۱۰۴۱/ شهید منصور ترابی : خدایا! با شهادتم مرا از زندان جسم رها کن

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

تبرک لحظاتمان با شهید منصور ترابی:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا! من در تمام طول زندگی‌ام از نعمت‌های فراوان تو بهره بردم اما نتوانستم آن طور که شایسته و بایسته تو بوده هم استفاده کنم و هم شاکر. این بنده ضعیف خود را ببخش و از من بگذر.

خدایا! اکنون در مرحله‌ای از زندگی رسیده‌ام که که استخوان‌های تنم چون زندانی برای روحم شده و مرا در تنگنا قرار داده، می‌خواهم هر چه زودتر با شهادتم مرا از این زندان تن رها کنی و به سوی خودت ببری.

 پدر و مادرم عزیزم از شما معذرت می‌خواهم نتوانستم بدرستی به شما خدمت کنم؛ بعد از شهادت من ناراحت نباشید، همیشه حضور قلب خود را حفظ کنید و من را حلال کنید.

خواهر و برادرانم از شما حلالیت می‌طلبم و امیدوارم مرا ببخشید، برایم دعا کنید زیرا بدن ضعیفم تحمل عذاب جهنم را ندارد.

انتهای پیام/89001/