چپ علیه راست؛ راست علیه چپ!/ «اتحاد ملت» در گیر و دار جهانگیری و ظریف؛ «کارگزاران» و «دولت» در اندیشه لاریجانی

به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه صبح نو در گزارشی به کثرت نامزدهای اصلاح‌طلبان و اعتدالیون در آستانه انتخابات پرداخته است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.

با نزدیک‌شدن به انتخابات، تحلیل‌ها درباره اینکه اصلاح‌طلبان بالاخره قرار است از چه گزینه یا گزینه‌‌هایی حمایت کنند، قوت می‌گیرد. با این حال هر کدام از این گزینه‌ها در نوع خود ضعف‌‌هایی دارند که مانع می‌شود تا اصلاح‌طلبان به طور کامل روی آنها اجماع کنند. تشکیل نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان باعث شده تا حرف و حدیث‌ها درباره نامزدهای این جریان بیشتر شود.

مثل دوره‌‌‌های گذشته، عرصه انتخاباتی جبهه اصلاحات به دو گروه عمده یعنی راست و چپ به ترتیب به نمایندگی حزب کارگزاران سازندگی و حزب اتحاد ملت تقسیم شده است. هر چه کارگزاران به گزینه‌‌‌های فرااصلاح‌طلبی و حتی اصول‌گرایی تمایل دارند، اتحاد ملتی‌ها سعی دارند ولو به قیمت شکست و ناکامی، روی گزینه‌‌ای اصلاح‌‌‌طلب سرمایه‌‌گذاری کنند.
 

حزب اتحاد ملت در گیر و دار جهانگیری و ظریف

حزب اتحاد ملت که در دولت حسن روحانی، کار خود را به عنوان بدیل جبهه منحله مشارکت شروع کرد، عمدتا به گرایش‌‌‌های الترااصلاح‌طلبی شهره است. این حزب اکنون در میانه حمایت از دو چهره اصلاح‌طلبی قرار دارد؛ بخشی از این حزب به اسحاق جهانگیری و بخشی دیگر به محمدجواد ظریف گرایش دارند.

برای نمونه، جلال جلالی‌زاده، عضو شورای مرکزی اتحاد ملت در گفت‌وگو با فردا، با بالادانستن شانس جهانگیری نسبت به بقیه گزینه‌ها، تصریح کرد: به نظر من شانس اسحاق جهانگیری بیش از سایر افرادی است که نام برده شده، زیرا او سابقه اصلاح‌طلبی بیشتری دارد و همچنین از جمله اصلاح‌طلبانی است که از نظر فکری و مسائلی مثل توجه به مناطق محروم، فعال بوده است.
 

او با انتقاد از کارنامه ظریف در وزارت خارجه گفت: ظریف هیچ سابقه اصلاح‌طلبی ندارد . او حتی در وزارت خارجه هم موفق نبوده است. به نظر من همین بلد بودن زبان انگلیسی و زندگی در آمریکا برای او سابقه و موجب توجه مردم به او  شده است.

بخش دیگری از اتحاد ملت مثل محمدجواد روح، عضو شورای مرکزی اتحاد و سردبیر مجله «صدا» ارگان مطبوعاتی این حزب، اما برخلاف امثال جلالی‌زاده، منتقد جهانگیری هستند و بیشتر دل در گرو ظریف دارند.
 

کارگزاران و دولت در اندیشه حمایت از لاریجانی

برخلاف اتحاد ملت که بیشتر در اندیشه حمایت از چهره‌‌ای تمام‌اصلاح‌‌‌طلب برای ۱۴۰۰ هستند، حزب کارگزاران سازندگی با همراهی دولت، هیچ‌گاه تمایلش برای حمایت از شخصی غیراصلاح‌‌‌طلب را مکتوم و مخفی باقی نگذاشته است؛ در این میان، علی لاریجانی بیشترین شانس را دارد.
 

اظهارنظر اخیر محمد عطریانفر که اعلام کرد شاید از لاریجانی حمایت کنیم، خود گواه این است که هیچ بعید نیست کارگزارانی‌ها بسته به خوی سیاسی عمل‌گرای خود، بخواهند از رییس پیشین مجلس در انتخابات ۱۴۰۰ حمایت کنند.

حمایت کارگزاران از لاریجانی، البته می‌تواند زمینه را برای انشعاب بزرگ در جبهه اصلاح‌طلبی فراهم کند چون بخش رادیکال اصلاحات از اقدام خود در حمایت از روحانی ابراز پشیمانی می‌کند و معتقد است حتی به قیمت حذف از عرصه قدرت، نباید بلیت اصلاح‌طلبی را به پای هواخواهی از چهره‌‌ای اصلا اصول‌گرا سوزاند.
 

عارف، آماده برای نامزدی

در میانه تقابل کارگزاران و اتحاد ملت، نباید از برخی چهره‌‌هایی که تلاش می‌کنند از خود شخصیتی مستقل و بی‌نسبت با طیف‌‌‌های اصلاح‌طلبی نشان بدهند، به‌راحتی گذشت. یکی از این چهره‌ها که احتمال کاندیداتوری‌اش بسیار بالا می‌‌نماید، محمدرضا عارف است.

حضور او در انتخابات به قدری جدی است که واحدهای انتخاباتی بنیاد امید ایرانیان که عارف ریاستش را به عهده دارد، مدت‌هاست در سراسر کشور فعال شده‌اند و فقط مترصد اعلام نامزدی رسمی عارف و اجماع احتمالی اصلاح‌طلبان روی او هستند؛ البته این اجماع به این راحتی‌ها نیست چراکه عارف با وجود سابقه بالای اجرایی و سیاسی، به دلیل عملکرد غیرقابل دفاع فراکسیون امید در مجلس دهم، از کمترین مقبولیت و وجاهت در میان اصلاح‌طلبان برخوردار است. وضعیت عارف علاوه بر سطح نخبگانی، در میان مردم نیز شرایط مناسبی ندارد. 
 

پزشکیان؛ ضدیت اتحاد ملت و کارگزاران

مسعود پزشکیان، وزیر بهداشت دولت اصلاحات و نایب‌رییس مجلس دهم که هم‌اکنون جزو معدود چهره‌‌‌های اصلاح‌‌‌طلب مجلس یازدهم است، نیز جزو گزینه‌‌‌های مدنظر اصلاح‌طلبان قرار دارد. با‌وجود اینکه پزشکیان جزو چهره‌‌‌های بی‌حاشیه اصلاح‌طلبی تعریف می‌شود و سابقه نسبتا خوبی هم در کارنامه خود دارد، لیکن رصد شرایط نشان می‌دهد که او وضعیت مناسبی در میان اصلاح‌طلبان ندارد.

پزشکیان چهره‌ای غیرحزبی و حتی غیرتشکیلاتی در جریان اصلاحات محسوب می‌‌شود و چندان پایبند به نهادهای انتخاباتی اصلاح‌طلبان تاکنون نبوده و رویه مستقل‌‌تری نسبت به دیگر چهره‌‌‌های اصلاح‌‌‌طلب دارد؛ بنابراین، حضور پزشکیان با برنامه احزاب مهمی همچون اتحاد ملت و کارگزاران در تضاد جدی قرار دارد و بعید است که با وجود عزم جزم پزشکیان برای حضور، ژنرال‌‌‌های اصلاح‌طلبی بخواهند از او حمایت کنند.

انتهای پیام/