فاکتور مکرون

خبرگزاری فارس ـ گروه غرب از نگاه غرب: بهترین دوستی که ایالات متحده می تواند امیدوار به داشتنش در کاخ الیزه باشد، رئیس جمهور این کشور امانوئل مکرون است. در واقع شاید اکنون مکرون تنها رهبر متحد آمریکا باشد که جهان بینی لیبرال- انترناسیونالیستی واقعی اش با جهان بینی جو بایدن رئیس جمهور آمریکا تطابق دارد.
با کمال تاسف باید گفت که گزینه های بایدن برای داشتن یک شریک حقیقتا قابل اتکا در اروپا این روزها اندک است. بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس  شاید خودش را در قامت وینستون چرچیل ثانی آتی تصور کند، اما تا وقتی که در قدرت است، کذب گویی ترامپ وار و رویکرد خیره سرانه اش نسبت به سیاستگذاری، این کار را برای دولت بایدن اساسا غیرممکن خواهد کرد که ارزش زیادی در این «رابطه ویژه» قدیمی بیابد.
از طرفی آلمان در سال های اخیر به دلیل گردن کلفتی اقتصادی و رهبری خونسردانه و عامدانه اش در دوران صدر اعظمی آنگلا مرکل، به شکل فزاینده ای از قامت یک متحد کلیدی آمریکا در اروپا خارج شده است. اما صدر اعظمی ۱۵ ساله مرکل تا مدتی دیگر پایان خواهد یافت و این اتفاق بی شک محاسبات راهبردی را تغییر خواهد داد.
با توجه به این مسائل، فیلیپ استفنز از فایننشال تایمز اشتباه نمی کند که می گوید «اگر بایدن به دنبال یک شریک اروپایی قابل اعتماد است، بهتر است به قدیمی ترین متحد آمریکا نگاه بیندازد: فرانسه.» در حالی که مرکل «وقتی پای  اظهارنظرهای بی پروا در مورد رعایت دمکراسی، بازی بر اساس قواعد چند جانبه و احترام به حقوق بشر به میان می آید هیچ همتایی را در کنار خود نمی پذیرد» و همچنین او (یا جانشین او) اجازه نخواهد داد که این نگرانی ها «منافع اقتصادی آلمان را – به خصوص معاملات بازرگانی اش با چین و روسیه- را مورد تهدید قرار دهند.»
همچنین مکرون با یک تعهد نسبت به احیای اقتصادی فرانسه برای  همگونی با اقدامات مرکل در آلمان ، می تواند چیزی را ارائه کند که مرکل نمی تواند: یعنی یک ارزیابی روشن و واقع گرایانه از جهان و چالش هایی که غرب با آنها مواجه است. برخلاف هر رهبر غربی امروزی دیگری، مکرون نه تنها  چرخش های قدرت جهانی را که در حال رخ دادن است درک می کند، بلکه یک دستور کار اصلاحات نظامی دوراندیشانه را نیز برای مواجهه با این عصر جدید ابهام و عدم قطعیت آغاز کرده است. او درک می کند که فرانسه نه تنها به آمادگی نظامی بیشتر بلکه به یک دکترین نظامی به روزرسانی شده نیاز دارد و اکنون کشور را در مسیر دنبال کردن قول کشورش به ناتو برای هزینه کردن ۲ درصد تولید ناخالص داخلی در امور دفاعی قرار داده است.
اما مکرون سردرگم از همه گیری کرونا، یک انتخابات ریاست جمهوری دشوار را نیز در آوریل آینده پیش رو دارد. هر چند او  برتری اش بر رقیب اصلی اش مارین لوپن از حزب راست افراطی «جبهه ملی» را حفظ کرده، اما  نمی توان انکار کرد که انتخابات نزدیکی در پیش خواهد بود. بایدن به سهم خود به روشنی درک می کند که پیروزی لوپن می تواند برای ائتلاف دو سوی اقیانوس اطلس، اتحادیه اروپا و در نهایت ایالات متحده یک مصیبت باشد. در صورت وقوع چنین اتفاقی، غرب دونالد ترامپ در واشنگتن را با همزاد مونثش در پاریس معاوضه خواهد کرد. پیروز بزرگ چنین انتخابی یک بار دیگر ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه خواهد بود، چون لوپن - که حزبش تا پیش از این به دریافت وام هایی که از بانک های روسی گرفته متکی بوده- قطعا عزم خود را برای نابود کردن هم ناتو و هم اتحادیه اروپا به کار خواهد بست.
