گروه دیگر رسانههای خبرگزاری فارس: یکی از موضوعاتی که رسانههای جریان اصلاحات به آن پرداختهاند مسئله اصلاح قانون انتخابات است. این رسانهها امروز از محمد عطریانفر، حسین مرعشی، مجید انصاری، منتجب نیا و وکیلیفرد در این خصوص مطلب منتشر کردهاند که بخشهایی از آن در ادامه آمده است.
محمد عطریانفر/ ایلنا
- احساس میشود در دستور قرار گرفتن این طرح یک اقدام شتابزده است. در واقع اینطور برداشت میشود نمایندگان به این مساله فکر کردهاند اگر در فرصت کوتاهی که تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، دست به ایجاد برخی تغییرات بزنند، شاید بتوانند فضای پیرامونی و سیاسی را به نفع خود تغییر دهند. در حالیکه این سیاست، سیاست ناموفق و غلطی است و چه بسا اثر هم نداشته باشد. اگر آقایان در اقدامات سیاسی خود به دنبال این هستند که سرنوشت انتخابات ریاستجمهوری را به نفع جناح طرفدار خود جهت دهند بیش از آنکه خود را درگیر این محدودیتسازیها کنند؛ باید بروند و با جامعه مخاطب وارد گفتوگو شوند تا میزان تحصیل آراء جامعه رایدهنده به سودخودرا افزایش دهند.
- نمایندگان باید توجه داشته باشند که رکن موفقیت در انتخابات حضور مردم در انتخابات است و اگر بخواهند با این روش برای خود اکثریتی برپاکنند و پیروزی را رقم بزنند ، اقدامی شتابزده است و هم باید ابراز تاسف کنیم از تلاش برای تصویب موادی که امکان نامزدی رجال سیاسی را محدود میکنند و قصد دارند با این محدودیتسازی حقوقی را از جناح رقیب سلب کنند.
- عدم حضور نظامیان در رقابتهای سیاسی همواره مورد تاکید امام خمینی(ره) بوده است، اتفاقی که موجب ناراحتی میشود بیتوجهی نمایندگان نسبت به برخی از پایههای اصلی گفتمان و دکترین امام خمینی(ره) است، ایشان بارها و بارها نظامیان را از حضور و دخالت در رقابتهای سیاسی و جناحی پرهیز داده و منع کردهاند.
- نمایندگان با این کارها دغدغه نظامیان را در تامین منافع ملی و حفظ و حراست از تمامیت ارضی کشور کاهش میدهند و آنها را با تصویب این نوع مواد قانونی تحریک میکنند که از انجام تکالیف خود فاصله بگیرند و به سمت فضاهای انتخاباتی متمایل شوند که این آسیب به رکن اساسی رسالت مهم نظامی و دفاعی کشور بواسطه آنهاست. وقتی از این زاویه به مساله نگاه میشود بهنظر میرسد که اقدام مجلسیان خیرخواهی نیست اگرچه در ظاهر اینگونه بهنظر میآید و برغم اینکه گفته میشود قصدکمک و ایجاد فرصت برای نظامیان هستند اما به اصل تکلیف محوری نظامیان آسیب میزنند وبا ادبیات ساده آنها را هوایی میکنند.
- اقدام نمایندگان در خوشبینانهترین حالت کجسلیقگی و حاصل شتابزدگی است و اگر نگاه غیرخوشبینانه داشته باشیم اقدامی شبهه برانگیز است.
- این اقدامات در هرصورت در تراز جامعیت رفتاری یک مجلس مسئولیتپذیر که باید به صورت فراگیر روی کلیات منافع ملی تمرکز، تلاش و فعالیت کند نیست.
- این نوع اقدامات از سوی مجلس میتواند انتخابات ریاست جمهوری را به انتخاباتی یکسویه تبدیل کند و این یکجانبه گرایی سیاسی انتخابات باعث کاهش مشارکت خواهد شد. در حالیکه مشارکت بالا در انتخابات گوناگون همواره خاری در چشم دشمنان بوده است. اگر ما بتوانیم مشارکت مردم را تقویت کنیم، امنیت کشور را تامین کردهایم. با این سیاستهای جناحی، مشارکت روندی تقلیلی و کاهشی پیداخواهد کرد که به نفع کشور نیست و به منافع ملی آسیب میزند.
سیدحسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی/ روزنامه سازندگی
- مخالفت با حضور نظامیان در عرصه سیاسی به مفهوم ارزش کار مهم دفاعی و امنیتی نیروهای مسلح کم نمیکند و در نوع خود در جایگاه رفیعی قرار دارد و یکی از ارکان مهم هر کشوری محسوب میشوند اما زمانی که قرار باشد قدرت سیاسی با قدرت نظامی همراه و هماهنگ شود و یکدیگر را تقویت کنند، آزادی که مردم میتوانند در انتخاب داشته باشند تا به عنوان داور نهایی انتخاب کنند و عرصهای که مردم بر اساس رقابت باید در آن انتخاب نهایی را انجام دهند، زیر سوال میرود و فاصله ایجاد میشود.
