گوش سپردن به علم

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: اعلام برندگان جایزه نوبل امسال باید نقش گسترده و خدمات فراوان علوم پایه در زندگی معاصر را به ما یادآور شوند. با توجه به تهاجم کووید19 به بخش اعظمی از جمعیت سیاره زمین و انتظار آمیخته با نگرانی جهانیان برای دست یافتن به دستاوردی که بتواند به این همه گیری خاتمه دهد، ما دیگر نمی توانیم وجود علم را چیزی بدیهی فرض کنیم. جامعه علمی جهانی به سهم خود از فرصت پیش آمده، نه تنها برای ساخت واکسن ها و درمان ها و تشخیص های لازم، بلکه برای افزایش دادن درک و آگاهی ما از ویروس ها و بهترین راهبردهای محافظت از خودمان در برابر آنها، سود برده است.
اما جهان از بحران های دیگری نیز متاثر شده که نباید آنها را نادیده گرفت. سپتامبر گذشته گرم ترین سپتامبری بود که تاکنون به ثبت رسیده است. ده ها میلیون نفر در سراسر جهان تاکنون اثرات مصیبت بار تغییرات اقلیمی ساخته و پرداخته دست انسان از آتشسوزی های جنگلی و بالا آمدن سطح دریاها گرفته تا امواج گرمایی خطرناک، خشکسالی ها و سیل ها را تجربه کرده اند. با توجه به میزان فعلی و پیش بینی شده آلودگی گازهای گلخانه ای، نشانه ها از وقوع بیشتر و شدیدتر این قبیل حوادث خبر می دهند که  بسیاری از آنها برگشت ناپذیر هستند.
همچنین بحران های اجتماعی و اقتصادی رو به گسترشی نیز پیش روی ما وجود دارد. همه گیری کرونا به اقتصادهای ملی لطمه زده، بسیاری از اشکال نابرابری را تشدید کرده و بذرهای بی اعتمادی و ناآرامی اجتماعی را در سراسر جهان کاشته است. هم اکنون ما برای پیش بردن زندگی روزمره، تحصیل فرزندانمان و ارتباط برقرار کردن با یکدیگر بیش از گذشته به فناوری متکی شده ایم، ولی هنوز به اندازه کافی برای جلوگیری از به کارگرفته شدن همین فناوری ها در دامن زدن به انتشار اطلاعات جعلی خطرناک، شعله ور کردن آتش ناآرامی های اجتماعی و کمک بیشتر به اجتماعات آسیب پذیر  تلاش نکرده ایم.
درست همانطور که دانشمندان و پژوهشگران به طرقی غیرقابل پیش بینی برای مبارزه با این همه گیری کنار هم قرار گرفتند، ما باید بهترین و درخشان ترین مغزهای خود را برای عبور از دیگر شرایط اضطراری جهانی بسیج کنیم. بحران هایی که درست مثل مورد کووید19 تا در تمام نقاط دیگر جلو آن گرفته نشده باشد، هیچ کس در هیچ جا نمی تواند مانع از وقوع و گسترش آنها شود.
با درس گرفتن از واکنش جهانی به این همه گیری و تلاش ها در جهت رونق دوباره اقتصادی، سازمان های ما در بهار سال آینده میزبان یک نشست مجازی جایزه نوبل با موضوع «سیاره ما، آینده ما» خواهند بود. این نشست برندگان جایزه نوبل، متفکران پیشرو، سیاستگذاران، نوآوران کسب و کارها و رهبران جوانان را برای بحث و گفتگو در این مورد گرد هم خواهد آورد که برای پیشرفت در برابر تغییرات اقلیمی، نابرابری و آسیب های بالقوه فناوری های قدرتمند جدید چه می توان کرد. هدف نهایی این نشست ساختن آینده ای با بهبودپذیری و پایداری بیشتر برای همگان خواهد بود.
ما در نقطه عطف کنونی خود تصدیق می کنیم که بشریت به تنها و مهم ترین نیرو بر روی سیاره زمین تبدیل شده که قدرت عمل دارد. همچنین باید تصدیق کنیم که  دستکاری های ما در طبیعت مخرج مشترک بحران های امروز جهانی است. همچنین حجم روزافزونی از شواهد نیز وجود دارد که نشان می دهد نه تنها تغییرات اقلیمی، بلکه شیوع بیماری ها نیز با توسعه انسانی و از دست رفتن تنوع زیستی مرتبط است.
