کرونا، فشارهای اقتصادی و کارگران مهاجر

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: بانک ها و سازمان های امدادی هشدار داده اند یکی از عوارض اقتصادی مرتبط با همه گیری کرونا، کاهش مبالغی است که مهاجران برای خانواده هایشان که در کشورهای خودشان حضور دارند و برای گذران زندگی به این پول متکی هستند می فرستند. در یک سال عادی بیشتر از 270 میلیون مهاجر که در خارج از کشورهایشان زندگی و کار می کنند، این پول ها را که به آن وجوه ارسالی می گویند برای کشورهای زادگاهشان می فرستند. 
با این حال با وجود تعطیلی هایی که به اقتصادهای ثروتمندتر ضربه زده و بیکاری های گسترده ناشی از آن، در سال جاری تاکنون حجم این وجوه ارسالی به  طور کلی بالا بوده است. بر اساس بررسی ما از تازه ترین داده های موجود و  مطالب منتشر شده درباره کشورهایی که از بزرگ ترین دریافت کنندگان این وجوه ارسالی هستند، در برخی موارد این مبالغ حتی از روند معمول خود نیز بالاتر بوده اند. برای مثال وجوه ارسال شده به مکزیک در هشت ماهه اول سال جاری 9.4 درصد افزایش داشته است. پاکستان نیز افزایش بی سابقه ای را در میزان این وجوه ارسالی تجربه می کند، در حالی که انتقال این وجوه به کشورهایی چون ویتنام و فیلیپین طبق روال پیشین ادامه دارد.
برای اخبار مثبت مربوط با این کشورها و سایر کشورها چند دلیل احتمالی وجود دارد، ولی دلایل دیگری نیز برای نگرانی در میان است.

اهمیت وجوه ارسالی
وجوه ارسالی به طور عادی از کشورهای ثروتمند نظیر آمریکا، امارات متحده عربی و آلمان به کشورهای با درآمد پایین یا متوسط سرازیر می شود.
در سال 2019 مهاجران در مجموع رقم بی سابقه 554 میلیارد دلار را به کشورهای زادگاهشان ارسال کرده اند. این مبلغ بیشتر از مجموع سرمایه گذاری هایی است که کشورهای خارجی در این کشورهای در حال توسعه انجام داده اند و سه برابر  مجموع کمک های دولتی ارائه شده در این کشورهاست.
همچنین این وجوه ارسالی بیشتر از کمک ها یا سرمایه گذاری های بین المللی قابل اتکا هستند. در ایام نابسامانی اقتصادی، حجم وجوه ارسالی معمولا افزایش پیدا می کند، در حالی که از حجم سرمایه گذاری های خارجی کاسته می شود. و گذشته از حمایت مستقیم دریافت کنندگان این وجوه، این مبالغ برای کمک به مبارزه با فقر و بهبود مراقبت های درمانی و تحصیلات همگانی در این کشورها نیز ضروری است.
برای مثال تحقیق ما با  همکاری مایکل کلمنتس روی کارگران فیلیپینی در کره جنوبی نشان داده است که کار در خارج از کشور، سرمایه گذاری در تحصیلات و مراقبت های درمانی فرزندان آنها را در کشورهای خود چند صد درصد افزایش داده است. در  مورد کشورهای جنوب آسیا همچون نپال، پاکستان و بنگلادش، وجوه ارسالی به کاهش فقر نیز کمک کرده است.
در برخی کشورها وجوه ارسالی مهاجران بخش عمده ای از اقتصاد ملی به شمار می رود و در مواردی تا 30 درصد تولید ناخالص داخلی آنها را تشکیل می دهد.
به همین دلیل است که پیش بینی ها از کاهش شدید وجوه ارسالی به دلیل همه گیری ویروس کرونا و تعطیلی های ناشی از آن بسیار هشدار دهنده است. در ماه آوریل بانک جهانی کاهشی 20 درصدی را در وجوه ارسالی مهاجران به کشورهای دارای درآمد پایین و متوسط پیش بینی کرد. این  میزان می تواند به معنای بیشتر از 100 میلیارد دلار درآمد از دست رفته باشد که معادل دو سوم  مجموع کمک های خارجی است که تمام دولت ها در سال 2019 توزیع کرده اند.

بالا بودن حجم وجوه ارسالی
بسیاری از کشورها در بهار امسال کاهشی اولیه را در میزان وجوه ارسالی تجربه کردند، اما حجم وجوه ارسالی در تابستان این کاهش را جبران کرد. برخی کشورها نیز در تمام مدت همه گیری، افزایش وجوه ارسالی را تجربه کرده اند.
مکزیک که سال گذشته بیشتر از 38 میلیارد دلار از این محل سهم برده بود، تنها در یک ماهه مارس بیشترین میزان وجوه ارسالی را دریافت کرده و انتقال پول نقد در طول تابستان نیز  با افزایش بیشتر ادامه یافته است. مصر نیز در سال جاری شاهد افزایشی حدود 8 درصدی در ارسال این وجوه است.
در فیلیپین که وجوه ارسالی 10 درصد تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می دهند، انتقال پول در بهار کاهش یافت، اما در ماه های بعد بخش عمده ای از این کاهش جبران شد. همین داستان در ویتنام، بنگلادش، السالوادور و هندوراس نیز تکرار شده است.

