کلاس های آنلاین و چالش‌های پیش روی والدین/چطور استرس فرزندم را کم کنم؟

گروه خانواده: ورود ویروس ناخوانده کرونا در یک سال گذشته به جمع جامعه و زندگی هایمان سبک زندگی خاصی را نیز به همراه خود آورده است. ممنوعیت حضور در جمع ها شامل کلاس های درس ، مدارس و دانشگاه ها هم می شود و دانش آموزانی که تا به حال اصلا و یا کمتر با فضاهای آنلاین و مجازی آشنا بودند ، در این مدت کوتاه مجبور شدند خود را با شرایط در منزل وفق دهند و دروس‌شان را به همراه معلمانشان در خانه آموزش ببینند.

خود این فعالیت نابه هنگام اما ضروری در فضای مجازی برای بچه ها و خانواده هایشان استرس زا بوده است ، خیلی از خانواده ها روش ها و آموزش صحیح برای همراه شدن با فرزندانشان در این فضا را نداشتند و این روزها نگران شرایط آموزش دیدن و همینطور استرس های فرزندشان  هستند که حال به جای مدرسه رفتن باید اول صبح پای رایانه، تبلت یا گوشی مبایل بشینند و درس گوش دهند، حاضری بزنند و امتحان یا پاسخ به پرسش های شفاهی معلمانشان را بدهند.

خیلی از بچه ها در این دچار اضطراب های بالینی و حالت های وحشت زدگی (پنیک) شده اند و خب البته خانواده ها هم کمتر در این زمینه آموزش دیده اند که چه واکنشی می بایست در این رابطه نشان دهند. خانواده ها می بایست آگاه باشند که فعالیت در فضای مجازی در عرصه علم آموزی در شرایط موجود تنها راه چاره و همینطور می توان فرصتی برای مهارت های آتی بچه هایمان باشد. سوال اینجا ایناست که چطور ما به عنوان والدین می توانیم از استرس های بچه هایمان سر کلاس های آنلاین کم کنیم. در این گزارش تلاش داریم چند راهکار ساده برای کمک به فرزندانمان و آرامش بخشی به آنها آموزش دهیم:

1-اگر بچه درس‌ها را به خوبی یاد نمی‌گیرد با او مهربان باشید

به هیچ عنوان فرزندتان را به خاطر عدم یادگیری سرزنش نکنید این را به یاد داشته باشید که ما فرصت اندکی برای ورود یک مرتبه ای بچه ها به فضای مجازی و آموزش آنلاین داشتیم و این اتفاق هنوز برایشان آمادگی ایجاد نکرده بود ضمن اینکه آنها هم مثل گذشته های ما در کلاس های درس حضور داشتند، از معلم هایشان سر کلاس سوال می پرسیدند و اگر حواسشان پرت می شد، معلم آنها را دو مرتبه به کلاس برمیگرداند و همراه با همکلاسی های دیگرشان درس آموزی می کردند اما حال در منزل شرایط برایشان تفاوت می کند و ممکن است پس کلاس آنلاین برخی مفاهیم را فراموش کنند یا حواسشان پرت بشود بنابراین بهتر است به جای اینکه به فرزندمان بگوییم: «تو چرا یاد نمی گیری یا چرا گوش نمی دی و حواست کجاست؟، اصلا تو نمی تونی اینطوری چیزی یاد بگیری»، تورقی در کتاب هایش کنیم و به او بگوییم: «حالا بیا دوباره مفاهیم را با هم مرور کنیم.»

براساس سنت اسلامی ، امیر مومنان حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «فرزندان خود را به عادت‌ها و آداب خود مجبور نکنید؛ زیرا آن‌ها برای زمانی غیر از زمان شما خلق شده‌اند.» (نهج البلاغه گفتار ۲۴۰) بنابراین برای علم آموزی هم آنها را تحت فشار قرار ندهیم و با آنها همدلی کنیم.

-2 بنا به شرایط بچه‌ها به آن‌ها استراحت بدهید

این روزها ممکن است بچه ها از همان ساعت هفت صبح پای رایانه یا گوشی های همراهشان باشد و خود همین بی تحرکی خسته شان می کند، بچه ها کنار درس خواندن، نیاز به استراحت دارند کمااینکه در مدرسه هم زنگ تفریح داشتند، اما الان نباید انتظار داشته باشیم کودکمان از سر صبح  یک جا بنشیند تا ظهر ، بنابراین به نیازها و خواسته های فرزندمان توجه کنیم. اگر ابراز خستگی می کند، به او بگوییم که دوری در خانه بزند یا چیزی بخورد و همینطور خوراکی برای رفع خستگی اش بیاوریم.

