تدریس ایثار در کلاس‌های کرونازده زوج بسیجی/ خانم معلمی که کلاس درس را به خانه آورد

به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، انفاق از داشته‌هایت تنها مربوط به پول نیست و هر کسی می‌تواند از داشته‌های خود ببخشد، با شیوع ویروس کرونا در جهان هر روز خبرهای مختلفی از ایثار و بخشش مردم برای عبور از شرایط موجود به گوش می‌رسد که نشان می‌دهد برای انسان بود، داشتن یک قلب بزرگ کافی است.

قهرمان‌های گزارش ما اینبار زوج فرهنگی هستند که شیوع ویروس کرونا مانعی برای خدمت رسانی آنها نشد و آنها بیشتر از وظیفه خود برای خدمت‌رسانی به مردم تلاش کردند.

ماجرا از یک عکس آغاز می‌شود زنی که در فضای خانگی در حال تدریس به چند دانش‌آموز است، دانش‌آموزانی که با فاصله زیاد از هم نشسته و سرشان در کتاب و دفتر است، پرس‌وجو که می‌کنیم مطلع می‌شویم این بانوی بسیجی، معلم کلاس اول مدرسه روستای «غلام ویس» است که کلاس درس را به خانه آورده است.

با توجه به شرایط و محدودیت‌ها امکان سفر و مصاحبه حضوری با این بانو تقریبا غیر ممکن است برای همین با هر سختی بود شماره تلفنی از این خانواده به دست می‌آورم، تماس را یک آقا پاسخ می‌دهد خود را که معرفی می‌کنم و با او هم‌صحبت شده متوجه می‌شوم وی همسر این بانوی فرهنگی و مدیر مدرسه روستای غلام ویس است.

موانع تحصیل مجازی در روستاها زیاد است

مدیر مدرسه روستای غلام ویس در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در زنجان اظهار می‌کند: تدریس در روستا شرایط خاص خود را دارد.

رضا غیبی با اشاره به اینکه شیوع ویروس کرونا مشکلات زیادی بر سر راه آموزش قرار داده است، افزود: در روستاها با توجه به سطح پایین تحصیلات اولیا و نبود زیرساخت‌هایی همچون تلفن همراه و اینترنت فرآیند آموزش به سختی اتفاق می‌افتد.

وی با اشاره به حساسیت آموزش در مقطع ابتدایی به ویژه سال نخست عنوان کرد: همسرم معلم دانش‌آموزان اول ابتدایی است و با توجه به شرایط خاص کرونایی نگران فرآیند آموزش دانش‌آموزان خود بود.

این فرهنگی زنجانی با اشاره به اینکه برای همین همسرم تصمیم به آموزش و تدریس دانش‌آموزان اول ابتدایی در فضای خانه گرفت، افزود: این اقدام را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و رضایت اولیا انجام دادیم.

از سخت‌های پیش روی این کار که می‌پرسم پیشنهاد می‌دهد همسرش موضوع را تشریح کند، خانم رقیه احمدی پورمند مادر سه فرزند است و 21 سال سابقه تدریس دارد وی عشق به تحصیل و تدریس را ماحصل توصیه پدرش به فراگیری علم می‌داند، وی که اصالتا اهل روستای «نظرآباد» استان همدان است پس از ازدواج در روستای غلام ویس ماندگار شده است.

خانه به خانه برای تشویق دانش‌آموزان به کلاس درس رفتم

این معلم ایثارگر به خبرنگار فارس می‌گوید: از فصل تابستان نگران تحصیل دانش‌آموزان مقطع ابتدایی در شرایط کرونایی، در صورت تعطیلی مدارس بودم چرا که آموزش در فضای روستا بسیار متفاوت با شهرها است. 

رقیه احمدی پورمند با بیان اینکه در روستاها سطح سواد و دغدغه اولیا برای تحصیل پایین بوده و امکان آموزش به دانش‌آموزان در منزل فراهم نیست، بیان کرد: مقطع اول ابتدایی به عنوان مقطع پایه برای تحصیل دانش‌آموزان بسیار حیاتی است.

وی با بیان اینکه به همین دلیل با تعطیلی مدارس با همسرم تصمیم گرفتیم تدریس به دانش‌آموزان این مقطع را در فضای منزل ادامه دهیم، بیان کرد: خوشبختانه همسرم در این راه از تصمیم بنده حمایت کرد. 

این معلم دلسوز با بیان اینکه برای این کار تصمیم گرفتیم یک به یک به منزل دانش‌آموزان مراجعه کنیم و با اولیا صحبت کنیم، گفت: استقبال اولیا از این موضوع خوب بود و تنها چند خانواده از حضور فرزندانشان در این کلاس‌ها پیشگیری کردند.

وی با اشاره به اینکه با جذب دانش‌آموزان کلاس‌های پنج نفره تشکیل و استفاده از ماسک و لوازم ضدعفونی کننده الزامی بود، گفت: همه موارد بهداشتی برای رعایت سلامت در کلاس درس انجام می‌شود.

احمدی پورمند با اشاره به مشکلات موجود در روستا همچون آنتن دهی ضعیف و نبود پوشش اینترنت مناسب و وضعیت نامناسب اقتصادی برخی از اهالی برای خرید گوشی همراه تصریح کرد: همین موضوع تدریس در فضای مجازی را سخت کرده و بیشتر آموزش دانش‌آموزان همانی است که در تلویزیون دریافت می‌کنند.

از دلایل و انگیزه وی برای این اقدام خداپسندانه که جویا می‌شویم رضای خدا و علاقه به تحصیل را مطرح می‌کند و می‌افزاید: به شدت به تحصیل علاقه مند هستم و دوست دارم همه فرصت یادگیری را داشته باشند.

وی در پاسخ به سوالی در مورد ترس خود از کرونا و بیمار شدن می‌گوید: این یک بیماری نامرئی است و نمی‌توان آن را دید و باید مراقبت کرد و با رعایت پروتکل‌ها مانع شیوع و ابتلا شد هر چند این بیماری در روستا کمتر مشاهده می‌شود ولی ابتلای  اخیر چند نفر در روستا این ترس را تشدید کرده است.

سوالاتم که به پایان می‌رسد مرا هم توصیه می‌کند به فراگیری علم و می‌گوید برای علم آموزی هیچ پایانی نیست، گفت‌و‌گویمان که به پایان می‌رسد با خود می‌اندیشم دنیای پر اختلاس، دزدی، کم کاری کارمندان و کارگران هنوز زیبایی‌هایی دارد که شاید برای دیدنشان باید کمی بیشتر به اطراف خود توجه کنیم.

بی شک اثر پروانه‌ای ایثار و از خودگذشتگی این معلم زنجانی تا سالیان سال ادامه خواهد داشت و دانش‌آموزان این مدرسه در آینده در هر جایگاه و منصبی که قرار گیرند، موفقیت خود را مدیون معلمی می‌دانند که نه بر حسب تکلیف که براساس عشق و احساس مسؤولیت خود آموزش به دانش‌آموزان را در اولویت قرار داده‌اند.

بی شک از این دست فرهنگیان که در عرصه دفاع از علم پیشگام هستند کم نیست و هر یک از آنها قصه‌ای دارند و با ایثار بذر عشق را در دل دانش‌آموزان می‌کارند.

انتهای پیام/۷۳٠٠۹/ی