امام‌زاده فضل(ع) نگین درخشان شهرستان جهرم

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، جهرم شهر زیبایی است که به قول «تاورنیه» سیّاح معروف، شایسته است «جنگل نخل» نامیده شود، این شهر در ۱۶۶ کیلومتری جنوب شرق شیراز واقع شده و به نزدیکترین بنادر خلیج فارس (بندر لنگه) از طریق لارستان راه دارد.

 شهرستان جهرم سابقه تاریخی بسیار طولانی دارد و وجود آثاری از زمان‌های مختلف از جمله ساسانیان، صفویان و زندیان در این شهر، گواه این مدعاست.

فضل، یکی دیگر از فرزندان امام موسی کاظم (علیه السلام) است که مادرش ام ولد (کنیز) بود، علمای انساب او را هم‌زاد سلیمان و عبدالرحمن و حسین می‌دانند.

از تاریخ دقیق شهادت فضل بن موسی (علیه السلام) در جهرم، چیزی در منابع ذکر نشده است، اما از آنجایی‌که شهادت شاهچراغ را به سال ۲۰۳ هـ.ق نوشته‌اند و تفرق کاروان نیز پس از شهادت او بوده، لذا اگر بپذیریم وی در مدت دو سال زندگانی مخفی در جهرم داشته آن وقت می‌توان شهادت وی را در سال ۲۰۵ هـ.ق گمان زد. 

بدون شک او نیز در این کلام شیخ مفید رحمه الله است که درباره فرزندان امام موسی کاظم (علیه السلام) می‌نویسد: فرزندان آن حضرت به فضل و دانش و منقبت مشهور و معروف بودند.

آری فضل بن موسی(علیه السلام) از خانواده‌ای پا به عرصه وجود نهاد که پدرش امام، برادرش امام و برادرزاده‌اش امام بود و برادرانی همچون شاهچراغ، حسین بن موسی (علیه السلام) و ابراهیم المرتضی داشته است. خواهران او نیز هر کدام دارای فضل و منقبت بسیاری بوده‌اند.

پیشینان نقل می‌کنند که فضل بن موسی (ع)، با کاروان احمدبن موسی شاهچراغ(ع) به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنی گزید. منطقه خارقان (شهرک فاطمیّه) در گذشته از شهر فاصله زیادی داشته است  و به علت وجود قنات معروف خارقان زمین‌های کشاورزی بسیاری داشت، امامزاده فضل(ع) نیز در این منطقه به صورت ناشناس به کشاورزی می‌‌پردازد.

به مرور زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقه‌‏مند می‌شوند و آوازه علم و تقوای وی در سرتاسر شهر می‌پیچد، تا اینکه حاکم شهر نیز از حضور ایشان باخبر شده و هنگامی که از هویت واقعی وی آگاه می‌شود، گروهی را مأمور به شهادت رساندن ایشان می‌نماید.

سرانجام یکی از مأمورین هنگامی که فضل بن موسی بن جعفر(ع) از شدّت خستگی از کار روزانه در کنار جوی آب به خواب رفته بود، با ضربات بیل ایشان را به شهادت می‌رساند و فردای آن روز کشاورزان متوجّه پیکر مقدّس او که مظلومانه به خون غلطیده بود، شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند.

این زیارتگاه دارای گنبد آجری ساده و بلند و ساختمان آن نیز شامل بقعه‌ای کوچک و ساده‌ می‌باشد که درون آن فاقد تزیینات و کاشی‌کاری است و سادگی این مکان آرامش محیط را دوچندان کرده‌است.

سنگ قبر این امامزاده در سال ۸۰۸ هجری قمری به دستور سلطان محمد سلجوقی در اصفهان ساخته شده و به جهرم انتقال داده شده‌است. ساختمان زیارتگاه نیزمربوط به قرن ۹هجری است.

امروزه مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دل سوخته‌‏ای است که از مکان‌های دور و نزدیک برای ادای احترام به آن محل مقدّس مشرّف می‏‌شوند و در شب‌های جمعه با دریایی از شوق و با اشک چشم، ضریح مقدّسش را شستشو می‌دهند.

ساختمان آرامگاه در سال ۸۰۶ ه‍.ق به دستور سلطان محمد سلجوقی ساخته شده و در تاریخ ۱۳۵۳/۷/۲۱ با شماره ۱۰۰۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

این امامزاده واجب التعظیم، همواره مورد توجه زائران و مجاوران و اهالی جهرم نیز قرار دارد میزبانان و ولی برای این بوده‌اند.

انتهای پیام/ ن