آمریکاییان علاج تنهایی خود را در هوش مصنوعی درمانگر جستجو می کنند

خبرگزاری فارس- گروه غرب از نگاه غرب:  در انزوای همه گیری کووید19 بسیاری از مردم در حال از دست دادن گوش های شنوا برای همدردی با خود هستند. آیا دریافت پاسخ، حتی اگر یک ماشین جوابتان را بدهد، این احساس را در شما به وجود می آورد که کسی صدایتان را می شنود، که کمتر تنها هستید ؟
همه گیری در تنهایی مزمن آمریکاییان نقش داشته است. ابزارهای دیجیتال مثل گفتگوهای ویدئویی و شبکه های اجتماعی کمک می کنند تا کسانی که  دور از دیگران زندگی می کنند یا در قرنطینه به سر می برند با دیگران ارتباط برقرار کنند. اما زمانی که دوستان یا اعضای خانواده همیشه در دسترس نیستند، هوش مصنوعی می تواند این جای خالی را پر کند.
میلیون ها انسان منزوی و تنها از گپ زدن با یک بات هوش مصنوعی احساس راحتی و آرامش پیدا کرده اند. بات های درمانگر چندین دهه است که به بهبود سلامت روانی کاربران کمک کرده اند. اکنون درمانگران در حال بررسی این موضوع هستند که این ابزارهای هوش مصنوعی چگونه می توانند سلامت روانی مردم را در طول این همه گیری و پس از آن بهبود ببخشند.

چگونه هوش مصنوعی به یک ابزار درمانی تبدیل شد
سیستم های هوش مصنوعی برنامه هایی رایانه ای هستند که می توانند وظایفی را اجرا کنند که در حالت عادی  از انسان ها ساخته نیست، مثل ترجمه کردن زبان ها یا تشخیص اشیا در تصاویر. گپ بات های هوش مصنوعی برنامه هایی هستند که مردم را تشویق به گفتگو می کنند. این ابزارها در بخش خدمات مشتریان رواج پیدا کرده اند، چون می توانند پاسخ هایی سریع را به پرسش های رایج بدهند.
اولین گپ بات بر اساس عملکرد درمانگران سلامت روانی مدل سازی شده است. در سال 1966 جوزف وایزن باوم دانشمند علوم رایانه ای «الیزا» را ساخت و جوری آن را برنامه ریزی کرد که شبیه یک «روان درمانگر راجرزی» شود. رویکردهای راجرزی روان درمانگران را تشویق به پرسیدن سئوالاتی می کند که انتهای آنها باز است و اغلب با روش آینه ای جملات بیماران را به خود آنها برمی گردانند تا آنها را تشویق کنند خود را بیشتر بیرون بریزند. وایزن باوم انتظار نداشت که هوش مصنوعی روان درمانگر مانندش هیچ امتیاز درمانی خاصی برای کاربران داشته باشد. آموزش الیزا برای تبدیل کردن نظرات کاربران به سئوال و بازگرداندن سئوال به خود آنها، صرفا یک مدل عملی اگر نگوییم نمادین، برای دیالوگ هوش مصنوعی بود.
وایزن باوم متعجب شد وقتی دید که سوژه های آزمایشش عملا به الیزا اعتماد کردند، انگار که آن یک روان درمانگر ساخته شده از گوشت و خون باشد. بسیاری از شرکت کنندگان معتقد بودند که آنها افکار بسیار خصوصی شان را با یک شخص زنده در میان گذاشته اند. برخی از این شرکت کنندگان اصلا باور نکردند که این الیزای ظاهرا مراقب و هشیار که در طول هر گفتگو آنقدر سئوال از آنها پرسیده، در واقع یک رایانه است.
با این حال لازم نبود که الیزا برای کمک به کاربران آنها را فریب دهد. حتی منشی وایزن باوم که می دانست الیزا یک برنامه رایانه ای است، درخواست کرد حریم خصوصی اش رعایت شود تا او بتواند گفتگوهای شخصی اش را با یک گپ بات در میان بگذارد.
چندین دهه بعد از آنکه الیزا مخترع خود را حیرت زده کرد، دانشمندان علوم رایانه ای با عوامل حوزه پزشکی کار کرده اند تا ببینند چگونه می توان با کمک هوش مصنوعی سلامت روانی مردم را بهبود داد. برخی از بزرگ ترین بات های درمانگر در این عرصه، دامنه نفوذ بهت آوری داشته اند، به خصوص در دوران های عدم قطعیت اجتماعی سیاسی که مردم معمولا سطوح بالاتری از انزوا و فرسودگی را گزارش می کنند.
از زمان شروع همه گیری کووید19 تقاضا برای گزینه های سلامت از راه دور از جمله گپ بات های هوش مصنوعی رشد سرسام آوری داشته است. «ریپلیکا» اپلیکیشنی که به خاطر شباهتش به واقعیت و آواتارهای قابل شخصی سازی شهرت دارد، افزایشی 35 درصدی را در ترافیک خود گزارش کرده است. با توجه به اینکه مراکز سلامت روانی با فهرست انتظارهای چند هفته ای خود با فشار زیادی مواجه اند، میلیون ها نفر جلسات منظم سلامت روانی خود را با گپ بات های درمانگر تکمیل می کنند.
 با توجه به اینکه نیازمندی های سلامت روانی در طول زمان تغییر کرده، کدنویسان و درمانگران در ساخت هوش های مصنوعی با یکدیگر همکاری دارند که می تواند پاسخگوی این چالش های جدید باشد.

