همراه با جهادگران جوان در مناطق محروم/ از شوق کودکان تا علاقه بزرگان به انقلاب

به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، حضور در برنامه‌های جهادی با همه سختی‌هایش شیرینی‌های خاصی دارد، شیرینی‌ای که تا با جهادگران همراه نباشی نمی‌توانی مزه‌اش را حس کنی! گاهی لبخند یک کودک نیازمند که با کمک نیروهای جهادی کفش لباس نو پوشیده یا رضایتی که در چهره یک خانواده نیازمند توسط بچه‌های جهادی ایجاد می‌شود و...، آنچنان در ذهن ثبت می‌شود که تا سال‌های سال فراموش نمی‌شود.

نوروز فرصتی است برای گروه‌های جهادی و دانشجویان جهادگر تا با استفاده از تعطیلات این ایام در قالب اردوهای جهادی به یاری نیازمندان بروند، در همین راستا در یکی از روزهای نوروز با بچه های گروه جهادی شهید حاج قاسم سلیمانی همراه شدیم، جوانانی انقلابی که تا کنون برنامه‌های متنوعی برای کمک به نیازمندان داشته‌اند.

ساعت شش صبح بود که از شهرستان خاش به سمت روستاهای ایرندگان از توابع خاش حرکت کردیم، بعد از طی صد کلیومتر به روستاهایی رسیدیم که مشکلات آنها، سختی مسیر را برایمان صدبرابر کرد.

نداشتن حداقل امکانات در این روستاها یعنی نداشتن برق، آب شرب، جاده و ... مردم را با مشکلاتی مواجه کرده بود. ایمان سرگزی مسئول گروه جهادی سپهبد حاج قاسم سلیمانی در طول مسیر، از سفرهای خود به این مناطق می‌گفت و مشکلاتی که مردم محروم این مناطق با ان دست و پنجه نرم می‌کنند.

وقتی به منطقه رسیدیم، معلم مدرسه این روستا دانش آموزان را در کپر که همان مدرسه‌شان بود جمع کرده بود. با ورود ما به کپر یکی از دانش آموزان برپا داد، بچه‌ها صلوات بلندی فرستادند و سلام دادند...

دانش آموزان معصوم از دیدن نیروهای جهادی خوشحال بودند. آقای سرگزی با دانش آموزان صحبت کرد و بچه ها از مشکلات خود می‌گفتند. آرزوی دانش آموزان داشتن یک کلاس درس مناسب بود.

روی کپر اسم مدرسه فرخی سیستانی را گذاشته بودند، و بچه‌ها با نگاه معصوم خود از مشکلات کپر گفتند و از اینکه  در سرما وگرما و باد و باران چه مشکلاتی برایشان در کپر ایجاد می‌شود...

یکی از بچه‌های جهادی از دانش آموزان پرسید در آینده می‌خواهید چه کاره شوید و جالب اینکه بیشتر دانش آموزان می‌خواستند معلم شوند تا بتوانند به بچه های روستای‌شان کمک کنند.

در بیرون از کپر چند مرد میانسال نشسته بودند با آنها هم کلام شدیم، از مشکلات منطقه  و نبود آب و برق و جاده گفتند، آنجا بود که مسئول گروه جهادی سپهبد حاج قاسم سلیمانی گفت « کاش  یکی از مسؤلان ارشد دولتی به اینجا می‌آمد تا این مشکلات را از نزدیک می‌دید و تعریف واقعی فقر را با تمام وجود لمس می کرد!»

توسط جهادگران برای دانش آموزان لباس نو تهیه شده بود، به کفشهای کهنه و پاره بچه ها نگاه می‌کردم، در قلبم چیزی سنگینی می‌کرد...

بچه های جهادی که از قبل تعداد دانش آموزان و مشخصات آنها را از معلم مدرسه گرفته بودند، شروع کردن به توزیع کفشها و لباسها میان دانش آموزان. اسامی یک به یک خوانده می‌شد و بچه ها تک به تک می آمدند و کفش و لباس خود را با ذوق وشوق وصف ناشدنی تحویل می‌گرفتند...

یکی از بچه ها وقتی کفشهای نو را به پایش کرد از شدت ذوق چنان می‌دوید که کسی به گرد پایش هم نمی‌رسید، لبخند بر لب دختران کوچک دانش آموز جاری شد. لبخندی که به زیبایی لبخند خدا بود...

بچه‌ها انگار به بزرگترین آرزوی زندگی‌شان رسیده بودند از نیروهای جهادی تشکر می‌کردند، اینجا بود که آقای سرگزی از بچه‌ها خواست تا برای خیرین بهداشت که در تامین هزینه ها کمک کرده بودند دعا کنند. 

