مهجور ماندن شعر آئینی در قشم/ معلمی که در مکتب فاطمی مشق عشق می‌کند

به گزارش خبرگزاری فارس از قشم، همزمان با سالروز شهادت دخت نبی مکر اسلام(ص) حضرت فاطمه زهرا(س) با یکی از شعرای آیینی جزیره قشم به گفت‌وگو نشستیم.

بانویی «فاطمه» نام که دل در گرو مهر اهل بیت عصمت و طهارت دارد و ذوق شاعری خود را از انوار و الطاف خداوندی می‌داند:

فارس: سلام با عرض تسلیت ایام، خودتان را برای ما و مخاطبان معرفی کنید.

رحمانی: سلام، بنده هم ایام عزای حضرت فاطمه زهرا(س) رو تسلیت عرض می‌کنم. فاطمه رحمانی هستم متولد 30 شهریورماه 1367 در بندر چارک استان هرمزگان هستم. در جمع فرهنگیان جزیره قشم مشغول به خدمت هستم و فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسی دارم.

از دوران راهنمایی به شعر سرودن روی آوردم و اولین شعر آیینی خود را با موضوع امام عصر(عج) سرودم. یک مجموعه شعر با نام «لوح دل» شامل اشعار آیینی سال‌های دبیرستان و تربیت معلم را نیز در زمستان 1393 به چاپ رساندم.

فارس: چرا از بین زمینه‌های مختلف فعالیت‌های ادبی، شاعری را انتخاب کردید؟

رحمانی: از همان ابتدا علاقه خاصی به شعر داشتم و اشعار آیینی را در بین انواع شعرهای دیگر بیشتر دوست داشتم و بیشتر با آن ارتباط برقرار می‌کردم.

کتاب من با نام لوح دل هم برگیرنده اشعار آیینی است که در بازه زمانی سا‌ل‌های ۸۴ تا ۹۰ سرودم. طبیعتا هر چه به سمت جلوتر حرکت کنیم اشعار هم پخته‌تر خواهد شد و حال و هوای جدی و فنی‌تری به خود می‌گیرد.

در حال حاضر مشغول جمع‌آوری اشعار جدیدم برای چاپ کتاب دوم هستم که امیدوارم توفیق داشته باشم که در آینده ای نزدیک کتاب بعدی که قطعا کامل‌تر و پخته تر هست به چاپ برسانم.

فارس: علت اینکه بیشتر بر سرودن اشعار آئینی تمرکز دارید چیست؟

رحمانی: خدا اگر نعمتی را به انسان بدهد قطعا در مورد آن نعمت سوال خواهد کرد. من اگر ذوقی، قریحه‌ای یا به اصطلاح استعدادی دارم لطف خدا و اهل بیت(ع) است.

به این خاطر فکر می‌کنم شعر آئینی توفیقی الهی است که از آن بهره‌‍‌مند شده‌ام و تنها انگیزه‌ام از سرودن این نوع شعر علاوه بر علاقه‌ای که دارم، آن است که در جهان آخرت دست خالی نباشم و پاسخی برای این سوال داشته باشم که با نعمت ذوق شعری که به تو دادیم، چه کردی؟

فارس: شعرای زیادی در جزیره هستند که اشعار پراکنده‌ای داشته و تاکنون نتوانسته‌اند آن‌‎ها را به مرحله چاپ برسانند؛ در خصوص کتاب «لوح دل» و اینکه چطور موفق به چاپ این کتاب شدید برای مخاطبانمان بیشتر توضیح دهید.

رحمانی: در بهار سال ۹۳ به همت همسرم مرتضی جعفری اشعاری که تا آن زمان سروده بودم به صورت یک جا جمع‌آوری و بعد از تایپ، ارسال به انتشارات و اخذ مجوزهای لازم که تمام زحماتش بر دوش همسرم بود در زمستان ۹۳ چاپ شد.

به جرات می‌توان گفت اگر حمایت‌های همسرم نبود اشعار آئینی من هم نه دیده و نه چاپ می‌شد. نهایت سپاس را از ایشان دارم که همواره در تمامی مراحل زندگی حامی و پشتیبان من بوده‎‌‌اند.

فارس: کلام آخر و بی‌تعارف‌ترین حرف شما چیست؟

رحمانی: در جزیره قشم شاعران خوب و خوش قلم زیاد داریم که در عرصه شعرهای عاشقانه فعالیت دارند. اما متاسفانه در حیطه شعرهای آئینی بنده کسی را نمی‌شناسم که به لحاظ فنی و اساسی آئینی سرا باشد.

احساس می‌کنم که واقعا در این حیطه جای کار زیادی وجود دارد و حمایت‌های بیشتری نیاز است. فکر می‌کنم اشعار آئینی در اینجا کمی مظلوم و مهجور واقع شده است. امیدوارم که با پشتوانه و حمایت‌های مسوولان شهرستان افق‌های خوبی را برای آینده شعر آئینی در این جزیره پر استعداد شاهد باشیم.

انتهای پیام/۸۸۰۵۰