خبرگزاری فارس، خراسان شمالی - سال ۱۳۸۸ بود و محرم حسینی. التهاب ناشی از اهانت به تصویر امام راحل در مراسم ۱۶ آذر، از سوی برخی هواداران نامزد شکست خورده انتخابات آن سال، هنوز فروکش نکرده بود.
جماعت طرفدار سران فتنه در تهران، دست به اغتشاش و حرمت‌شکنی زده و با آتش زدن مساجد و پرچم‌های مقدس یا زهرا (س) و یا حسین (ع)، قلب ملت را جریحه‌دار کرده بود؛ اما او بیانیه صادر کرد و این جماعت هتاک را «ملت خداجو» نامید.
این رفتار وقیحانه سران فتنه و حامیان آشوبگرشان که طبق برنامه طراحی‌شده حکومت‌های انگلیس و آمریکا و رژیم صهیونیستی پیش می‌رفت، ملت ایران را به خروش آورد. آن‌ها برای دفاع از انقلاب خمینی عزیز که استمرار قیام حسینی بود، به خیابان‌ها آمدند.
بعضی شهرها، هشتم دی‌ماه و بیشترشان نیز نهم دی، علیه فتنه سبز اموی قیام کرده و در کوچه و خیابان‌های شهر، فریاد می‌زدند. روح شعارها، یکپارچه حمایت از امام و رهبری و اسلام بود و ابراز بیزاری و تنفر از دشمنان انقلاب و ساده‌لوحان داخلی.
مردم بجنورد نیز در آن ایان فتنه‌گون، بصیرت ملی و دینی خود را به نمایش گذاشته و در دو روز متوالی، به خیابان‌ها آمده و علیه عوامل فتنه، شعار دادند که: «خامنه‌ای کیست؟! علی زمان، مرگ بر این خوارج نهروان»؛ «خون خدا منافق رو رسوا کرد؛ صبر علی فتنه رو کله‌پا کرد»؛ «خواص بی‌بصیرت، خجالت خجالت!»؛ «سبز، فقط سبز علی؛ لعنت به سبز اموی»؛ «سوت و کف و هل‌هله، رفیقای حرمله!».
راهپیمایی هشتم دی‌ماه، با اطلاع‌رسانی شورای هماهنگی تبلیغات برپا شد؛ اما نهم دی‌ماه، بدون هماهنگی قبلی و به صورت خودجوش، راهپیمایی شکل گرفت. آن روز، از میدان شهید عبور می‌کردم که دیدم عده‌ای در حد سی چهل نفر جمع شده و شعار می‌دهند. به جمع‌شان ملحق شدم و هنوز به ربع ساعت نرسیده، جمعمان به صدها نفر رسید.
بدون تعیین مقصد خاصی، میدان شهید را به‌طرف خیابان طالقانی پیمودیم و در طول مسیر، مدام به جمعمان افزوده می‌شد. به چهارراه ژاندارمری که رسیدیم ناگهان جمعیت چرخید به‌طرف بیت آیت‌الله مهمان‌نواز. دقایقی از شعار دادنمان در جلوی بیت نگذشته بود که مرحوم حضرت آیت‌الله تشریف آوردند. عالم بزرگ شهر، بسیار برافروخته بود.
نماینده مردم استان در مجلس خبرگان رهبری، بلندگوی دستی را گرفت و باخشم توأم با بغض، فریاد می‌زد: «ملت، عمل زشت این جماعت بی‌دین را نسبت به عاشورای حسینی دید که عکس امام راحل را مچاله، عکس رهبر معظم انقلاب را پاره و پرچم‌های حسینی را سرنگون کردند! امام حسین (ع) قیام کرد تا اسلام زنده بماند؛ اما امروزه عده‌ای می‌خواهند با یک پارچه سبز، امام حسین (ع) را به قتل برسانند! روز عاشورای حسینی، عده‌ای که نه اسلام را قبول دارند، نه رهبری و انقلاب را، و حتی به جمهوریت نظام و رأی ملت هم احترام نمی‌گذارند؛ به پیروی از شیطان و بیگانگان، مراسم مذهبی مردم را زیر پا گذاشتند و به ملت جسارت کردند. آنان با این عمل، روی یزیدیان را سفید و قلب دشمنان اسلام را شاد کردند.»
مردم پشت‌بند هر جمله و عبارتش، با همه وجودشان شعار می‌دادند و کلام امام‌جمعه شهر را تأیید می‌کردند.
آخرین کلامش، این جمله بود: «ما از قوه قضائیه می‌خواهیم تا وارد عمل شود و با این افراد به‌شدت برخورد کند.» و آخرین شعارهای مردم نیز، این جملات بود: «حرمت‌شکن عاشورا، اعدام باید گردد!»؛ «قاضی عاشورایی! اعدام انقلابی»
کاظم یزدان‌پناه، جوان خوش‌سیمای مسجد دروازه گرگان هم که پاهایش شکسته و عصا به بغل توی جمعیت ایستاده، همراه جمعیت با همه وجودش فریاد می‌زد. او را به خوبی می‌شناختم. اهل مسجد و سجاده و عبادت بود؛ اما خیلی در مسائل سیاسی و اجتماعی، ورود پیدا نمی‌کرد. بااین‌حال، قبح و زشتی عمل فتنه‌گران به حدی بود که آن روز، او هم در میان جمعیت شعار می‌داد: «ما اهل کوفه نیستیم؛ علی تنها بماند» «لعن علی عدوک یا حسین....»
چند روز بعدش بود که براثر بیماری در بیمارستان بجنورد، از دنیا رفت و جریان فتنه، شایعه کردند که او در تهران و در حمایت از سران فتنه، کشته شده است! آخر آن ایام رسم شده بود که به انقلاب تهمت بزنند و کشته‌سازی و مظلوم‌نمایی کنند تا از این طریق بتوانند عده‌ای ساده‌لوح را در کف خیابان‌ها نگه‌دارند!
اما ملت کار را یک سره کردند و چشم فتنه را درآوردند.
انتهای پیام/ح
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
