گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: تا پیش از همه گیری کووید19، نقش نیروی کار کم مهارت در اقتصاد، نقشی رو به افول فرض می شد. در بازارهای کاری که فناوری دیجیتال آنها را دچار اختلال کرده و مشاغل پرطرفدار موسوم به استم (علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات) که به جایگاه خود می بالند، فقط حرفه ای ها دارای مدرک بالا می توانند رشد کنند. آن دسته از مشاغلی که از ناحیه فناوری های جدید مورد تهدید قرار دارند، محکوم به بی ثبات بودن، مازاد بودن، تحرک رو به پایین و تنزل استانداردهای زندگی هستند.
همه گیری کرونا با برملا کردن این واقعیت که وجود این کارگران حقیقتا ضروری است، بخشی از این روایت را ابطال کرده است. طی این مدت روشن شده که هنوز هیچ جانشین تکنولوژیک خوبی برای رفتگران خیابان ها، مغازه داران، کارگران خدمات ضروری، پیک های تحویل غذا و کالا، کامیون ران ها یا رانندگان اتوبوسی که در تاریک ترین ایام این بحران چرخ های اقتصاد را در حرکت نگه داشته اند وجود ندارد. در بسیاری موارد این کارگران وظایفی را انجام می دهند که مستلزم سازگاری با موقعیت و نوعی توانایی های فیزیکی است که به سادگی نمی توان برایشان کدنویسی نرم افزاری انجام داد و وظایف آنها را به یک روبات واگذار کرد.
این واقعیت که این کارگران کم مهارت نسبت به فناوری های جدید انعطاف پذیر هستند نباید موجب شگفتی و تعجب شود. انقلاب های صنعتی پیشین نیز الگوی مشابهی را دنبال کرده اند. کارگران انسانی در یک سطح حداقلی هنوز برای نظارت، حفظ یا تکمیل عملکرد ماشین ها مورد نیاز هستند. و در موارد زیادی آنها نقشی کلیدی در مدل های کسب و کار مختل کننده نوین هر دوره ایفا می کنند. چالش های موجود همیشه در ارتباط با پر کردن شکاف بین ارزش اقتصادی که این کارگران خلق می کنند و دستمزدی که دریافت می کنند بوده است.
مشاغل کم مهارت معمولا به چشم مشاغلی دیده می شوند که فناوری های جدید در طول زمان جایگزین آنها خواهند شد. اما بیشتر این مشاغل خودشان محصولات فرعی پیشرفت تکنولوژیک هستند. مکانیک ها، برق کاران، لوله کش ها و نصاب های مخابراتی همگی حرفه هایشان را مدیون پیشرفت های تکنولوژیک هستند و همین کارگران هستند که اکنون کارکرد مناسب ماشین آلات، شبکه های برق، سیستم های تامین آب و اینترنت را در سطح جهان تضمین می کنند .
ابداع و نوآوری ساختار سنتی هرمی شکل کار را تغییر نمی دهد، از این رو پست های مستلزم مدارک بالای معدودی در صدر، بر سلسله مراتبی از حرفه های کم مهارت تر اشراف دارند. چیزی که فناوری تغییر می دهد ترکیب این هرم با جایگزینی مدام آن با وظایف جدید و پیچیده تر و همزمان حذف تکراری ترین مشاغل از طریق خودکارسازی است. امروزه هنوز هم خطوط مونتاژ وجود دارند، اما مفهوم یک شغل در کارخانه ای که به طور کامل با نرم افزار کنترل می شود و روبات های هوشمند نیروی کار آن را تامین می کنند، با مفهوم یک شغل در یک کارخانه پیشرفته در دهه 1950 به کلی فرق می کند.
بسیاری از شرکت های بزرگ فناوری امروز پشت ظاهر دیجیتال شیک خود، به شدت بر کارگران کم مهارت متکی هستند. در سال 2018 میانگین دستمزد کارکنان آمازون کمتر از 30 هزار دلار در سال بود که بازتابی است از نوع کار اکثریت کارکنان آن: رسیدگی به اقلام ارسالی و اجرای دستورها در انبارها. همین وضعیت در مورد تولید کننده خودروی برقی تسلا نیز مصداق دارد که در آن میانگین دستمزد سالانه در سال 2018 حدود 56 هزار دلار بوده است: یعنی حدود یک سوم دستمزد کارکنان آن که در کارخانجات مونتاژ این شرکت کار می کنند. و اگرچه در سال 2018 میانگین دستمزد سالانه در فیس بوک 228 هزار دلار بوده، این رقم شامل ده ها هزار نفر کارکنان قراردادی کم دستمزدی که این شرکت برای تعدیل محتوا به آنها متکی است نمی شود.
