خبرگزاری فارس ـ گروه حماسه و مقاومت ـ زهرا بختیاری: در جامعه بسته به شغل و جایگاهی که افراد دارند، سهمیههایی وجود دارد که شاید بتوان جزو مزایای هر صنفی محسوب کرد. مثلا خبرنگاران کم و بیش از امتیاز دریافت طرح ترافیک برخوردارند یا اعضای هیأت علمی امتیازهایی برای جا به جایی دانشگاه فرزندانش در برخی شهرها و دانشگاهها دارند. کارمندان بانک تسهیلات وامی را با شرایط سهلتر دریافت میکنند. رانندگان تاکسی در سهمیهبندی بنزین از مقدار بیشتری برخوردارند.
خلاصه اینکه هر قشری از مزایای مربوط به خودش برخوردار است. هر کسی بتواند سعی میکند از این امتیازها استفاده کند و کسی هم به آنها خرده نمیگیرد که چرا از حقی که برایتان قائل شدهاند، استفاده میکنید؟ کسی که استفاده میکند هم احساس بدی ندارد و فکر نمیکند حق کسی ضایع شده است.
اما قشری در جامعه هستند که با اهدای بهترین کسانشان و یا تقدیم ارزشمندترین نعمت زندگیشان، یعنی سلامتی حتی توقع گرفتن هیچ مزیتی را نسبت به دیگران نداشته و ندارند؛ در حالی که شاید به حقترین مزایا، آن چیزی است که این افراد باید برخوردار شوند.
جالب اینجاست که بیشترین حرف و حدیث و بیانصافی از طرف برخی از افراد درباره این عزیزان، یعنی خانوادههای شاهد و ایثارگر است. اینکه گاهی مطرح میشود چرا در کنکور، شغل و ... باید سهمیه به آنها داده شود و چه کالاهایی که گرفتند و استفاده کردند.
آنچه مسلم است تبیین نادرست از طرف مسئولان، موجب مطرح شدن این ابهامات از طرف عدهای شده که بعضا منطق هم پشتش نیست. این حرف و حدیثها تا جایی پیش رفته که فرزندان این عزیزان که اغلب با محدودیتهایی مواجه میشوند که محصول جنگ است، ترجیح میدهند از حقشان استفاده نکنند و یا اگر استفاده میکنند مدام باید کنایه بشنوند.
روز سهشنبه مراسمی در تهران و برخی از استانها برگزار شد و از فرزندان جانبازانی که در کنکور ۹۹ بدون استفاده از همین سهمیه وارد رقابت شدند و توانستند رتبههای زیر ۱۰۰ را به خود اختصاص دهند، تقدیر شد. علت این تصمیم، اینگونه مطرح میشود که آنها میخواستند به صورت برابر با بقیه رقابت کنند!
البته در میان کنکوریهای دیگر حتما هستند افرادی که والدین خود را از دست دادهاند و یا با مشکلات ناشی از بیماری آنها دست و پنجه نرم میکنند و فضای خانه چنان که باید در آرامش نبوده، اما آنچه فرق است بین فرزند یک جانباز یا شهید با دیگران، این است که پدر آنها زمانی که کشور دچار جنگ شده سالم و سرزنده، کار و زندگی را رها کرده و داوطلبانه جان خود را با خطر انداخته و خانواده را دچار محدویتهایی کرده است، اما دیگران بر حسب حادثه مشکلاتی داشتند.
پس این دور از انصاف است از کسانی که بهترین افراد زندگی خود را برای آرامش همین مردم و سرزمین دادهاند، قدردانی نشود.
در جامعهای که برخی به دنبال پارتی و مزایا هستند تا کارشان پیش برود، شنیدن اینکه یک کنکوری از چنین سهمیهای بگذرد، موضوع جالبی است که در تماس با برخی از این افراد جویای علت چنین تصمیمی شدیم.
یکی از این پذیرفتهشدگان، محمدمهدی اسماعیلی، فرزند جانباز ۵۵ درصد است که او نیز از سهمیه کنکور استفاده نکرد و توانست رتبه ۲۲ کشوری را به دست آورد. محمدمهدی در گفتوگو با فارس، علت این تصمیم را این گونه بیان میکند: در جامعه نسبت به سهمیه ایثارگران صحبتهایی میشود که به نظر من ناشی از تبلیغات سوء دشمنان انقلاب و ایران است. ایثارگران چه کسانی هستند؟ کسانی که جانشان را برای ایران و انقلاب به خطر انداختند.
