کاهش بودجه درمان ناباوری برای سال ۱۴۰۰ قابل درک نیست/ درخواست از مجلس برای رسیدگی به موضوع

محدثه رشید فعال دانشجویی و عضو سابق شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی در گفت‌وگو با خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، با اشاره به تاکیدات رهبر معظم انقلاب درباره مسئله جمعیت گفت: طبق آمارهای رسمی در کشور حدود سه‌ونیم میلیون زوج نابارور داریم که به دلایل مختلف هر روز هم به آمار نه چندان کم این افراد افزوده می‌شود. علاوه بر این در ذهن همه واژه نابارروی با هزینه‌های درمان این بیماری گره خورده است گرهی که حالا حالاها باز نمی شود و باید شاهد از بین رفتن کانون گرم خانواده ها باشیم.

رشید ادامه داد: حمایت از بیماران مبتلا به بیماریهای فراگیر، از مأموریتهای ذاتی بیمه‌های پایه است. این حمایت در همه کشورهای توسعه یافته از بیماران نابارور صورت می پذیرد. میزان این حمایت در بلژیک، فرانسه، یونان، هلند و اسلوونی ۹۰درصد است. همه اینها در حالی است که آمارها می‌گوید ۲۵درصد زوجهای در سن باروری یعنی حدود سه و نیم میلیون زوج نابارور هستند و سالانه ۸۸هزار زوج دیگر هم به این آمار اضافه می‌شود.

این فعال دانشجویی گفت: یکی از بزرگترین مشکلات زوج‌های نابارور در کشور ما بحث هزینه درمان آن است. در کنار آن بسیاری از اوقات این زوج‌ها درگیر افسردگی، انزوای اجتماعی و حتی طلاق و از بین رفتن کانون خانواده هم می‌شوند. نتیجه یک تحقیق می‌گوید میزان افسردگی در زوج‌های نابارور به اندازه و یا حتی بیشتر از افسردگی در کسانی است که سرطان را تجربه می‌کنند.

وی ادامه داد: عده‌ای از درمان آن با روش طب سنتی و اسلامی-ایرانی می گویند که بدون شک با یکسری پیشگیری ها و رعایت سبک زندگی این موضوع کنترل و حتی پیشگیری می شود، اما این در حالی است که به افراد متخصص در این زمینه هم فضا و امکان فعالیت نمی دهند تا شاید حداقل از اضافه شدن به این تعداد زوج نابارور جلوگیری شود.

رشید اضافه کرد: خوشبختانه در کشور ما در زمینه باباروری اتفاقات خیلی خوب و پیشرفت های بزرگی رخ داده، همین اخیرا هم این خبر خوش شنیده شد که کیت آزمایش درمان ناباروری (اسپرموگرام) در یک شرکت دانش بنیان مستقر در پارک فناوری دانشگاه تهران تولید شده است. این در حالی است که در جهان فقط سه کشور تولیدکننده این کیت ها هستند و هزینه تولید این محصول دانش بنیان در کشور یک پانزدهم نمونه های خارجی است. حدود 20 درصد از زوج های ایرانی به این نوع درمان نیاز دارند که با تولید این نوع کیت ها درمان آسان تر شده است.

وی اظهار داشت: خوشبختانه این محصول کاملا ایرانی و کلیدی اکنون در داخل کشور تولید شده و می تواند نیاز بسیاری از زوج های نابارور را خیلی راحت تامین کند چراکه گفته شده مرکز ناباروری رویان اصفهان و ابن سینا تهران از این کیت های تشخیص و درمان استفاده کردند و تأثیر آن بر روی زوج های نابارور رضایت بخش بوده است.

این فعال دانشجویی گفت: در این باره فقط باید برخی از بروکراسی ها از جمله دلایل و بهانه های کمیسیون سلامت و کمیسیون فرهنگی مجلس، معاون زنان ریاست جمهوری و نمایندگان حذف شود تا به زودی به توسعه اقتصادی در این حوزه برسند و این شرکتهای دانش بنیان بتوانند کاری که دولت انجام نداد را انجام دهند و با درمان زوج های نابارور شاهد افزایش جمعیت کشور، کاهش افسردگی، کاهش طلاق و... هم باشیم.

وی در ادامه با اشاره به انتشار اخباری درباره کاهش سهم درمان ناباروری در بودجه ۱۴۰۰ گفت: متاسفانه زوج های نابارور همچنان سهم بسیار اندکی در بودجه ۱۴۰۰ دارند. جدول مصارف دستگاه‌های اجرایی ملی بر حسب برنامه و خروجی در سال ۱۴۰۰ در ردیف ناباروری، بودجه این دستگاه اجرایی را ۱۲۰ میلیارد تومان اعلام کرده است.

رشید تصریح کرد: این درحالی است که این رقم در لیست بودجه سال ۹۹، ۲۰۰ میلیارد تومان بوده است. مبلغی که به گفته کارشناسان اگر تمام آن در جای خود و برای درمان زوجین نابارور استفاده می‌شد، بیمه همه این قشر را پوشش می‌داد. اما درحالی که سالانه به آمار زوجین نابارور در کشور افزوده می‌شود، ردیف بودجه این قشر آسیب‌پذیر در سال 1400 کمتر از سال گذشته شده است؛ آن هم در موقعیتی که با  مسئله کمبود جمعیت در کشور مواجه هستیم. 

وی با بیان اینکه کاهش سهم درمان ناباوری در بودجه ۱۴۰۰ که دولت ارائه کرده اصلا قابل درک نیست، افزود: این در حالی است که مقام معظم رهبری به مکررا در سخنرانی ها و دیدارهای خود با اشخاص ذی ربط به موضوع جمعیت اشاره کردند و این هشدار را به دولت دادند که  مسئله کمبود جمعیت اگر پیگیری و راهکاری برای آن  در نظر گرفته نشود چند سال دیگر  آثار جبران ناپذیری خواهد داشت. 

رشید تاکید کرد: کاهش این بودجه مسئولیت سنگینی را برای پیگیری بر دوش نمایندگان مجلس گذاشته است و مجلس باید مقابل این کمبود بودجه ناباروری بایستد. بودجه تنظیم شده ای که سهم ناباروران را نسبت به سال ۱۳۹۹ به جای حمایت و افزودن کمتر هم کرده است و این نمود را می دهد که این قشر آسیب پذیر فراموش شده اند و‌جایی در بودجه ۱۴۰۰ ندارند!

انتهای پیام/