علاقه‌ای که به کارآفرینی منجر شد

به گزارش خبرگزاری فارس از نی‌ریز، صدیقه بابری جزء آن دسته از افرادی است که با وجود سختی کار و گرانی محصولات اولیه قالیبافی هنوز هم به کار خود علاقه دارد و توانسته افراد دیگری را نیز به قالیبافی مشغول کند.

او متولد ۱۳۶۳ روستای غوری از توابع شهرستان نی ریز است و از سال ۱۳۹۶ با اجاره مکانی که بتواند آن را به کارگاه قالیبافی تبدیل کند، کار خود را به صورت حرفه ای آغاز کرده است.

بابری در ابتدا با راه اندازی یک دار قالی کوچک کار خود را آغاز کرد و به تدریج روی به گسترش آن آورد و به گفته او تعداد زیادی از بانوان علاقه مند به هنر قالیبافی را در کارگاه خود آموزش و اشتغال داده است.

او می گوید: پس از آن توانستم برای ارتقای بیشتر کار و به دلیل اینکه بیشتر هنرآموزان و بافندگان از زنان خانه دار و متأهل بودند، دارهای قالی را در خانه آنها برپا کنم تا بتوانند با سهولت به کار خود ادامه دهند.

او تاکنون قالی های زیادی را بافته و در حال حاضر نیز قالی زیر ۱۲ متر نمی بافد.

اما در کنار این علاقه و اشتیاق به هنر قالیبافی، سختی های زیادی هم تجربه کرده که از جمله آن می توان به جابجایی و نبود مکان مناسب و شیوع ویروس کرونا اشاره کرد.

بابری می گوید: در ابتدا مکانی را از سوی اداره بهزیستی به من اختصاص دادند و مدتی را در آنجا به کار قالیبافی و آموزش هنرآموزان پرداختم، اما پس از مدتی دستور به تخلیه آن مکان دادند و مجبور شدم با هزینه شخصی خود مکان دیگری را برای ادامه فعالیت پیدا کنم.

به گفته او تاکنون دو فقره تسهیلات از بهزیستی برای کار خود دریافت کرده و با وجود سختی ها و مشکلاتی که در زندگی دارد توانسته از این طریق به امرار معاش بپردازد.

این بانوی جوان می گوید: با شیوع ویروس کرونا و به دنبال آن از رونق افتادن کار، تعداد بافندگان بسیار کم شده و مانند گذشته نمی توان با تعداد نفرات زیاد در کارگاه کار کرد.

برای بافندگی در کارگاه صدیقه بابری به دستور اداره بهداشت نی ریز تنها سه نفر با فاصله های جدا از یکدیگر می توانند حضور داشته باشند و همین عامل باعث شده تا حدود زیادی در کار او اختلال ایجاد گردد.

صدیقه بابری می گوید: در حال حاضر مشکل عمده من مالی است که با وجود این بیماری و کمبود نفرات نمی توان مانند گذشته کار کرد.

او همکاری را از بهزیستی نی ریز خواستار است و می گوید: در این مدت هیچ گونه کمکی از سوی بهزیستی به من نشده است.

اما با وجود همه مشکلاتی که در این راه می بیند، عنوان می کند حاضر نیستم کار خود را تعطیل کنم و برای نگه داشتن کارگاه خود حاضرم از هزینه شخصی خود مایه بگذارم.

صدیقه بابری مدت ۶ سال است که ازدواج کرده و همسر او که دارای معلولیت جسمی حرکتی، بینایی و شنوایی است تحت پوشش بهزیستی قرار دارد و به واسطه او توانسته از تسهیلات اشتغالزایی آن اداره بهره مند شود.

انتهای پیام/ ن