پزشک دیجیتال حاضر است
چطور امکان دارد که یک گپ بات این قدر به انسان شباهت داشته باشد؟ اگر یک هوش مصنوعی را مورد بررسی قرار دهید، می توانید الگوریتم ها و اسکریپت ها را پیدا کنید: قوانینی که انسان ها برای هدایت رفتار هوش مصنوعی اساسا از آنها استفاده می کنند. در مورد چت بات ها، کدنویس ها هوش مصنوعی را آموزش می دهند تا به طور خودکار جملات مشخصی را در پاسخ به پیام یک کاربر تولید کند. کدنویسان برای تعیین اینکه بات به چه نوع تلفظ، ایموجی و دیگر عناصر  ویرایشی نیاز پیدا خواهد کرد، با نویسندگان همکاری می کنند.
این اسکریپت ها در نهایت حس و حالی از «نگرش» بات به دست می دهد. مثلا کدنویس می تواند یک هوش مصنوعی را برای تشخیص کلمه «افسرده» آموزش دهد تا  بر اساس آن هر وقت یک کاربر چنین جمله ای را تایپ کرد «احساس می کنم که امروز خسته و افسرده ام»، گپ بات احتمالا با این جمله به او پاسخ بدهد: «شنیدم که احساس افسردگی می کنی. می توانی توضیح بدهی چرا؟» یا یک نویسنده ممکن است بات را برای تولید یک لحن خودمانی کدنویسی کند: «وای، خیلی متاسفم که چنین احساسی داری. فکر می کنی ممکنه احساس افسردگی داشته باشی؟»
این اسکریپت ها  در درمان شناختی رفتاری، تکنیک رایجی را تکرار می کنند: پرسیدن سئوالات. بات های درمانی هوش مصنوعی، مردم را تشویق می کنند یاس و سرخوردگی هایشان را بیرون بریزند، بعد  برای بررسی دقیق تر این تجربیات یا عواطف سئوالات دیگری از آنها می پرسند. حتی وقتی پاسخ های یک هوش مصنوعی جامع یا غیرخاص است، این امکان وجود دارد که بیمار صرف روند تایپ کردن افکار خود را برای یک نفر دیگر- حتی یک «نفر دیگر» مصنوعی- آرامش بخش بیابد.