چقدر ساده می‌شد کودکانی را که با فقر زندگی می‌کنند خوشحال کرد، صحنه‌هایی که پشت هم اتفاق می‌افتاد ناخود آگاه اشک را از چشمان سرازیر می‌کرد، داشتم به این فکر می‌کردم که ما در رفاهی زندگی می‌کنیم که برخی آرزوی آن را دارند.

بعد از اینکه لباس‌ها توزیع شد، آقای عرب یکی از جهادگران در حالی که یک توپ فوتبال و مقداری لوازم ورزشی همراه داشت از ماشین پیاده شد و گفت: این توپ برای بازی پسرهاست و دارت و طناب برای دخترها. پسرها از شدت خوشحالی فریاد کشیدند، وسایل ورزشی به دانش آموزان داده شد و با بچه ها با شور و شوق مشغول بازی شدند.

  سه ساعتی گذشته بود و باید به روستاهای بعدی می‌رفتیم، با بچه ها خداحافظی کردیم و چه بدرقه  به یادماندنی‌ای از جهادگران شد.

بعد از حرکت در مسیرهای صعب العبور به روستای بعد رسیدیم و جهادگران کفش و لباسی که برای دانش آموزان این روستا گرفته بودند را توزیع کردند.

وقت نماز شده بود و جهادگران بعد از نماز، با مردم روستا به گفت‌وگو نشستند، مردم از بد قولی مسئولان گله داشتند، مسئولانی که به گفته مردم بارها برای حل مشکلات منطقه وعده داده بودند ولی وعده‌هایشان عملی نشده بود.

مردم با تمام مشکلاتی که داشتند از علاقه خود به انقلاب و نظام می‌گفتند و می‌گفتند می‌دانیم که مشکلات به دلیل کم کاری برخی مسئولان است و این سختی ها را بخاطر کشور و رهبرمان تحمل می‌کنیم.

مسئول گروه جهادی شهید سلیمانی به مردم روستا گفت اینکه شما با همه مشکلات مدافع کشور و رهبر عزیزمان هستید نشان از درک شما از مسایل از است، یکی از پیرمردهای روستا گفت: « ما هر چه نداشته باشیم امنیت داریم، یک رهبری داریم که کل دنیا آرزوی داشتنش را دارد». صحبت‌های پیرمرد تمام شده بود که سرگزی گفت: « واقعا امام خمینی(ره) حرف درستی گفتند که صاحبان این کشور مستضعفان هستند نه آقایان و  آقازاده‌ها که تمامی ثروت این کشور را غارت کرده اند، کاش می‌شد چالشی در کشور راه انداخته می‌شد که مسولین را به مناطق محروم ببریم تا یک شب مثل این مردم زندگی کنند.»

سفر به پایان رسیده بود اما کار جهادگران قرار بود در آینده همچنان ادامه داشته باشد. در پایان سفر با مسئول گروه جهادی گفت‌وگو کردم، سرگزی می‌گفت این گروه خودجوش با جمع‌آوری کمک های مردمی و خیرین بهداشت بدون استفاده از اعتبارات دولتی اقدام به خرید بسته های غذایی لوازم التحریر و مهم تر از همه پوشاک شامل کیف و کفش و لباس های پسرانه و دخترانه کرد و این اقلام را در استان سیستان و بلوچستان ( از زابل تا کنارک ) میان نیازمندان توزیع کرد. 

ما در این سفر شاهد مناطقی بودیم که حدود 20 دانش آموز در دوره دبستان در کپر تحصیل می‌کردند و حتی از ابتدایی ترین خدمات شامل آب سالم، برق و  راه مناسب هم برخوردار نیستد، ولی آیا مسولان ما حاضرند یک شب در این مناطق زندگی کنند؟

مسئول گروه جهادی شهید سلیمانی می‌گفت بیشتر بچه های روستایی به دلیل نداشتن مدرسه مناسب از تحصیل منصرف می شوند و بعد مجبور می‌شوند به کارهایی مانند سوخت‌بری رو بیاورند که اگر برنامه ریزی درستی وجود داشته باشد این مشکل حل خواهد شد.

سرگزی از استاندار و سایر مسولان سیستان و بلوچستان خواست برای یک بار هم که با گروه جهادی شان به این مناطق بروند، و تاکید کرد: آرزوی همیشگی ما این است که مسئولین ما همان برخوردی که با مافوق خود دارند را با مردم هم داشته باشند.

وی در پایان گفت: طبق بیانات رهبر معظم انقلاب، مسئولین باید پاسخگوی عملکردشان باشد اما این امر برعکس شده و برخی مسئولین به جای پاسخگویی طلبکار شده اند و اگر جایی هم انتقاد کنیم با مشکلات متعدد روبه رو می شویم که بیانگر این هست مسئولیت برخی مسئولین باعث شده حفاظ آهنین دور تا دورشان کشیده شود و کسی حق انتقاد را نداشته باشد.

انتهای پیام/