این الگوها به خصوص در اقتصاد فناوری پیشرفته مشهود هستند که در آن نرم افزارها و الگوریتم ها پلتفرمی (یک بازار دو طرفه) را برای فروش خدماتی مشخص که کارگران واقعی آنها را انجام می دهند فراهم می کنند. مهم نیست اپلیکیشن های مسافر کشی و حمل غذای اوبر چقدر پیچیده است، این شرکت بدون مسافرکش ها و کارگران حمل غذا و کالای خود وجود خارجی نمی داشت.
اما معمولا با کسانی که در یک سر زنجیره پلتفرم – ارزش اقتصادی کارمی کنند به عنوان نیروی کار دست دوم رفتار می شود و حتی برای بالا بردن سطح کارکنانشان نیز جز این رفتار نمی کنند. برخلاف مهندسین و برنامه نویسانی که اپلیکیشن ها را طراحی و به روزرسانی می کنند، این کارکنان به عنوان پیمانکارانی با امنیت شغلی بسیار پایین به استخدام در می آیند.
به همین ترتیب هوش مصنوعی که خیلی ها آن را منبع اصلی بیکاری تکنولوژیک در آینده می بینند، بدون مشارکت میلیون ها کارگر یدی دیجیتال – به خصوص در جهان در حال توسعه- که در خطوط مونتاژ اقتصاد داده ها زحمت می کشند، وجود خارجی نخواهد داشت. بیشتر الگوریتم های یادگیری ماشین باید با مجموعه داده های مفصلی آموزش داده شوند که پیمانکاران انسانی که محتوا را طبقه بندی می کنند به طور دستی «پاکسازی» می شوند و «علامت می خورند.» برای اینکه یک الگوریتم تعیین کند که تصویر یک خودرو در واقع یک خودرو است، به طور کلی یک نفر باید روی تصویر منطبق بر آن را علامت زده باشد.
با توجه به واقعیت های اقتصاد دیجیتال، هیچ بهانه ای برای رفتار کردن با مشاغل کمتر تحصیل کرده به عنوان معادلی برای مشاغل کم کیفیت وجود ندارد. کارگران «کم مهارت» امروز شاید دارای مدارک دانشگاهی بالایی نباشند، ولی خیلی از آنها در واقع تکنسین های ماهری هستند که در حوزه دانش و تکنیک های مشخصی صاحب مهارت شده اند. به رسمیت شناختن این نکته برای تثبیت دوباره قدرت مذاکراتی این کارگران و تدوین یک قرارداد اجتماعی جدید بسیار حیاتی است.
برای رسیدن به این هدف، اتحادیه های کارگری برای اعاده نفوذ و فشار برای رفتار عادلانه تر با کارگران دارای مدارک پایین تر از جمله کارگران شرکت های فناوری که معمولا از صفحه رادار آنها بیرون می مانند، فرصتی در اختیار دارند. اما شرکت های بزرگ ( نه فقط در بخش فناوری) نیز باید نحوه ارزیابی و پاداش دادن به مشارکت های کارگران کم مهارت را مورد بازاندیشی قرار دهند. این کار مستلزم فشار از بالا و پایین برای پر کردن شکاف (هم از نظر دستمزد و هم مزایا) بین افراد واقع در راس هرم و افراد پایین آن است.
سرانجام اینکه دولت ها باید کار بیشتری در جهت حمایت از نیازهای تحصیلی تکنسین های ماهر انجام دهند، چون حتی اساسی ترین وظایف نیز در طول زمان تکامل پیدا خواهد کرد. تداوم آشتی با نوآوری مستلزم به روزرسانی مداوم مهارت ها برای حفظ رقابت پذیری در بازار نیروی کار است. از نظر منابع کلی، سرمایه گذاری در این بخش از سرمایه انسانی باید مشابه سرمایه گذاری برای حرفه ای های ماهر باشد، هر چند برای آنها باید دو مسیر تحصیلی متفاوت در نظر گرفته شود.
کارگران دارای مدارک تحصیلی رسمی پایین تر، بخش مرکزی و غیرقابل دور انداختن اقتصاد دیجیتال باقی خواهند ماند. این تصمیم گیری های سیاسی و کسب و کار است – نه فناوری های جدید- که تهدید کننده آنها برای به حاشیه رانده شدن هستند.
نویسنده: ادواردو کامپانلا (Edoardo Campanella) نویسنده و عضو مرکز حاکمیت تغییر در دانشگاه آی ای در مادرید
منبع: https://b2n.ir/439262
انتهای پیام.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
