به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، برنامه «به اضافه مستند» با بررسی و پخش مستند «ویرونگا» روی آنتن شبکه مستند رفت و پس از آن نشست نقد و بررسی برنامه با حضور فتحالله امیری، مستندساز و ایمان معماریان، فعال محیط زیست برگزار شد. در این میزگرد چالشهای محیط زیستی و حیات وحش کشور مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
فتحالله امیری در ابتدای این برنامه درباره ارتباط مستندسازی حیات وحش با حفاظت از محیط زیست گفت: یکی از اولین شرطها برای مستندسازی حیات وحش این است که حیوان شما را نبیند و حداکثر میتوانید جایتان را تغییر بدهید بدون اینکه دیده شوید. علاوه بر این، رسالت ما این است که فیلمی بسازیم که در حفظ محیط زیست تاثیر داشته باشد. بنابراین خیلی اجازه تغییر در طبیعت را ندارید.
وی درخصوص سدسازی و تاثیرات فراوان آن بر تخریب محیط زیست کشور گفت: گفته میشود که برای تامین انرژی کشور یعنی برق نیاز به سدسازی داریم و واسطه همین سدسازی خیلی از میراث فرهنگی خود را تخریب کردیم اما در تحقیقی که داشتم متوجه شدم که تنها 7 درصد از برق مورد نیاز کشور از طریق سدها تامین میشود. ماجرا زمانی ناراحتکننده میشود که میبینیم در جایی مثل هامبورگ که اصلا نور خورشید ندارد، تعداد زیادی مزرعه خورشیدی برای تولید برق احداث کردند در حالی که در کشور ما که روی مدار 30 درجه است و معدن بزرگ خورشیدی داریم، استفاده چندانی از آن نمیشود و البته بسیار دوست دارم بدانم که وزارت نیرو چه اندازه روی انرژی خورشیدی سرمایهگذاری کرده است.
این مستندساز با اشاره به آثار مخرب سد سیمره بر محیط زیست کشور گفت: نصف جاهای خوب ایران خراب شد تا سدها ساخته شود و از قضا این موضوع از زمان شاه هم کلید خورد و سدسازی نمادی از مدرنیته بود. برای مثال سد سیمره تخریبهای بسیار زیادی در کشور ایجاد کرد.
قدیمیترین تپه پیش از تاریخ ایران در ایلام است و قدمتی 12 هزار ساله دارد، اما با احداث سد سیمره این تپه و دیگر تپههای قدیمیتر از آن زیر آب رفت. در نهایت هم به دلیل بعضی مشکلات این سد را بستند و خیلی از کسانی که اطراف آن زندگی میکردند بیکار و مجبور به مهاجرت شدند. برهمین اساس معتقدم که توسعه پایدار باید برمبنای اصول محیطزیستی شکل بگیرد.
ایمان معماریان، فعال محیط زیستی با اشاره به درخطر بودن یوزپلنگ ایرانی گفت: اکنون مهمترین گونه در خطر ما یوزپلنگ است. حال اگر کسی بیاید و بگوید که در زیستگاه این حیوان میتوان معدن کاوی کرد یا کارخانهای ساخت و سود اقتصادی زیادی کسب کرد، این قدرت را نداریم که بگوییم اینجا آخرین زیستگاه یوز است. همین اتفاق در یزد اتفاق افتاد. سودی که میتواند به مردم محلی برساند بسیار بیشتر از این است که آن زیستگاه را برای همیشه خراب کنید و چیزی اخداث کنید که روزی تمام نمیشود. به هر حال نفت روزی تمام میشود اما طبیعت هیچ وقت تمام نمیشود.
وی اضافه کرد: یکی از مشکلات ما این است که نمیدانیم کشورمان چه تنوع زیستی، طبیعی و جانوری دارد. این موضوع در سطوح مسئولین هم وجود دارد و نمیدانند کشورمان چه تنوع زیستی دارد. این موضوع سبب شده است که تبلیغاتی درباره آن صورت نگیرد و وقتی به یک غربی میگویید ایران، فکر میکند که با بیابان بی آب و علفی روبهرو است. بنابراین نه اکوتوریسم داخلی داریم و نه خارجی. در حالی که اگر اکوتوریسم در کشور شکل بگیرد، سودش نصیب محلیها میشود و همان محلیها تبدیل به بهترین حافظان محیط زیست میشوند. او میفهمد به دلیل همان یوزپلنگ است که مردم به منطقه میآیند، خانهاش را اجاره میکنند، محصولات را میخرند و ...
او درباره آخرین وضعیت این گونه در خطر انقراض گفت: اکنون وضعیت یوزپلنگ ما این است که اگر در منطقهای یک یا دو ماده به هر دلیلی بمیرند یا کشته شوند، کار تمام است. زیستگاههای جنوبی آن را احداث یک معدن از بین برد و دو زیستگاه فعال فعلی آن دو مشکل دارد، یکی جاده سبزوار به شاهرود است و دیگری دامداری. گوسفنددارانی که با سگ گله به این طرف و آن طرف میروند. تنها کاری که در این چند سال رخ داد راهاندازی کمپین جمع آوری پول برای خریدن آغلهای دامداری بود که در دل پارک ملی توران حضور داشتند. این کار خیلی کوچک است اما تا حدودی نتیجهبخش بود.
فتحالله امیری ضمن اشاره به نکات مثبت از زادآوری یوز ایرانی گفت: پارک ملی توران ما حدود 1.4 میلیون هکتار است یعنی از کشور قطر بزرگتر است. این خیلی باارزش است. در خصوص اقدامی هم که گفته شد باید بگویم که بسیار تاثیرگذار بود چرا که گفته میشود در یکی دو سال اخیر یوزپلنگ با توله در پارک ملی توران دیده شده است که نشان از زادآوری دارد.
او در بخش دیگری از صحبتهای خود با تاکید بر اینکه صنعت جدای از محیط زیست عمل میکند گفت: به نظرم صنعت ما جدا از محیط زیست ما عمل میکند. در پایان سال از رئیس کارخانه، مدیر صنعتی یا وزیر میپرسند که چه کردید و او باید یک عدد ارائه دهد که نشان از پیشرفت باشد. دیگر مهم نیست که این فعالیت چه تخریبی به محیط زیست وارد کرده است. وزارت صنایع و معادن، راه و شهرسازی و ... ما باید توجه کنند که شاید لازم نباشد 450 مگا وات برق بدهند بلکه کمتر برق تولید کنند اما محیط زیست را تخریب نکنند.
انتهای پیام/