پدر و مادر! از کوره در نروید/ چگونه با کودک خشمگین رفتار کنیم؟

گروه خانواده: «این بچه از صبح تا شب توی خانه داد می‌زند» « توی مهد اسباب‌بازی همکلاسی‌اش را شکسته و سر او داد زده است» « نمی‌دانم چه کار کرده‌ایم که این بچه انقدر بداخلاق و عصبانی است»

عصبانیت مداوم و یا عصبانیتی که منجر به آسیب زدن به خود یا دیگران بشود چه از بزرگسال سر بزند و چه از کودک موقیعتی غیرقابل قبول است. اما باید بدانیم که ما به عنوان والدین سهم به سزایی در رفتارهای خشمگینانه کودک و ادامه این رفتارها تا بزرگسالی  داریم. یعنی زمانی که به او آموزش نداده‌ایم چه طور باید با خشم به عنوان یک حس طبیعی برخورد کند و چه‌طور باید آن را بروز بدهد. اگر به هر دلیلی در خانه کودکی دارید که پرخاشگر، عصبانی و یا بداخلاق است، راهنمای زیر برای شما آماده شده است.  

آرامش خود را حفظ کنید

همه والدین می‌دانند در رابطه با خشم یک بزرگسال اگر آنها هم در اصطلاح « از کوره دربروند» وضعیت بدتر خواهد شد. اما اغلب تصور می‌شود به خاطر قدرت و بزرگی که نسبت به کودکان داریم می‌توانیم با امر و نهی و بالاتر بردن صدایمان، عصبانیت کودک را ختم کنیم. اما واقعیت این است که این رفتار اگرچه ممکن است در آن لحظه کودک را خاموش کند اما مدت زمانی نمی‌گذرد که با خشم‌های انباشته او با وضعیتی بدتر مواجه خواهید شد. پس قدم اول این است که آرامش خود را حفظ کنید و عصبانیت کودک را با عصبانیت پاسخ ندهید. تنها در این صورت است که می‌توانید به مرحله بعدی بروید.

تسلیم نشوید

حفظ آرامش به این معنی نیست که به خواسته کودک تن بدهید تا عصبانیتش رفع بشود. بلکه بالعکس اگر کودک خواسته نامعقولی دارد و به خاطر برآورده نشدن آن عصبانی است، هیچوقت نباید تسلیم او بشوید. به او بفهمانید از عصبانیتش ناراحت هستید اما نمی‌توانید به خواسته‌اش پاسخ مثبت بدهید.

درباره احساساتش با او صحبت کنید

اگر تا اینجای راه را آمده‌اید و دادوبیداد کودک هنوز تمام نشده است، احتمالا ناامید می‌شوید. اما اینجا دقیقا همان قدمی است که آرامش کودک کم‌کم شروع می‌شود. با کودکتان درباره احساس او صحبت کنید.

از جملاتی مثل « می‌فهمم ناراحتی» «من هم جای تو بودم ناراحت می‌شدم ...» استفاده کنید. درک احساسات به کودک آرامش می‌دهد. درست نقطه مقابل وقتی که با عصبانیت با عصبانیت او برخورد می‌کنید و کودک فکر می‌کند که اصلا متوجه احساسات او نیستید.

با صحبت کردن حتی می‌توانید علت ناراحتی کودک وقتی از نظرتان بی‌دلیل بدقلقی می‌کند را هم متوجه بشوید. موقعیت‌های احتمالی را بررسی کنید «از اینکه نتوانستیم بیشتر در پارک بمانیم ناراحتی؟» « از اینکه لاستیک دوچرخه‌ات پنچر شد ناراحتی؟» به این ترتیب یا جایگزینی برای موارد ناراحتی کودک پیدا می‌کنید یا با صحبت و درک احساسات او را آرام می‌کنید.

گاهی کودکان کوچکتر از بیان احساسات خود به دیگران عاجز هستند. بهتر است اینطور مواقع به کمک کودک برویم. مثلا اگر فرزند 2ساله ما در جمعی با دیگران مشغول بازی است اما مرتب گریه می‌کند یا جیغ می‌زند علت را پیدا کنید و بعد آن را برای دیگران توضیح بدهید: « علی دوست ندارد به این اسباب‌بازی او دست بزنید»

به نیازهای کودک به موقع جواب بدهید

گاهی کودک نیاز موجهی دارد اما ما به دلیل مشغله به آن پاسخ نمی‌دهیم. این موقعیت هم گاهی موجب خشم کودک می‌شود. حواسمان به نیازهای کودک باشد. نیازهای موجه را هر چه زودتر برآورده کنیم و درباره نیازهای غیرموجه با او صحبت کنیم.

ابزار تخلیه خشم را در اختیار کودک قرار بدهید

این روش برای کودکان بزرگتر کاربردی‌تر است. کودک ممکن است گاهی به علت خشم به وسائل اطراف یا خودش یا دیگران آسیب بزند. جدای از اینکه تحرک و فعالیت جسمی روزانه مقدار زیادی از انرژی که ممکن است موجب خشم بشود را از بدن کودک تخلیه می‌کند، در مواقع عصبانیت شدید می‌توانید یک بالش برای کودک بیاورید و از او بخواهید با مشت زدن به بالش عصبانیتش را تخلیه کند. یا تعدادی کاغذ و روزنامه بیاورید و به او بگویید می‌تواند همه را پاره و خرد کند تا عصبانتش تخلیه بشود. حتما بعد از این کارها با کودک خود درباره علت عصبانیتش گفت‌وگو کنید.

انتهای پیام/