چه کسی نفع می برد و چگونه؟
آیا چت بات هاعملا برای تسکین تنهایی یا اضطراب کار می کنند؟ در این مورد تحقیقات بیشتری لازم است، اما ظاهرا که اینطور است. چند مطالعه در این باره نتایج نویدبخشی را به دست داده اند. برای مثال جوانانی که مرتبا به یک چت بات درمانی پیام فرستاده اند، تنهایی و اضطراب کمتری را گزارش کرده اند تا جوانانی که از هوش مصنوعی استفاده نکرده اند. کاربران سالمند نیز ممکن است از ارتباط با چت بات ها نفع ببرند، به خصوص اگر این سالمندان تنها زندگی کنند یا تماس منظمی با عزیزانشان نداشته باشند.
قدرت درمانگرانه یک چت بات- و چشم اسفندیار آن- اسکریپت آن است. به این ترتیب  دیالوگ ها از پیش تعیین شده هستند و جملات مشابهی برای کاربران متعددی ارسال می شود. این  پاسخ های اسکریپت شده به یک چت بات اجازه می دهد تا همزمان با کاربران متعددی ارتباط برقرار کند. چت بات ها به خصوص برای کسانی مفید هستند که می خواهند به سرعت و به طور ناشناس احساساتشان را بیان کنند، بی آنکه قضاوتی در مورد آنها شود. کاربران در شرایطی که ممکن است نخواهند یا قادر به در میان گذاشتن افکارشان با خانواده یا دوستان نباشند، می توانند برای دورکردن استرس زندگی  روزمره خود، خیلی سریع با یک چت بات ارتباط برقرار کنند.
با این حال همین اسکریپت ها مانع از آن می شوند که هوش مصنوعی جایگزینی جدی برای درمانگران انسانی باشد. بات های هوش مصنوعی به کلیدواژه های مشخصی پاسخ می دهند، در نتیجه گاهی اوقات جملات کاربران را بد می فهمند. وقتی ویک  اپلیکیشن درمانی پرطرفدار ووبات را مورد امتحان قرار داد، اپلیکیشن پاسخ مسخره ای را در جواب او سرهم کرد.
کاربر: «من به شدت اضطراب دارم و خیلی کم می خوابم.»
ووبات: «اوه، صبرم نیست که بعدش بپرم لباس خوابم را تنم کنم» وبه دنبال آن چند ایموجی خرو پف و خواب آورده بود!
آیا برای کاربری که در بحبوحه یک حمله ترس قرار دارد این اظهارنظر اسکریپت شده مفید یا آرامش بخش خواهد بود؟ احتمالا خیر. اما برخلاف درمانگران انسانی، بات های هوش مصنوعی در تفسیر  زمینه احتماعی یا  مداخله در یک بحران عملکرد خوبی ندارند. هرچند شاید یک هوش مصنوعی جاندار به نظر برسد، ولی وقتی زندگی یک نفر در معرض آسیب قرار دارد، همیشه ابزار مناسبی را در اختیار ندارد که از آن استفاده کند. برخلاف مشاوران بحران آموزش دیده، چت بات ها نمی توانند طرح های ایمنی خاصی را توصیه کنند یا کاربران را به مراجع سلامتی مرتبط کنند یا از آنها در اجتماعشان حمایت کنند.
با وجود این محدودیت های واقعی، چت بات های هوش مصنوعی پلتفرم بسیار مورد نیازی را برای ارتباط آزاد و خود ابرازی فراهم می کنند. اگرچه اپلیکیشن های درمانی نظیر ریپلیکا، تس و ووبات  از دریافت ها و دانلودهای کاربران میلیون ها دلار درآمد دارند، ولی اگر مردم بخواهند با یک بات گپ بزنند، بیشتر از همیشه گزینه هایی را در اختیار دارند تا اگر خواستند در فاصله دو وقت ملاقاتشان با یک درمانگر یا پیدا کردن یک دوست دیجیتال در ایام همه گیری عواطف خود را تلطیف کنند، از آن کمک بگیرند.
نویسنده: لیکن بروکز (Laken Brooks) دانشجوی دکترای زبان انگلیسی در دانشگاه فلوریدا
منبع: https://b2n.ir/z89521

انتهای پیام/