- در منطقهای که در حال حاضر ما در آن قرار داریم نیز درباره این مسئله تجربیاتی وجود دارد اما مهمتر از منطقه در تاریخ خود ما نیز تجربیاتی در این زمینه وجود داشته است. شاید یکی از اصلیترین دورانها درباره تجربه این مسئله به دوران پهلوی اول بازگردد. ظهور پهلوی اول با ظهور یک «افسر یا امیر درجهدار» در ایران رخ داد که توانست مسائل بسیاری را در آن زمان و با توجه به مختصات زمانی خاص آن دوران، حل کند. حتی تا سطح نخستوزیری نیز آمد اما باز قانع نشد و اول به دنبال رئیسجمهور شدن در قالب تبدیل سیستم پادشاهی به جمهوری رفت و بعد از عدم توفیق در این زمینه، خواست تا پادشاه باشد و به این جایگاه چنگ انداخت و بعد از این که در موضع پادشاهی قرار گرفت با همان روحیه تمامیتخواهی که به طور طبیعی در تمامی نظامیان مشترک است، قانون اساسی را نیز تهدید کرد؛ هم پادشاه، هم نخستوزیر و هم کل قوا را در اختیار گرفت و یک استبداد به معنی واقعی کلمه را ایجاد کرد. یک دیکتاتوری تمام و کمال.
- زمانی که قرار است سیاست بر مدار مردم بچرخد نمیتواند دست نظامیها را باز بگذارد.
- نظامیها همان طور که در قانون اساسی و در فتوای امام (ره) تاکید شده است، باید حتما و قطعا به کار نظامی خود بپردازند. دفاع از کشور امری ملی و مورد درخواست و قبول و احترام همه است. نظامیها نباید در موضعی قرار بگیرند که مورد موافقت یا مخالفت باشند. البته یک نظامی باسابقه میتواند وارد عرصه سیاسی شود اما باید از لباس نظامیگری و جایگاه خود در این سیستم استعفاء کند و مدت زمانی را نیز فاصله قرار دهد و بعد وارد عرصه سیاست شود.
- نمیشود یک روز لباس نظامیگری پوشید و روز بعد با سرعت لباس را تغییر داد و ردای سیاست بر تن کرد چرا که این دو موضوع تناسبی با هم وجود ندارد. کسی که هوای سیاست بر سر دارد و فکر میکند میتواند در این زمینه مفید و موثر باشد و خدمت کند باید این تغییر را با گذر از یک بازه زمانی انجام دهد اگرچه بسیاری معتقد هستند باز هم این روحیه نظامیگری در فرد وجود دارد و با تغییر لباس و سپری شدن مدت زمانی، تغییری در روحیه فرد داده نمیشود اما با این وجود باید انتخاب نهایی را بر عهده مردم گذاشت. اگر با رعایت این ضوابط کسی لباس نظامیگری را در آورد و لباس سیاست پوشید، درباره خلق و خو و منش و روحیات، این مردم هستند که باید تصمیم نهایی را اتخاذ و رای خود را بیان کنند.
- البته غیرقابل کتمان است فرد نظامی تخصصهای دیگری دارد. جدا از مسئله روحیات این افراد در بحث تفاوت بین تخصصهای نظامیگری. امور اجرایی تفاوتهای جدی وجود دارد. ریاستجمهوری، میدان فرماندهی نیست، میدان خدمتگذاری است.
- ریاستجمهوری و دولت میدان و عرصه بسیج افکار است، در این عرصه باید بردباری داشت و مخالف را تحمل کرد. خصوصیت سیاستمدار موفق بردباری، مدارا، سعه صدر و جامعیت و شنیدن نظرات مختلف است در حالی که لازمه و ماهیت نظامیگری دستور و امر است. روحیه نظامیگری مبتنی بر دستور و تحکم و امر است. در این عرصه باید انتظار تبعیت داشت. یک فرمانده نظامی جز این که فرمان و دستور دهد و زیردستانش نیز فرمان ببرند، انتظار ندارد و به چیزی جز این فکر نمیکند.
- این شیوه و منش تربیت و طرز فکر نظامیگری است و به خاطر همین مشی وارد عرصه نظام شده است و تفاوت بسیار زیادی در این زمینه با عرصه سیاست است؛ عرصهای که در آن مدارا، تعامل، بردباری و تحمل مخالف حرف اول را میزند. اینها دو دنیای مختلف هستند که با هم مرزهای مشخصی دارند.
- این که موافقین و هواداران بحث رئیسجمهور نظامی مکررا از شهید سلیمانی مایه میگذارند عجیب است. شخصیت سردار سلیمانی یک استثنا بود که متاسفانه کشور ما از وجود ایشان محروم شد و دیگر جای بحثی در اینباره نمیماند.
