به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، با وجود اینکه برگزاری همه‌پرسی درباره اصلاح قانون اساسی الجزائر با استقبال ضعیف مردمی مواجه شد اما محافل رسمی این کشور بر این باورند که اجرای این همه‌پرسی و قانون اساسی ناشی از آن، دکترین نظامی الجزائر را تغییر خواهد بود.
الجزائر در غیاب رئیس جمهور خود که برای آزمایش پزشکی مربوط به ویروس کرونا به آلمان رفته است، روز یکشنبه اول نوامبر همزمان با «عید انقلاب» (آزادی کشور از استعمار فرانسه)، همه‌پرسی اصلاح قانون اساسی برگزار کرد.
«محمد شرفی» رئیس نهاد ملی مستقل انتخابات در کنفرانسی خبری از رأی آری مردم به اصلاحات قانون اساسی خبر داد و گفت: ۶۶.۸۰ درصد شرکت‌کنندگان در همه‌پرسی به اصلاح قانون اساسی، «آری» گفتند (جزئیات بیشتر).
به موجب قانون اساسی جدید الجزائر امکان اعزام یگان‌های زمینی، دریایی و هوایی این کشور به مناطقی خارج از الجزائر فراهم شده است که به عقیده کارشناسان این امر بیانگر بازگشت الجزائر به ایفای نقش منطقه‌ای است.
نشریه مغربی «هسپرس» در این باره نوشت که همسایه شرقی مغرب به دنبال جایی پایی برای خود در پرونده‌های مرزی است و این بار پس از شکست در نزاع سیاسی در پی حضور نظامی است.
بر اساس این گزارش از زمان آخرین مشارکت نیروهای الجزائر در جنگ علیه رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۷۳ این اولین بار است که الجزائر امکان اعزام نیروهای نظامی برای مأموریت‌های خارجی و تغییر «دکترین نظامی» خود را فراهم کرده است.
در پیش‌نویس اصلاحیه قانون اساسی الجزائر ماده ۳۱ آمده است که «الجزائر در چارچوب سازمان ملل، اتحادیه آمریکا و اتحادیه عرب و با پیروی کامل از اصول و اهداف آن می‌توان در عملیات‌های حفظ و احیای صلح مشارکت کند».
ماده ۹۱ نیز تأکید می‌کند، رئیس‌جمهور که مسئولیت دفاع ملی را بر عهده دارد، درباره اعزام یگان‌های ارتش به خارج پس از تأیید پارلمان (دو سوم آراء اعضا)، تصمیم‌گیری می‌کند.
این تصمیم الجزائر نیز با مخالفت‌ها و موافقت‌هایی مواجه بوده و برخی‌ها آن را مسئله‌ای مربوط به حاکمیت کشور دانستند و برخی دیگر نیز آن را «ماجراجویی» برشمردند که ممکن است برای کشور خطرات و بحران‌هایی را به همراه داشته باشد.
چرایی تصمیم الجزایر برای اعزام نیرو به خارج
در همین ارتباط «شرقی خطری» کارشناس روابط بین‌الملل می‌گوید که این تصمیم الجزائر را از دو منظر می‌توان بررسی کرد: نخست مشارکت الجزائر در هیأت‌های صلح بین‌المللی، مشارکت در امر حفظ صلح و امنیت بین‌المللی، مقابله با تهدیدات کلاسیک و غیرکلاسیک و عدم اکتفا به دکترین دفاعی ارتش.
دوم تلاش الجزائر برای بازی با برگه‌های جدید در سطح منطقه و اینکه الجزائر خود را قدرت منطقه‌ای نشان داده و در منطقه ساحل، صحرای غربی، مالی و لیبی دخالت کند که بیانگر گرایش الجزائر به دکترین هجومی برای بسیج نیرو و تجهیزات جهت تثبیت ابزارهای سیطره است.
انتهای پیام/ص
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
