به گزارش گروه دیگر رسانههای خبرگزاری فارس، رضا ایرانمنش، بازیگر و کارگردان سینما در گفتوگو با «وطنامروز» از وضعیت این روزهای خود و سینما گفته است. برشهایی از این مصاحبه را در ادامه میخوانید.
اگر هر حرفه دیگری انتخاب میکردم، حتما موفقتر بودم
- در گذشته درس خواندن، دانشگاه رفتن و داشتن تحصیلات مرتبط و آکادمیک خیلی خوب بود ولی من امروز هیچ کسی را بویژه در حوزه هنر و بازیگری به درس خواندن تشویق نمیکنم. در تمام دنیا در حوزه هنر وقتی جوانترها وارد بازی میشوند، اینگونه نیست که دیگر قدیمیها و پیشکسوتان فراموش شوند و هیچ نقشی به آنها داده نشود. در کشور خودمان هم حتی در دهه 70 و اوایل دهه 80 باز به همین شکل بود و کسی جای دیگری را تنگ نمیکرد؛ قدیمیها را کنار نمیگذاشتند و از آن طرف جوانترها نیز بخوبی دیده میشدند.
- ولی در یک مقطع زمانی باند و مافیایی در حوزه تصویر به وجود آمد که اجازه کار کردن به هر کسی را نمیداد؛ برای بازیگران چشمرنگی دستمزدهای نجومی پرداخت میشد و نوبت به امثال ماها که میرسید، هیچ پولی در کار نبود.
-من در این سالها در کنار کار کردن، درس هم میخواندم و شرایط خیلی سختی را گذراندم. اگر هر حرفه دیگری انتخاب میکردم، حتما موفقتر بودم.
اخلاق در سینما و تلویزیون ما مرده است
- من در طول زندگی هیچ وقت نان به نرخ روز نخوردم، مجیزگویی نکردم و اصلا این کارها را بلد نیستم. در یک کلام به شما بگویم که اخلاق در سینما و تلویزیون ما مرده است. تمام این مشکلات و معضلات هم به عدم مدیریت مسؤولانی برمیگردد که در این حوزهها مسؤولیت دارند و اتفاقا هیچ بویی از هنر نبردهاند.
- مسؤولانی که هیچ وقت در موسیقی، سینما، و تلویزیون، در جایگاه واقعی خود نبودهاند و به همین دلیل در سادهترین شکل ممکن، حتی هنرمندان این حوزهها را نمیشناسند، پس چه انتظاری داریم که برای ما هنرمندان بتوانند سیاستگذاری کنند.
دولتیها فقط با هنرمندان در زمان انتخابات عکس یادگاری میگیرند
پیشکسوتان ما در این شرایط بد اقتصادی، از کجا باید امرار معاش کنند و همان مسؤول بیخبر از همه جا، اصلا مشکلات ما برایشان مهم نیست.
اگر مسؤول لایقی از جنس خود هنرمندان در این جایگاهها قرار بگیرد، قطعا بسیاری از این مشکلات حلوفصل خواهد شد. واقعا بیمه کردن اهالی هنر چقدر باید طول بکشد؟ تا کی هنرمندان باید غم نان داشته باشند؟! متاسفانه مسؤولان دولتی ما فقط یاد گرفتهاند با هنرمندان در زمان انتخابات عکس یادگاری بگیرند و از آنها سوءاستفاده کنند.
علاوه بر مسئولان از همکارانم گلایه دارم
علاوه بر مسؤولان، من از برخی همکاران خودمان نیز گلایه دارم. یادم هست در گذشته پیش میآمد مثلا آقای جعفر دهقان برای نقشی انتخاب میشدند و به هر دلیلی انصراف میدادند و بعد از آن برای همان نقش سراغ من میآمدند، من تا از آقای دهقان سوال نمیکردم چه اتفاقی افتاده که انصراف داده و در واقع تا از ایشان کسب تکلیف و اجازه نمیکردم، امکان نداشت به عوامل جواب مثبت دهم ولی حالا همه آن دوران تبدیل به «زیرآب زنی» از یکدیگر شده و اینجاست که میگویم واقعا اخلاق در این روزها از سینما رخت بربسته است.
بارها شده که در موقعیتهای مختلف برای همکارانی که در ابتدای راه بودند، بازی کردم و برای کار آنها سنگتمام گذاشتم و پلی برای موفقیت آنها شدم اما همین که به جاهای بالاتر رسیدند براحتی ماها را فراموش کردند.
نباید به همین راحتی همدیگر را فراموش کنیم؛ من در این سالها اگر موقعیت کارگردانی و تهیهکنندگی برایم پیش آمده، سعی کردم سراغ دوستان و همکاران قدیمیتر بروم تا آنها نیز مجددا جلوی دوربین بیایند و دوباره بر سر زبانها بیفتند.
قصه «سپهسالار»
قصه «سپهسالار» در دهه 90 میگذرد و با یک فلشبک به دهه 60 بازمیگردیم و زمان جنگ و یکسری کاراکترهای کاملا جدی که در موقعیتهای طنز و کمدی قرار میگیرند. سعی کردم این کاراکترها را از زمانی که خودم در جبهه بودم و با این رفقای شوخطبع رفاقت داشتم، الهام بگیرم و برای این نقشها انتخاب کنم.
13 قسمت کار را خودم نگارش کردم اما کار را رها کرده بودم. فرزاد فتحی، تهیهکننده این کار که رفاقتها با هم داریم، به من زنگ میزد و حال و احوالم را جویا میشد. زمانی بود که از نظر روحی وضعیت مساعدی نداشتم و بهم ریخته بودم. فتحی اصرار میکرد که سریعتر کار را شروع کنیم و تصمیم گرفتیم که کار را به 26 قسمت اضافه کنیم و من در نهایت کل کار را به امیر برادران پیشنهاد دادم و قرار شد کار به سرپرستی امیر مجددا بازنویسی شود و تا فروردین سال بعد، نگارش کار به اتمام برسد.
قرار است چند روز دیگر از چندین لوکیشنی که انتخاب کردیم، بازدید داشته باشیم و همزمان با نگارش فیلمنامه، کار پیشتولید و انتخاب عوامل نیز در حال جریان است تا اگر خدا بخواهد، اردیبهشتماه سال آینده کار را کلید بزنیم.
هنوز به تصمیم نهایی نرسیدهایم ولی با حضور امیر برادران امکان دارد این کار برای شبکه نمایش خانگی تولید شود.
انتهای پیام/