته می‌شود درحالی‌که از حرف تا عمل فاصله بسیار است و این اتفاق چندین سال دیگر به طول خواهد انجامید پس ما خواستار احداث تونلی که این دهستان را به شیراز وصل کند نیز هستیم تا بار ترافیکی این جاده کاهش یافته و آمار تصادفات نیز کم شود.

انتهای پیام/ س/و