چرا «کراس» دیدنی است؟

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، مستند «کراس» به کارگردانی احمد رحمانیان از جمله آثاری است که در بخش مسابقه یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار حضور دارد.

شاید قصه موتورسوارهای شهید چمران که اتفاقا هیچ نسبتی هم با جبهه و جنگ نداشتند، حواس مستندسازها را به قصه موتورسیکلت‌ها جلب کرد. موتورسواری قبل از هر چیز، عشق است. این جمله را برای این گفتم که خودم از وقتی پایم به زمین رسید، موتور سوار شدم و جایتان خالی، جاده‌های زیادی را هم با موتور رفته و برگشته‌ام. پس می‌فهمم وقتی کسی از عشق به موتور حرف می‌زند، دقیقا چه می‌گوید.

کراس مستند خوبی‌ست. حال آدم را خوب می‌کند. با اینکه از شهید و شهادت، تنهایی و رفاقت حرف می‌زند، فقط کمی غصه‌دارتان می‌کند. اما بعید است بنشینید پای این کار و اشک بریزید. فکر می‌کنم برگ برنده کراس، صمیمی و رفاقتی بودنِ آن است. تا جایی که می‌شود کارگردان گفتگوها را دست نمی‌زند. اگر مصاحبه‌شونده کمی تپق می‌زند یا اصلا جواب سوال را فراموش می‌کند، این بخش از راش‌ها را کات نمی‌کند. البته کارگردان باید موقعیت و کار را هم بسنجد. همین انتخاب در یک کار سیاسی و جدی با مصاحبه‌شوندگان رده بالا به احتمال قوی نتیجه برعکس می‌دهد. اما در این کار،‌ صمیمیت ایجاد می‌کند. راویان خوش‌صحبت هم به دوستانه بودن فضای کار خیلی کمک می‌کنند.

اسم مستند کراس است. فکر می‌کنم اکثر آدم‌ها اسم موتور کراس را شنیده‌اند. حداقل اگر اسم اصلی این موتورها را هم ندانند، آن‌ها را صدا می‌کنند موتور پرشی. پس مخاطبی که کار را تماشا می‌کند، انتظار دارد تصاویر و اِلِمان‌های مربوط به موتور را ببیند. این اتفاق در قاب‌بندی مصاحبه‌های داخلی و انتخاب لوکیشن مصاحبه‌های خارجی افتاده است. مثلا می‌توانستند همرزم شهید را ببرند در گلزار شهدای جهرم و سر مزار رفیق‌ش با او مصاحبه کنند. اما این کار را در پیست موتور کراس انجام می‌دهند. یا دوست دیگری که موتورساز است، می‌توانست در خانه مقابل دوربین بنشیند. اما با لباس کار و در موتورسازی مقابل کارگردان می‌نیشیند و با سوالات‌ش جواب می‌دهد. در مصاحبه برادر سوژه اصلی هم، لوازم موتورسواری در نقطه طلایی قرار دارند که توازن کادر را حفظ کنند.

عادی‌ترین کاری که کارگردان و بچه‌های تیم تولید می‌توانستند بکنند این بود که عکسی از شهید را کنار برادرش بگذارند و با یک نور موضعی، چیدمان صحنه را تمیز و مرتب آماده مصاحبه کنند. اما کلاه کاسکت و لوازم حرفه‌ای پژمان، رد موتورسیکلت را در کار حفظ می‌کند. اینکه از درِ موتورسواری و عشق سوژه به موتورکراس وارد داستان شدند، به قوام قصه کمک کرده است.

شاید شود مستند کراس را این‌طور تعریف کرد: «شهید، همان‌طوری که واقعا بود.» ما معمولا درباره توصیف شهدا دچار غلو و شاید بزرگ‌نمایی می‌شویم. شهدا درست است که آسمانی‌اند، اما قبل از آسمانی شدن یک پای‌شان روی زمین بوده. بنظرم در کراس توانسته‌اند شهید را همان‌طور که بوده به تصویر بکشند و این مستند صداقت دارد.

مستند کراس قصه آدم‌های معمولی است که در یک بزنگاه مهم، تصمیم‌های تاریخی می‌گیرند. تدوین و کارگردانی خوبی دارد و خیلی سر راست و خطی، قصه‌اش را تعریف می‌کند. کراس، دیدنی است.

 با توجه به همه‌گیری بیماری کرونا، آثار منتخب یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار  11 تا 19 دی ماه به صورت مجازی و از طریق سایت عماریار Ammaryar.ir  اکران می‌شوند. ویژه برنامه تلویزیونی جشنواره نیز هر شب، هر شب ساعت 21 از شبکه افق به روی آنتن می رود.

انتهای پیام/