به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفتگو با روزنامه شرق گفته است: از منظر «تعرف‌الاشیا باضدادها» اگر رقیب گفتمان اصلاحات را معین کنیم که از نظر من گفتمان انقلاب است، دیگر اصلاحات را در دو عرصه سیاسی و اجتماعی تعریف نمی‌کنم. اصلاحات یک گفتمان دینی و در پی اصلاح دینی است و طبعا در مناقشه و مبارزه با گفتمان رقیبش که همه چیز را از دل دین درمی‌آورد باید با تمسک به روح دین اصیل که فقط متکی بر سه اصل آزادی، عدالت و اخلاق است، خود را دراندازد؛ به عبارت دیگر دال‌های اصلی گفتمان اصلاح همین سه اصل است.
اصولگرایان همیشه همراه گفتمان انقلاب‌اند. این اصلاح‌طلبان اصلی و تأثیرگذارند که باید در این دو‌قطبی شدید و گسترده تکلیفشان را روشن کنند.
حمایت از روحانی در زمانه خودش بهترین تصمیم بود و ناگزیر. گفتمان رقیب به دنبال استمرار و تداوم هشت سال قبل بود و خیالش هم راحت و به همین دلیل هزینه سنگین ردصلاحیت هاشمی را پرداخت. بعد از این ردصلاحیت، اصلاح‌طلبان راهبرد ائتلاف را اتخاذ کردند و سعی کردند آن زنجیره ناکارآمد را به هر قیمتی پاره کنند. روحانی مطلوب اصلاحات نبود، ولی قطعا رأی‌آورترین فرد برای پارگی زنجیره مذکور بود. نسبت به برجام، تذکر و تأکید اصلاح‌طلبان به رئیس‌جمهور از همان زمان این بود که همه چیز را به برجام گره نزند، ولی روحانی توجه نکرد. اما الان بعد از شش سال پس از امضا و سپس نقض آن از طرف ترامپ معتقدم راه نجات ملت بازگشت به برجام یا هر توافق راهبردی با آمریکاست.
عامل اصلی ریزش سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان غفلت آنها از جامعه مدنی، به‌خصوص بعد از انتخابات سال ۹۶ بود. چینش کابینه دوم، اوج بی‌توجهی به جامعه مدنی و مردم بود و طلایی‌ترین فرصت اصلاح‌طلبان در همراهی با مردم در نقد روحانی که چرا همان اول و این همه از میثاق با مردم دور شد. انهدام برجام از سوی ترامپ و در ادامه ضعف دولت در مدیریت بی‌برجامی یا به موازات تنگنای شدید اقتصادی باید گشایش اجتماعی-سیاسی پدید می‌آورد، اما تنگ‌تر کرد.
به گزارش خبرگزاری فارس، ناصری چند روز پیش در یادداشتی که ۱۲ فروردین به مناسبت روز جمهوری اسلامی منتشر کرد، ضمن انتقاد به نظام ۴۲ ساله جمهوری اسلامی و با استثنا کردن دوران هشت ساله ریاست جمهوری خاتمی از آنچه او ناکارآمدی نامیده، نوشت: «علت این استثنا را باور عمیق سید محمد خاتمی به دموکراسی و مردم سالاری می‌دانم، هر چند در آن دوره به جمهوری دینی هنوز باور داشت (تأکیدم بر کلمه هنوز از آن رو است که برداشت امروزم این است که او هم مثل بازرگان به ناکارآمدی حکومت بر پایه شریعت رسیده است، الله اعلم) لکن بر اصالت و اساسیت رأی و نظر مردم باور عمیق داشت. اگر او در عصر اصلاحات اختیار می‌داشت رفراندم تغییر قانون اساسی را برگزار می‌کرد. من چالش اصلی او با حکومت را در این زمان اعتقاد به «رسالت ملی» گفتمان انقلاب می‌دانم، در صورتی که رهبر به غلط برای این گفتمان رسالت جهانی قائل است، همان باور و اصراری که ایران را سال‌ها عقب انداخت.»
ناصری در مورد باور خود در همین یادداشت نوشت: «به‌عنوان یک اصلاحگر سکولار که به پارادوکسیکال ذاتی «جمهوری دینی» رسیده، راه غایی و جبری ایران را دولت مدنی (دور از ولایت‌فقیه) می‌دانم و لا غیر و روز ۱۲ فروردین را هم فقط یک تقویم تاریخ؛ این روز دیگر فخرآور و مباهاتی نیست.»
اظهاراتی که همچنان رئیس دولت اصلاحات در مورد آن سکوت اختیار کرده است.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
