۵ رمضانی که گذشت| اعتراف تاریخی رادیو لندن به ضدغربی بودن تجمعات مردم

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، پنجمین روز ماه میهمانی خداوند، برای نصف‌جهان یادآور خاطراتی تلخ و شیرین است، تلخی سیاهی‌های طاغوت و خفقان و شیرینی طلیعه پیروزی و آزادی که مردم اصفهان رنج رهایی از ظلم را با پوست و استخوان خود لمس کردند و در پای نهال آزادی، خون برادرانشان ریخته است.

نظام شاهنشاهی و حکومت پهلوی که ظلم و جنایت‌هایشان به صورت مستقیم اگر نگوییم همه، دامن‌گیر اکثر قریب به اتفاق مردم ایران و حتی برخی از همسایگان کشور و بلکه تا ویتنام شده بود و پرچم ظلم‌شان غیرمستقیم گستره پهناورتری داشت و دستان این خاندان تا مرفق به خون جوانان وطن آلوده بود، همانطوری که پاهایشان تا گردن در فساد و تبهکاری بود، برای قائله ۵ رمضان اصفهان، مدال خباثت را از شیطان به سینه آویخت.

اشک تمساح دودمان ظالمی به نام «پهلوی»

خاندانی که از پلیدیشان هنوز داغ ها بر جگر ها می‌سوزد و خون‌های مظلومانی که به ناحق ریختند، بر در و دیوار شهرهایمان فریاد می‌کشند، وقیحانه این روزها داد دفاع از حق مردم ایران را سر می‌دهند، از پول‌هایی که از جیب مردم برده‌اند و سال‌هاست پروار شده‌اند، برای خود کاخ ساخته‌اند و زندگی شاهانه می‌کنند و اشک تمساح برای مظلومیت مردم می‌ریزند.

پهلوی‌ها و مخصوصا ولیعهد خودخوانده، تاریخ فراموش نکرده است که روزگاری در اصفهان، امام جمعه شهر را به جرم انتقاد از سیاست‌های ظالمانه خاندان شما، ساواک دستگیر و به تهران منتقل کرد و همین کار یکی از جرقه‌های اصلی انقلاب شکوهمند اسلامی شد که ریشه ظلم و استکبار شما را از این خاک برکند.

مردم گرد خانه «آیت الله خادمی» جمع شدند

مردم به خوبی راه را می‌شناختند و سردرگم سیاست بازی‌های کثیف سیاست بازان نبودند برای همین بلافاصله پس از دستگیری امام جمعه، به خیابان‌ها آمدند و به گرد خانه آیت الله خادمی جمع شدند، خانه زعیم حوزه علمیه اصفهان که سابقه مبارزاتیش از دوران ظلم رضاخان بوده و حالا در کوران انقلاب، خانه ایشان به نوعی کانون مبارزات و خط دهی‌های انقلابی شده بود.

زهتاب از پیشگامان انقلابی اصفهان با یادآوری خاطرات ۵ رمضان سال ۵۷ و حضور در صحنه مردم می‌گوید: آقای سالک با من تماس گرفت که با هم به منزل آیت الله خادمی رفته و کسب تکلیف کنیم که مردم را چگونه به صحنه بیاوریم اما پس از رسیدن به منزل ایشان دیدیم که مردم از ما جلوتر بوده اند و بازار را تعطیل کرده و در منزل آیت الله خادمی تحصن کرده‌اند.

روزی از روزهای واقعه اصفهان و اولین حکومت نظامی کشور

نظام ستم شاهی از خروش مردم اصفهان به تکاپو افتاد و سرتیپ مصطفایی رئیس شهربانی از ژاندارمری و ارتش تقاضای نیروی کمکی کرد، نهایتا مردم در ۵ رمضان از خانه آیت الله خادمی حرکت کردند و جمعیت خروشان ملت با دژخیمان پهلوی مواجه شد که این مواجهه به قولی ۱۰ کشته بر جا گذاشت.

ظهر ۵ رمضان شورای تامین اصفهان متشکل از مقامات لشکری و کشوری تصمیم به برقراری حکومت نظامی در اصفهان گرفت و با تاکید رضا ناجی فرمانده پادگان اصفهان این امر به تایید محمدرضا شاه رسید و از ساعت ۲۰ همان روز، اولین حکومت نظامی کشور در اصفهان، کلید خورد.

ناجی در حکمی از سوی شاه به عنوان فرماندار نظامی اصفهان و حومه تعیین شد اما شاید هیچ‌کدامشان فکر نمی‌کردند حدود ۶ ماه بعد شاه از کشور فراری شود و انقلاب اسلامی به پیروزی برسد و خاندان مستکبر و ظالم پهلوی که عمری نوکری آمریکا را کرده بود، با ذلت از کشور خارج شود و حتی شاه هم در ایالات متحده جایی نداشته باشد.

امام خمینی(ره) و رهبری نهضت از نجف اشرف

در پی این جنایت حکومت پهلوی، امام خمینی(ره) از نجف اشرف طی پیامی نه‌تنها اصفهان بلکه سراسر ایران را دست در گریبان جنایات و قتل و غارت‌های نظام شاهنشاهی دانسته و ضمن تشکر از همبستگی مردم و روحانیت اصفهان که با این اقدام دین خود را به اسلام ادا کرده‌اند، شعار مرگ‌بر‌شاه را یک شعار ملی بیان کردند و نوید برچیده شدن دستگاه ظلم و انقراض دودمان جنایتکار پهلوی را دادند.

عاقبت دریوزگی استکبار و ظلم، مرگ ذلیلانه در کشوری آفریقایی می شود در حالی که سال‌ها پول و جواهرات خود را به آمریکا فرستاده بود و حالا بازماندگان این ظالم، با ثروت مردم در آغوش دشمن قسم خورده این مردم بزرگ شده اند و برای اربابشان دم وفاداری تکان می دهند و می‌خواهند رویای سلطنتی که در سر می‌پرورانند را با رنگ دفاع از حق مردم و چاشنی اشک تمساح و فریاد وا مظلوما، به خورد مردم ایران دهند.

ملتی که هم گرگ را می‌شناسند و هم شیرپرور هستند

اما مردمی که همچون ۵ رمضان سال ۵۷ راه حق و حقیقت را پیمودند، اگرچه سختی و جانفشانی لازم دارد و موی سپید خواهند کرد، اما شیرینی استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی را در کام دارند و دشمنان این ملت را می‌شناسند، چه دشمنانی که چنگ و دندان نشان می‌دهند و چه آن هایی که در پوست میش رفته‌اند تا با ژست مظلومیت وارد شوند و بتازند، غافل از اینکه این خاک، شیر می‌پروراند نه گوسفندانی که مدام طعمه گرگ‌ها شوند.

انتهای پیام/۶۳۱۰۶/ص۳۰/