شاهچراغ(ع)؛ الگوی مبارزه در جنگ‌ نرم و سخت

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، روزگاری مهاجرانی غریب از سلاله پاک پیامبر از ظلم و ستم بسیار و شکنجه و آزار حاکمان سـتمگر به دیاری پناه آوردند که آن را مأمن خود می‌دانستند و امروز آرامگاه آنها، زیارتگاه و پناهگـاه مـردم ایـن سرزمین است.

حقا که خیرات و خوبی‌های آنها موهبتی بود از جانب خداوند و به مردمـی عطـا شـد کـه لیاقت آن را داشتند و طی قرون متمادی از این میراث گرانبها به خوبی محافظت کردند و با الهام گـرفتن از معماری و هنر اصیل ایرانی مرقدهای زیبـایی برافراشـتند کـه راز مانـدگاری ایـن زیارتگاه‌هـا سـیرت پرفیض درون آنها می‌باشد که با حیات معنوی مردم ایران درآمیخته است.

وجود این بقاع متبرکه، عـلاوه بر فیوضات و برکات معنوی، عامل همبستگی و وحدت اقوام ایرانی و سـایر مسـلمانان جهـان مـی‌باشـد.

وجود ائمه و امام‌زادگان به سبب جایگاه و شخصیت والای انسانی و مرتبه وجودی آنان نه تنها در زمان حیات، بلکه بعد از آن نیز برکات دنیوی و اخروی زیادی به همراه دارد و به سبب این برکات است که اسلام به وجود و لزوم زیارت و پرداختن به آن در زندگی انسان تأکید داشته است.

احمدبن موسی(ع)، طبق کتب معتبر تاریخی فرزند ارشد امام موسی کاظم(ع) است که با توجه به شرایط سیاسی زمان خود دست به قیام علیه حاکمان جور زمان خود زد.

او در دو جبهه جنگ نرم و جنگ سخت به مبارزه پرداخت و با انحراف و ظلم و استبداد مبارزه کرد این نوشته در صدد بررسی مبارزات ایشان در این دو عرصه  معرفی برخی از ابعاد وجودی شخصیت ایشان است.

در عرصه فرهنگی به مبارزه با فرقه‌گرایی و تشتت در جامعه مسلمین پرداخت و طرفداران خود را به پذیرش ولایت علی ابن موسی الرضا(ع) ترغیب کرد. از سوی دیگر نیز به دفاع از آن حضرت به مبارزه رویاروی با حاکمان جور پرداخت و در این راه به شهادت رسید.

قیام احمدبن موسی(ع)، به عنوان یکی از مهم‌ترین تحرکات مسلحانه شیعیان علیه نظام جور، در تاریخ اسلام و تشیع، همچنان مظلوم واقع شده است.

جنبش‌های علویان در سراسر دوره خلافت عباسی در معادلات سیاسی جامعه اسلامی و حکومت عباسیان همواره تأثیرگذار بوده است. تشیّع در طول ادوار تاریخی راه مشخصی در پیش گرفت که به تدریج توسعه و تکامل پیدا کرد، علویان و شیعیان مراحلی از مبارزه با غاصبین خلافت را در پیش گرفتند و ظلم و ستم بر آنها بیشتر شد.

با ورود امام رضا(ع) به ایران نقطه عطفی در تاریخ تشیّع و تاریخ ایران آغاز شد که به مهاجرت بسیاری از علویان و سادات از جمله احمدبن موسی(ع) و برادران و کاروان همراه ایشان منجر شد و این مهاجرت ها به تدریج باعث گسترش تشیّع در پهنه ایران اسلامی گردید.

بررسی دوران اول عباسی و حوادث تاریخی سیاسی آن دوران و بررسی سیاست عباسیان در مقابل علویان همچنین بررسی چگونگی سیاست مأمون عباسی نکات مهمی است که انگیزه های قیام و شهادت احمدبن موسی الکاظم(ع) و حمایت ایشان از ولایت را بر ما روشن تر می سازد.

دوران پرحادثه عمر مبارک احمدبن موسی(ع) و برادران بزرگوار ایشان در این دوره واقع شده و قیام های پرشمار شیعی در آن وجود دارد که مأمون عباسی برای کنترل آنها دست به طرح مسأله ولایتعهدی امام رضا(ع) زد. همچنین در این دوران که مصادف با حیات امام موسی الکاظم و امام رضا (علیهم‌السلام) می باشد. دستگاه خلافت عباسی از لحاظ فرهنگی دچار هرزگی و بی بندوباری شده بود و آن را در میان مردم گسترش می داد..

از طرفی نیز در این عصر که دوره اول عباسی و اقتدار آن است گروه های فکری مختلفی شکل گرفته اند و فعالیت فکری و فرهنگی می نمایند که بخشی از آنها درون دینی و برخی خارج از اسلام است. هرچند خلفای عباسی مخالفین خود را به زندیق بودن یعنی خارج از دین بودن متهم می کردند.

در این دوران علاوه بر گروه‌های منحرف، فرقه‌های متعددی نیز از درون اسلام شکل گرفته که دارای عقاید انحرافی هستند، مانند: خوارج، مرجئه، معتزله و اهل حدیث که برخی در مقابل تندروی گروه دیگر عکس العمل نشان داده و دست به انشعاب و تأسیس فرقه جدید زده اند.

از طرفی در زمان امام کاظم(ع) و حیات فرزند گرامی ایشان احمدبن موسی(ع) شیعه نیز دچار انشعاب‌های متعددی شده بود که ایجاد فرقه‌های مبارکیه، قرامطه، فطحیه، واقفیه، ناووسیه، خطابیه، قطعیه، سبطیه و احمدیه از جمله آنها است،.

بنابراین آگاهی از وضعیت فرهنگی دوران احمدبن موسی الکاظم(ع) و  شناخت وضعیت فرهنگی شیعه و مسلمانان در این دوران که مستعد فرقه سازی بوده و ایستادگی احمدبن موسی بر امر ولایت و بیعت با امام رضا(ع) و اینکه چه نقش مهمی در این دوران پیچیده داشته‌اند همواره یکی از ضروریات پویندگان حقیقت است.

وجود مبارک احمدبن موسی(ع)، هم در دوران حیات پربرکت خود و هم  پس از شهادت ایشان ، موجبات وحدت افکار شیعیان و ارادتمندان خاندان اهل بیت (ع) را فراهم نموده و در حال حاضر شهر شیراز به برکت وجود این امام‌زاده واجب التعظیم مزین به عنوان سومین حرم اهل بیت(ع) شده است.

امید که  مشی و روش ایشان، در ادامه حیات سیاسی جهان تشیع و ادامه مسیر انقلاب اسلامی و اتصال به تمدن نوین اسلامی نیز مورد توجه سیاستمداران و دولتمردان ما باشد.

انتهای پیام/س