برخی دلایل احتمالی
 اما چه چیزی می تواند این افزایش یا تداوم وجوه ارسالی با نرخ ثابت قبلی را توضیح دهد؟ اگرچه به دلیل در دست نبودن اطلاعات لازم هیچ پاسخ قطعی نمی توان به این پرسش داد، اما چند احتمال وجود دارد.
با وجود شروع رکودهای اقتصادی شدید، بسیاری از کارگران مهاجر توانسته اند به کسب درآمد ادامه دهند. یک چیز قطعی است و آن اینکه آنها معمولا در کسب و کارهای ضروری مثل کشاورزی و ساخت و ساز استخدام شده اند که از این همه گیری زیاد لطمه ندیده اند. در اروپا کارگران مهاجر شاغل در برخی بخش های مشخص، یک سوم کل کارگران را تشکیل می دهند.
همچنین دولت ها در برخی کشورها مثل ایتالیا و پرتغال، اصلاحاتی را به اجرا گذاشته اند که  دسترسی به خدمات را برای کارگران غیرقانونی راحت تر کرده یا حتی به عده ای از آنها شهروندی موقت اعطا کرده اند. در عین حال فرانسه، اسپانیا و آلمان در حال گشایش بخش هایی از اقتصاد خود به روی مهاجران و پناهجویان هستند که قبلا به روی آنها بسته بود.
تمام این تدابیر به نسبت اقوام این کارگران در کشورهای میزبان ثروتمندشان که احتمالا با مشکلات بیشتری دست به گریبانند، حفظ درآمد و ارسال پول برای خانواده هایشان را آسان تر می کند.
تحقیق ما نشان داده است که کارگران مهاجر وقتی کشورهای زادگاهشان دشواری های اقتصادی را تجربه می کنند، مبالغ پول بیشتری را به خانه می فرستند. اصولا این ایثار مهم ترین دلیلی است که توضیح می دهد چرا بسیاری از کارگران مهاجرت به خارج از کشور را انتخاب می کنند. جیسوس پرلنا کارگر اهل السالوادور که  با وجود چالش های اقتصادی خودش ارسال پول برای مادرش را متوقف نکرده، به نیویورک تایمز می گوید: «اگر من از او حمایت نکنم، چطور شکمش را سیر کند؟»
یک عامل دیگر احتمالا افزایش وجوه ارسالی مهاجران، کمک های اضطراری دولت است. هرچند حجم بزرگی از کمک های مرتبط با همه گیری کرونا در دسترس مهاجران غیرقانونی در آمریکا قرار ندارد،  اما در مناطقی از جمله کالیفرنیا اجازه دسترسی آنها را به چک های 1200 دلاری داده اند که در قالب لایحه کمک های حمایتی ویروس کرونا برای آنها ارسال شده است. 
همینطور تصمیم به بازگشت مهاجرانی که یافتن کار دشوارتر بوده، ممکن است دلیل دیگر افزایش انتقال وجوه ارسالی باشد، چرا که آنها پس اندازهایشان را پیش از عازم شدن خودشان برای خانواده هایشان ارسال کرده اند.
 همچنین بخشی از این افزایش آشکار در وجوه ارسالی - مثلا به پاکستان - ممکن است مصنوعی باشد. به طور سنتی حجم عمده ای از وجوه ارسالی از طرق غیررسمی فرستاده می شود، مثل پول نقد ارسال شده یا حمل شده توسط مهاجران هنگام بازدید از کشورشان. این همه گیری عده بیشتری را مجبور به استفاده از نقل و انتقالات دیجیتال کرده که ردگیری آنها بسیار ساده تر است، اما ضرورتا نشانگر افزایش حجم وجوه ارسالی نیست.

احتمال در راه بودن یک سقوط وجود دارد
هرچند این واقعیت که وجوه ارسالی بالا بوده اند خبر خوبی برای کشورهای در حال توسعه و مردم آنهاست که بیشتر از این همه گیری لطمه بیشتری خورده اند، اما نشانه های نگران کننده ای نیز وجود دارد که همچنان احتمال دارد شاهد سقوطی پیش بینی شده نیز باشیم.
بازگشت مهاجران به کشورهایشان به این معنی است که آنها دیگر قادر به کسب پول بیشتری که بتوانند آن را برای خانواده هایشان بفرستند نیستند. برای مثال تاکنون حدود 78 هزار کارگر مهاجر از بنگلادش به دلیل همه گیری کرونا از ماه آوریل به کشورهایشان بازگشته اند. «سازمان بین المللی مهاجرت» که در ماه ژوئن با مهاجرانی از مکزیک و آمریکای مرکزی مصاحبه کرده نیز دریافته است که 41 درصد آنها ارسال پول برای خانواده هایشان را متوقف کرده اند، در حالی که بیشتر از 80 درصد کسانی که همچنان به ارسال پول ادامه می دهند، مبالغ ارسالی شان را کاهش داده اند.
حتی با اینکه برخی کشورها محدودیت های خود برای ورود کارگران مهاجر را برداشته اند، برخی دیگر  ممنوعیت های جدیدی را به محدودیت های قبلی افزوده اند و از صدور ویزا برای آنها خودداری می کنند. سازمان همکاری  و توسعه اقتصادی نوزدهم اکتبر گزارشی را منتشر کرد که تاکید می کند تعداد ویزا و اجازه اقامتی که کشورها در نیمه اول سال جاری صادر کرده اند از سال 2019 تاکنون46 درصد کاهش یافته است.
با توجه به اینکه عده زیادی از مردم به پول های ارسالی مهاجران متکی هستند، به باور ما سازمان های امدادی و دولت ها باید این داده ها را با دقت زیر نظر داشته باشند و برای محافظت از این راه امرار معاش شکننده هرچه در توان دارند انجام دهند.
نویسنده: لورا کارون/ اروین تیونگسان (Erwin R. Tiongson) استاد توسعه انسانی جهان در دانشگاه جرج تاون
منبع: https://b2n.ir/066700

انتهای پیام.