3-گفت وگوی آزاد داشته باشید

اگر احساس می کنیم موضوعی فرزندمان را دچار استرس و اضطراب کرده که حتی درباره اش حرف نمی زند اما از حالت های عصبی ، تکانشی یا پرخاشگری اش مشخص است، بهتر است او را تشویق کنیم که درباره آن موضوع صحبت کند. مثلا به کودکمان بگوییم که «عزیزم احساس میکنم امروز چیزی تو رو اذیت کرده، نمی خوای با مامان دربارش صحبت کنی؟ یا اگه بگی چی ناراحتت کرده ، شاید بتونم کمکت کنم؟»

گاهی هم بچه ها به جای صحبت کردن و نشان دادن استرسشان، ناخن جویدن دارند یا اینکه بچه های دیگر را در منزل کتک می زنند و پرخاشگری می کنند، اینها را مادر یا پدر می توانند با زیر نظر داشتن بچه ها متوجه شوند و با او در خلوت صحبت کنند.

4-به کودک اجازه دهید از طریق تماس تصویری با دوستانش ارتباط برقرار کند

بچه ها ممکن است این روزها در منزل مدام نق و غر بزنند که نمی توانند دوستانش را ببینند، بنابراین به کودک نگوییم که تو صبح تا شب پای اینترنت و آنلاین هستی پس دیگر نباید بیشتر با گوشی یا رایانه کار کنی، بهرحال بحث آموزش جدا است که زمانش مشخص است یک زمانی را هم می توانیم مشخص کنیم که بچه ها با هم در فضای مجازی صحبت کنند، گفت وگو  داشته باشند، بخندند و انرژی هایشان را تخلیه کنند اما این را هم یادمان باشد که به همه فعالیت های بچه ها در فضای مجازی اشراف داشته باشیم. بنابراین برای چنین چیزی می توانیم به کودکمان بگوییم که عزیزم می تونی در روز نیم تا یک ساعت هر زمان که بخواهی با دوستانت در فضای چت یا ویدئو صحبت کنی.

5-از مزایای آموزش آنلاین به فرزندتان بگویید

امکان ضبط تدریس معلم و دیدن مجدد ویدیو، ارسال مکتوب اشکالات و سؤالات، مدت‌زمان‌کوتاه، ‌انعطاف‌پذیری و عدم رفت ‌و آمد به مدرسه در سرما، گرما و ترافیک از جمله مزایای کلاس آنلاین هست که می‌تاونید برای کمک به کاهش استرس کودک‌ برای او توضیح بدید. بنابراین به جای اینکه از نوع والدین غرغرویی باشیم که صبح تا شب می گویند خدایا کی از دست این بچه ها راحت می شوم تا بروند مدرسه، با آنها با مهربانی صحبت کنیم و بگوییم که کرونا چیزهایی خوبی هم داشته ، مثل اینکه دیگه مجبور نیستی اول صبح خواب آلود به مدرسه بری یا در هوای آلوده یا سرد و گرم رفت و آمد کنی، الان کنار خودمان هستی، صبحانه و ناهار با هم می خوریم و درس هم یاد می‌گیری.

6-عوامل حواس پرتی را از کودک دور کنید  

گاهی پیش می آید که حتی حضور والدین در کنار کودک باعث استرس و عدم یادگیری درس هایش می شود بهتر است بچه ها را در زمان آموزش تنها بگذاریم و در اتاق خلوت بدون تلویزیون و سروصدا یا زنگ درب و تلفن تا مداخله عوامل مختلف باعث حواس پرتی شان نشود. البته در این رابطه می توانیم از فرزندمان بپرسیم که عزیزم چه چیز باعث حواس پرتی ات می شود یا چطور درس بخوانی، حواست جمع تر است؟ اینطوری خود بچه به مامی گوید که چطور تمرکز حواس بیشتری دارد.

7-ترس و نگرانی خود را به فرزندتان انتقال ندهید

و نکته نهایی این است که گاهی خود والدین باعث اضطراب بیشتر بچه ها می شوند، مثلا زمانی که با فامیل یا دوست و آشنا صحبت می کنند یا در خود خانه از بدی های بودن بچه ها و آموزش آنلاین و معلم هایشان می  گویند، بهتر است در این زمینه جلوی بچه ها حرفی زده نشود و چیزی از سختی ها و مشکلات درس خواندن از طریق فضای مجازی به آنها نگوییم بلکه با حمایت و راهنمایی آنها را  تشویق کنیم تا در این شرایط درس بخوانند. در هر صورت همه این وسایل و مواد آموزشی که برای بچه ها فراهم می کنیم خود عامل آسایش و رفاه آنها است دیگر نباید با انرژی منفی و شکایت آنها را نسبت به تحصیل در این شرایط منفی کنیم.

نکته آخر اینکه در این روزها برای بچه ها بگذاریم یک ساعت شبانه به درس های آنها، مشق و تکالیفشان رسیدگی کنیم تا ببینیم چقدر دل به آموزش می دهند و هر جا اشکالی وجود دارد با همفکری و کمک هم آن را رفع کنیم.

انتهای پیام/