در حالی که محافظ های طبیعی بین انسان ها و حیوانات ناقل بیماری از بین می رود، احتمال وقوع همه گیری هایی با شدت و وخامت همه گیری کنونی حتی بیشتر از قبل می شود. چیزی که به عنوان یک وضعیت اضطراری در سلامت عمومی محلی شروع می شود، می تواند به سرعت به یک بحران اقتصادی جهانی با عواقب اجتماعی گسترده تبدیل شود.
از این رو بحران فعلی باید لحظه ای تعیین کننده برای بشریت باشد. ما شاهد دست اول این هستیم که آینده فردی ما چه اندازه به سلامت جمعی و ایمنی تمام مردم و جهان طبیعی ما وابسته است. هرچند علم پاسخ تمام مشکلات را در خود ندارد، اما روشن است که مهم ترین ابزار موجود نه فقط برای متوقف کردن این همه گیری، بلکه برای افزایش ترمیم پذیری زیرساخت ها و اقتصادهایمان علم است.
بعلاوه همه گیری کووید19 درس های زیادی را در این باره به ما داده که برای آینده ای که مشخصه آن تغییرات اقلیمی، از دست رفتن تنوع زیستی، اختلال تکنولوژیک و نابرابری است، چگونه باید آماده شد. برای مثال ما در مکان های زیادی شاهد بوده ایم که طبیعت در ماه های اولیه این همه گیری به خاطر تعطیلی های گسترده اجتماعی، به سرعت و «با حالتی جهشی» خود را ترمیم کرده است. همچنین دیده ایم که ویروس کرونا و عواقب گسترده تر آن به شکل بی تناسبی فشار خود را بر شهروندانی که از همه آسیب پذیرترند، از جمله اقلیت های نژادی و فقرا وارد می کند. اکنون ما باید به این فکر کنیم که این اثرات نابرابر چه واقعیت هایی را درباره زیرساخت ها و ترتیبات اجتماعی فعلی مان به ما می گویند. نهادها باید چگونه طراحی شوند تا بیشترین کیفیت ممکن برای همگان را تضمین کنند؟
همچنین آموخته ایم که اعتماد اجتماعی نسبت به علم امری حیاتی است، همانطور که داشتن درکی اساسی از خطر و عدم  قطعیت آن بسیار اهمیت دارد. بدون اقبال عمومی، احتمال اندکی برای عملی شدن مدیریت سیاسی موثر در بحران های آتی وجود خواهد داشت. اطلاعات جعلی که به طور وسیعی با کمک فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی امروز منتشر می شوند، یک «اینفودمیک» (همه گیری جعلیات) را در میان این همه گیری به وجود آورده اند که اعتماد عمومی را نسبت به علم کاهش داده و کار مهار ویروس را برای مقامات مراقبت های درمانی بسیار دشوارتر کرده است. چگونه می توانیم با روایت های غلط یا گمراه کننده مبارزه کنیم و با کمک یافته های علمی، کارآمدی ارتباط بین سیاستگذاران و جامعه را افزایش دهیم؟
هر چند مراسم اهدای جوایز برندگان نوبل امسال عملا برگزار نخواهد شد، ولی شور و شوق آنها به هیچ وجه کمتر از گذشته نخواهد بود. از طرفی با وجود معضل اینفودمیک، در طول این بحران شاهد رشد قدردانی مردم نسبت به علم هستیم. دانشمندان با هدف متوقف کردن کووید19 به گونه ای برای کمک به یکدیگر گرد هم جمع شده اند که در گذشته هیچگاه سابقه نداشته است. برای فائق آمدن بر این همه گیری و حل و فصل سایر چالش های جهانی که با آنها مواجه ایم، باید این الگو- و نیز راه - آنها را دنبال کنیم.
نویسنده: لارس هایکنستن (Lars Heikensten) مدیر اجرایی بنیاد نوبل
منبع: https://b2n.ir/040041

انتهای پیام.