مجید انصاری/ جماران
- متاسفانه پس از تشکیل مجلس یازدهم، در همان روزها و ماه های اول نمایندگان با عجله ای غیر قابل توجیه اقدام به تهیه طرح اصلاح قانون ریاست جمهوری کرده و آن را در دستور کار خود قرار دادند. در حالی که لایحه و طرح قانون جامع انتخابات در مجلس دهم موجود بود و میتوانستند با ملاحظه سیاستهای کلی انتخاباتی که مقام معظم رهبری تصویب و ابلاغ فرموده بودند، نظام انتخاباتی و قانون انتخابات کشور را در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراها مورد بازنگری اساسی قرار دهند، و برای همیشه قانونی جامع و مانع تهیه کنند. اما متأسفانه این کار را نکردند و تنها قانون انتخابات ریاست جمهوری را در دستور قرار داده و تلاش دارند انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را نیز بر پایه آن برگزار کنند. در حالی که جمهوری اسلامی ایران تاکنون با قانون قبلی، 11 بار انتخابات ریاست جمهوری را برگزار کرده است.
- اگر این طرح قانونی همانگونه که در کمیسیون شوراها تصویب شده و در دستور کار صحن علنی مجلس قرار گرفته، عینا تصویب و از سوی شورای نگهبان تایید شود، به نظرم یک فاجعه ملی خواهد بود. به عنوان کسی که سالیان سال در زمینه قانونگذاری، به ویژه قانون انتخابات کار کرده ام، هشدار جدی می دهم که با تصویب این قانون، ضربه کاری به انقلاب اسلامی وارد خواهد شد و جمهوریت نظام در مسیر اضمحلال و فرسایش قرار خواهد گرفت.
- به نظر می رسد که تصویب چنین قانونی یک عقبگرد شدید و در جهت تشریفاتی کردن انتخابات است.
- ما تجربه تلخ کشورهایی را داریم که نظام سیاسی شان توسط نیروهای مسلح اداره می شده یا می شوند و دیده ایم که بعضا کارشان به چه فجایعی انجامیده است. کافی است نگاهی به مصر یا برخی کشورهای دیگر منطقه بیندازیم. می بینیم که ریشه بسیاری از کودتاها در قدرت نمایی سیاسی درون نیروهای مسلح بوده است. کشاندن دعواهای سیاسی و رقابتهای قدرت به درون نیروهای مسلح ممکن است کشور را در معرض خطرهای بسیار بزرگی قرار دهد.
- از آنجا که نیروهای نظامی متکی به قدرت و اسلحه و سازمان گسترده تحت امر خود می باشند، اگر با حفظ سمت وارد رقابت شوند قطعا صحنه رقابت با دیگر کاندیداها برابر، عادلانه و سالم نخواهد بود.
رسول منتجبنیا، دبیرکل حزب جمهوریت/ روزنامه ایران
حتی در صورت قانون شدن این طرح جدای از بحث احترام به قانون، نمیتوان از نقد و اعتراض به موارد متعدد ضعف آن که باعث ایجاد نظام انتخاباتی غیرمنصفانه و غیرعادلانهای برای ریاست جمهوری میشود، چشمپوشی کرد.
طیف اکثریت مجلس تا پیش از این و خصوصاً در مجلس قبلی هر گاه بحثی بر سر مسائل سیاسی یا فرهنگی مطرح میشد، این انتقاد را پیش میکشید که با وجود مشکلات اقتصادی جامعه چه جای پرداختن به این مسائل است. این را شاید باید شوخی روزگار دانست که همان طیف در حالی که مشکلات اقتصادی بیش از قبل تعمیق شدهاند، بخش اعظم وقت خود را مصروف طرحها و قانونگذاریهای سیاسی کرده است.
مجلس در روند این قانونگذاریها نه تنها استانداردهای انتخاباتی کشور را ارتقا نداده بلکه بهسرعت در حال تنزل آن است. با این توصیف طرح مجلس برای تغییر قانون انتخابات ریاست جمهوری را نه «اصلاح» بلکه «تخریب» قانون فعلی باید دانست. به این معنا که تغییرات مدنظر نمایندگان دایره انتخاب مردم را بشدت محدودتر و خروجی انتخابات ریاست جمهوری را دورتر از معدل مطالبات واقعی جامعه خواهد کرد.
از ترتیبات این طرح و همینطور حواشی آن اینگونه به نظر میرسد که مجلس در حال یک «مهندسی معکوس» در زمینه انتخابات است. به این شکل که نامزد مطلوب یا رئیس جمهوری مطلوب خود را کم و بیش مشخص کرده و حالا کمر به نگارش قانون برای برکشیدن آن فرد یا افراد مطلوب خود کرده است. چنین قانوننویسی از آنجا که «خیر» و «حق انتخاب» عمومی را بشدت محدود میکند، از همین الان از منظر عدالت و انصاف سیاسی و اجتماعی قابل نقد است.
محمدعلی وکیلی/ آرمان ملی
نمایندگان مجلس یازدهم به اشکال مختلف به دنبال محدود کردن حق انتخاب مردم در انتخابات ریاستجمهوری هستند و این مساله بسیار تعجبآور است که نمایندگان ملت به جای اینکه به دنبال دفاع از حقوق ملت باشند، با قوانینی که در مجلس مصوب میکنند به دنبال محدود کردن حق انتخاب مردم ایران در سرنوشت خود هستند.
انتهای پیام/