پس اکنون برای آمریکا زمان عمل است. ابتدا و بهترین کاری که دولت بایدن می تواند برای تقویت جایگاه مکرون انجام دهد، ارسال بی درنگ واکسن های بیشتر برای فرانسه است. اگر مکرون به چشم میانجی یک معامله برای تامین قابل اتکای واکسن دیده شود، می تواند امتیاز بزرگی را به حساب او واریز کند. در واقع این همه گیری فرصتی را برای ابتکار عمل آمریکا به وجود آورده تا هم منافع داخلی و هم منافع امنیتی آمریکا را تامین کند. بایدن باید از این فرصت استفاده کند.
بعلاوه بایدن و مکرون در برخی از مسائل اقتصادی کلیدی همسویی نزدیکی با هم دارند. هرچند بایدن می خواهد پول های مالیاتی حاصله از شرکت های بزرگ فناوری افزایش پیدا کند، مکرون خواستار اجرای همین اقدام در درون سازمان توسعه و همکاری اقتصادی شده و وزیر امور اقتصادی اش برونو لامایر گفتگوهایی را با آمریکا انجام داده که سال ها بود نیمه تمام مانده بود.
با وجود ترامپ در قدرت، این تلاش های فرانسه عمدتا راه به جایی نمی برد. اما اکنون رسیدن به یک  معامله بزرگ جدید چشم اندازی واقع گرایانه  پیدا کرده است. در همین ماه جاری لومایر ابراز امیدواری کرد که «ما همچنین می توانیم با (وزیر خزانه داری آمریکا) جنت یلن در زمینه اخذ مالیات از خدمات دیجیتال برای رسیدن به توافقی جامع در سطح سازمان توسعه و همکاری اقتصادی در تابستان به پیش برویم.» و همتای آلمانی اش اولاف شولتز افزود: «اکنون این انتظار که ما در سال جاری در یک چهارچوب بین المللی برای حداقل نرخ مالیات برای شرکت ها در کنار وضع مالیات های بهتر از اقتصاد دیجیتال به یک توافق برسیم، واقع نگرانه شده است.»
تاکنون تنها مانع مخالفت آمریکا با دادن اجازه به دیگر کشورها  برای مالیات گرفتن از درآمدهای حاصل از فروش هایی است که شرکت های فناوری بزرگ در دایره اختیارات قضایی آنها کسب می کنند. اما اکنون که دولت بایدن نیاز دارد به یک توافق مالیاتی جهانی برای شرکت ها برسد، شاید این مانع رفع شود و یک پیروزی را به رهبری تقدیم کند که پرچمدار وضع مالیات از خدمات دیجیتال بوده است، یعنی مکرون.
اگر آمریکا و فرانسه هر دو بتوانند در مورد حداقل جهانی نرخ مالیات بر شرکت ها به توافق برسند، سازمان همکاری و توسعه اقتصادی احتمالا با آن همراهی خواهد کرد و هرجا که این سازمان برود، جهان نیز به دنبال آن خواهد رفت. در این مسیر یک معامله بزرگ جهانی می تواند  باعث تقویت شدید درآمدهای مالیاتی آمریکا در مقطعی حساس و یک پیروزی سیاسی مهم برای مکرون شود که (از سوی چپ افراطی و راست افراطی) بارها اما به اشتباه به عنوان ابزاری در دست کسب و کارهای بزرگ به تصویر کشیده شده است.
نویسنده: ملوین کراوس  (Melvyn B. Krauss) استاد اقتصاد در دانشگاه نیویورک
منبع: https://b2n.ir/q89141

انتهای پیام/