به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، محمد ایمانی طی یادداشتی در کانال شخصی خود نوشت: وزیر ارتباطات به اعتماد آنلاین گفته است: «اینترنت ماهواره‌ای خواهد آمد و مردم هم از آن استفاده خواهند کرد. حکمرانی همه دنیا دچار چالش خواهد شد، هدف هم فقط ایران نیست، هدف تغییر تکنولوژی و سبک زندگی در دنیاست.
ما می‌گوییم مردم، ظرفیت‌های عمومی و جوانان، اما وقتی به میدان عمل می‌رسیم اینها را کجا می‌بینیم؟ در این نظام حکمرانی که تعریف می‌کنید جایگاه مردم چیست؟
آمریکا با هوشمندی روی نقاط قوت ما اعمال تحریم می‌کند. در چنین فضایی باید مولفه‌های قدرت خودتان را در آینده بسازید، این مولفه‌ها با سرکوب به دست نمی‌آید».
مباحث خوبی است و انتظار می رود ایشان در همین قالب پاسخ دهد:
آیا کشورهای پیشرفته یا قدرت های نوظهور در دنیا، به خاطر این که احتمالا اینترنت ماهواره ای خواهد آمد، فضای مجازی و رسانه ای را بی در و پیکر رها کرده اند؟
از فرانسه و انگلیس و آلمان و هلند و دانمارک و نروژ تا چین و روسیه و ژاپن و ترکیه، هر کدام برای فضای مجازی، چهارچوب های نظارتی و قانونی جدی معین و طرف خارجی را وادار کرده اند به این ضوابط متعهد بماند.
آنهایی که توانمندی و درایت بیشتری داشته اند، به شبکه ملی اطلاعات و پیام رسان های ملی هم اهتمام کرده اند تا وامدار مطلق دیگران نباشند. رویکرد دولت و وزیر ذی ربط ما در قبال این قاعده فراگیر جهانی، یک استثنای غیر خردمندانه است.
دوم: آقای جهرمی هشت سال وزیر و معاون وزیر بوده، اما تازه یاد نقش مردم و ظرفیت جوانان افتاده. از نگاه مدیریت متبوع ایشان، مردم جز ماشین رای و محل تامین کسری های بودجه (در بورس و ...) بودن، چه موضوعیت دیگری داشته اند و چه نقشی به آنها سپرده شده؟
آیا می شود باب واردات بی رویه و نشستن سر سفره محصولات و خدمات خارجی از همه رقم را گشود، تولید و ابتکار را بر زمین زد، و کشور را در عرصه های مختلف وامدار خارج کرد، و ضمنا از نقش دادن به مردم در جوانان حرف زد؟! مگر نقشی هم در این مدیریت عاریتی برای مردم می ماند؟
سوم: حرف درست، همین جمله است؛ «آمریکا با هوشمندی روی نقاط قوت ما اعمال تحریم می‌کند». همین آمریکایی چرا اینترنت و ماهواره و فضای مجازی را تحریم نمی کند هیچ، که برای ضریب نفوذ بیشتر آنها در ایران، بودجه سالیانه هم اختصاص می دهد؟!
چرا اقتصاد، مجموعه های تولید فناوری، فعالیت های دفاعی و نقش آفرینی منطقه ای ما تحریم می شود، اما فضای مجازی و رسانه ای را نه تنها تحریم نمی کنند، بلکه با همه ابزار ها به نفوذ و جاگیری آنها در داخل ایران همت می ورزند؟ جز به این دلیل که تبدیل به منطقه شبیخون شده؟
فضای مجازی می تواند نقطه قوت باشد، اما به خاطر سوء مدیریت، تبدیل به بزنگاه دشمن شده و بنابراین، تحریم نمی شود. آمریکا که صفحات رئیس جمهور مستقر (ترامپ) را در شش شبکه اجتماعی بست، سال ۸۸ اصرار داشت همین شبکه ها را به صف کند و در خدمت آشوب افکنی در ایران قرار دهد.
اگر این کار آنها هوشمندانه است، چه نامی برای انفعال برخی مدیران ما زیبنده است؛ غرور آمیخته بی سوادی؟ شهرت طلبی؟ منفعت طلبی باندی، ولو به قیمت قربانی کردن منافع ملی؟ یا نفوذ زدگی؟
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