وی ادامه داد: اما دشمنان با مطرح کردن چنین صحبتهایی میخواهند شأن ایثارگران پایین بیاید. پس تلاش میکنند نشان دهند این سهمیهها ناحق است؛ در حالی که به صورت منطقی هم که نگاه کنید خانواده آنها تحت تاثیر این خدمت پدرشان به کشور قرار گرفتند و دچار محدودیتهایی شدند که باعث شده در شرایط نامناسبی قرار بگیرند. این وظیفه کشور است که به آنها توجه کند تا بتوانند مدارج علمی را طی کنند.
این فرزند جانباز بیان داشت: من دوست داشتم به عنوان نماینده قشر انقلابی تلاش کنم به موفقیتهای علمی دست یابم. کنکور هم یک رقابت است و من دوست داشتم در آن رقابت اصلی نشان دهم قدرت کسانی که میخواهند برای انقلاب کار کنند تا چه اندازه است. البته اگر کسی از این سهمیه استفاده کند، هیچ ایرادی ندارد و حقش هست.
وی افزود: اگر بخواهم یک نمونه از مشکلات خانواده ایثارگران را بگویم، پدرم مبتلا به کرونا شدند و به این دلیل که جانباز بود، حالش بسیار وخیم شد و در بیمارستان بستری شد؛ تا حدی که پزشکان از او قطع امید کردند. این تنها یک نمونه خیلی کوچک است که میتواند برای فرزندان و خانواده یک جانباز استرسزا باشد؛ استرسی که ممکن است برای هر کسی از ما اتفاق بیفتد.
اسماعیلی گفت: برادر بزرگترم خیلی تاکید داشت و به من سفارش میکرد از سهمیه استفاده نکنم. این بود که باعث شد من بخواهم تلاش شخصی داشته باشم و به سهمیه تکیه نکنم. پدر و مادر من هر دو تحصیل کردهاند؛ پدرم دکترای حقوق خصوصی استعداد درخشان هستند و مادرم هم رتبه اول دانشگاه سراسری در مقطع دکتری دانشگاه تربیت مدرس که آنها هم از سهمیه استفاده نکردند.
زهراسادات سیدی فرزند جانباز ۶۵ درصد، یکی از همین پذیرفتهشدگان است که علت استفاده نکردن از سهمیه را اینگونه بیان میکند: من میخواستم با تلاش خودم وارد دانشگاه شوم. وظیفهام بود تلاش کنم. دلیلی نداشت دست روی دست بگذارم و بگویم با سهمیه میتوانم وارد دانشگاه شوم. البته شرایط آدمها با همدیگر فرق میکند. بعضی از بچهها میتوانند از سهمیه استفاده کنند؛ زیرا شرایط زندگیشان طوری نبوده که بتوانند در آرامش درس بخوانند. زندگی به گونهای بود که نمیتوانستند تمرکز کنند، حتی اگر تواناییاش را داشتند. برای آنها سهمیه لازم است، زیرا فداکاریهای پدر خانواده چنین مشکلاتی را برای او به وجود آورده و این سهمیه به پاس همین فداکاری است. اما من شرایطم طوری بود که میخواستم خودم تلاش کنم و موانع را بردارم.
وی گفت: ذهنیت جامعه در خصوص سهمیه فرزندان ایثارگران درست نیست و خیلیها وقتی در شرایط کنکور قرار میگیرند، استرس زیاد ناشی از آن باعث میشود فکر کنند آنهایی که سهمیه دارند، خیالشان راحت است. این موجب میشود غیرمنصفانه قضاوت کنند؛ در حالی که از شرایط زندگی خیلیها بیاطلاع هستند.
سیدی با بیان اینکه خیلیها در جامعه سهمیههایی دارند، اما برخی روی سهمیه ایثارگران توجه بیشتری دارند، افزود: مشکلاتی که دختر یک جانباز نسبت به دیگر دختران دارد، این است که پدر من مشکلات حرکتی داشت و از جهتهای مختلف مشکلاتی داشت که بر کسی پوشیده نیست. تفاوتها کاملا واضح است. خانواده من سعی کردند با همه مشکلات، آرامش را برای من به وجود بیاورند. برای همین دوست دارم مسیری را که آغاز کردهام به بهترین شکلی ادامه دهم و به بالاترین درجات برسانم.
شاید سهمیه کنکور برای آنهایی که استفاده میکنند بتواند کمکی باشد، اما با قدری تامل و بررسی دوران تحصیل قبل و پس از کنکور در اغلب موارد مشخص شده پذیرفته ایثارگر خود از هوش بالایی برخوردار است و البته که او فرزند همان مردی است که توانست در خطرناکترین برهه زندگی خود، بهترین تصمیم را بگیرد.
انتهای پیام/