وقتی تاروپود امید بر دار قالی گره می‌خورد

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، به دست بافته‌های پرز دار و گره دار را قالی می گویند و تمامی پژوهشگران بدون چون و چرا به این نکته اعتراف دارند که صنعت قالی بافی از ترکستان و ایران و قفقاز شروع شده و قالی ایرانی از قدیمی ترین قالی های دست باف جهان شناخته شده است.

نسا زارع، بانوی نابینای قالیباف از اهالی شهرستان مرودشت استان فارس درباره آسیب چشم‌هایش گفت، بانویی که نابینا است اما با چشم دل، تاروپود قالی را به هم گره می زند: وقتی به دنیا آمدم چشمانم مشکلی نداشت، سالها گذشت وارد دبستان شده و شروع به تحصیل کردم. یک شب بر روی پیشخوان حیاط منزل با دختران همسایه و اقوام بازی می کردم که به دلیل تاریکی هوا از ارتفاع به پایین پرت شدم، در آن لحظه مشکل خاصی نداشتم اما کم کم متوجه شدم که چشمانم تار شده اما به دلیل نبود امکانات و جاده و دسترسی به بیمارستان تا فردا صبر کردیم.

وی افزود: صبح که می خواستم به مدرسه بروم، دیدم چشمانم آنقدر تار شده که فقط می توانم نور را تشخیص دهم، به هر حال راهی مدرسه و متوجه شدم وضع چشمانم خیلی خراب است و مدام به زمین می خورم. به خانه برگشتم و به هر صورتی بود به شیراز آمدیم.

این بانوی قالیباف ادامه داد: دکتر گفت شبکیه و عصب بینایی چشم آسیب دیده و هیچ کاری از دستمان بر نمی آید. او امروز بانویی امیدوار است که با چشم دل گره میزند.

نسا زارع شروع کار خود را از همان دوران کودکی و کمک خواهرانش دانست و افزود: از بچگی در کنار خواهرانم نشستم و فرش بافی را یاد گرفتم و بعد از این که چشمانم را از دست دادم با امیدواری همچنان ادامه دادم. وقتی دیدم که تا آخر عمر نابینا شدم، نا امید نشدم و در حال حاضر بعد از گذشت سی سال با فرش بافی روزگار را می گذرانم.

وی ادامه داد: با نابینا شدنم، خواهرزاده ام که نقشه خوانی را بلد بود با خط بریل برایم نقشه ها را نوشت و من شروع به بافتن کردم. از گلیم و گبه گرفته تا فرش و قالی.

زارع افزود: وقتی پدرم به رحمت خدا رفت و به دلیل مشکلات فراوان از روستا به مرودشت مهاجرت کردیم و من از فرصت استفاده کرده و در کلاس تابلو فرش شرکت و توانستم نقشه خوانی و بافت انواع تابلو را آموزش ببینم.

این بانوی خوش ذوق، تشخیص رنگ و جنس ریسمان ها را چنین عنوان کرد: وقتی ریسمان ها به دستم می رسد ابتدا از خواهرم جنس و رنگ هر کدام را می پرسم و هریک از آنها را به یک روش میپیچم و در حین کار کاملا برایم جنس و رنگ نخ ها مشخص و احتیاج به کمک ندارم.

نسا زارع مشکلات خود را نبود امکانات و بها ندادن به این صنعت دانست و گفت: وقتی هر انسانی با عشق و علاقه کاری را شروع می کند به امید حمایت و تشویق دیگران است، اما من با تمام توان این هنر اصیل ایرانی را با چشمان بسته انجام می دهم اما تا بحال به غیر از چند مورد برگزاری نمایشگاه از طرف بهزیستی حمایتی دیگر از من صورت نگرفته است.

وی افزود: در حال حاضر آنقدر قیمت نخ و انواع مواد اولیه بالا رفته که دیگر توان خرید را ندارم که حتی برای سرگرمی هم که شده پشت دار قالی بنشینم تا کمی از ناسازگاری های دنیا را فراموش کنم.

امید به زندگی یکی از اصول لازم برای موفقیت در زندگی است. امیدواری به انسان این باور را می دهد که تحت هر شرایطی به اهداف تعیین شده برسد.

زندگی دشواری های خود را دارد و در این مسیر موانع زیادی برسر راه انسان قرار می گیرد و اگر هر کسی مانند این بانوی کرودشتی به زندگی امیدوار باشد هیچ کاری سخت نیست و زندگی مسیری برای رسیدن به اهداف است.

انتهای پیام/ ن