زن غربی یا شرقی؟/ بهترین جواب برای پرچالش‌ترین سوال

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، حنان سالمی در یادداشتی نوشت: زن غربی یا زن شرقی؟ این سوالی است که امروزه دور مغز جنس مونثِ جامعه‌ی مسلمان چنگ انداخته و او را تا مرز خفگی کشانده تا شاید با وسواسی تحمیلی، انتخابش را در دایره اضطراب، سرگردان کند!

اضطرابِ انتخابی بین کفش قرمز پاشنه بلند یا مانتوی تا زیر زانو پایین آمده؛ بین موهای بلوندِ پریشان یا روسریِ محکم و دور سر پیچیده،
بین سرخوشی و عشوه‌ در کافه‌های شبانه یا سختیِ صیانت از شکوهی زنانه.

و انتخاب سخت می‌شود اما نه برای زن مسلمان؛ زنی که خدا در قرآن، همان معجزه‌ی شیرین پیامبر، آزادی‌اش را ضمانت کرده و نام او را در کنار نام مرد در آیه ۳۵ سوره احزاب گنجانده تا در آن بگوید که زن و مرد برایش یکسان‌اند در انسانیت، در قانون، در شریعت، در حفظ عفت و حتی در حجاب و گرفتن چشم از نگاهِ ناپاک؛ پس همه به سوی او بیایند تا در دایره رحمتش طعم آزادی حقیقی را بچشند.

و با وجود تمام این تساوی، سوال همچنان ادامه دارد؛ زن غربی یا شرقی؟ اما مگر میشود انتخاب کرد بین این دو، وقتی که زن غربی به دنبال آزادی، اسیر شده و زن شرقی به دنبال زن غربی، آزادی‌اش را از دست داده و هر دو در هیاهوی عصرِ بی سروسامانی و در اوج تمدن بشری بردگی می‌کنند؟!

زنِ به اصطلاح غوطه‌ور در حقوق‌بشرِ غربی تا قبل از انقلاب صنعتی هیچ‌گونه حق اقتصادی، سیاسی و حتی مالکیتی نداشته وبین او و یک برده فقط عطر پیچ و شکن طره‌ی موهایش فرق بوده و به مثابه یک کالا در انحصار مرد مُردگی میکرده است.

اما به دلیل تغییر و تحولات اروپا ورق مردسالاری ناگهان برمیگردد و اولین قانون حمایت از زن و تحت عنوان استقلال اقتصادی زنان در سال ۱۸۸۶ میلادی تصویب می‌شود در حالی که حقیقت چیزی فراتر از ظاهر متمدنانه‌ی این کلمات بوده است.

در واقع به دلیل ضربه سهمگین جنگ جهانی دوم بر بدنه اقتصاد اروپا و از بین رفتن نیروی کار مرد، آن تعداد باقی مانده هم تنها به شرط حقوق‌های هنگفت راضی به کار می‌شدند پس بهترین کار دادن آزادی به نَفَس‌های بریده‌ای بود که برای فرار از خفقان سلطه‌ی مردان حاضر بودند روزانه ۱۲ ساعت و با دستمزدی کمتر از نصف آنان و حدود یک سوم، تن به رونق به ظاهر اقتصادی دهند و تهوع‌آور جشن آزادی بگیرند.

اما این شروع بازی آزادی بود و به مرور موعد آن رسید که پس از استقلال اقتصادی زن از اعجاز تازه کشف شده‌ی بدن این موجود عجیب به عنوان موجی قدرتمند برای بازاریابی و فروش اجناس نیز استفاده کنند و قیمت خودفروشی‌اش را در سراشیبی هبوطِ عزت‌اش بالا و بالاتر ببرند.

تا آزادی اینگونه معنا بیابد: خلاصه شدن هویت زن غربی در ابعاد اسکلت و رنگ و لعاب و خیره کردن چشمان حریص و جست‌وجوگر زن شرقی به این هویت ساختگی پرطمطراق! آن هم تا جایی که از هر دو، برده‌ای چالاک و وسوسه‌برانگیز برای تجارت بی‌اخلاقی بسازند؛ آری برده! برده‌ی پروپاگاندای رسانه‌ای که از زنان غرب توقع عروسکی و از زنان شرق توقع هتک هویت دارد!

هویتی که فراموش نکردیم‌چطور برای سلب‌اش به آب و آتش زدند و بعد از گُر گرفتن معرکه‌ی بی‌حجابی، زن شرقیِ عصر پهلوی را با روحی پوسیده تنها گذاشتند و از دور برایش دست تکان دادند! چون بله، کارشان تمام شده و آبرو‌ها با روبند‌ها افتاده بود.

زن شرقی را به مهره‌ی سوخته‌ای مبدل کردند که دیگر ارزشی برای از دست دادن نداشت؛ رازهای کشف شده، قصه‌های خوانده و کوچه‌های گشته؛ زن شرقی برای دنیای غرب آدامس جویده‌ای شده بود که تُف‌اش کرده بودند اما هنوز با تقلا کش می‌آمد، آن هم به این امید که دوباره و سوال‌برانگیز در دهان تاریخ بیفتد، اما اینبار به چه قیمتی؟

حال این زن مسلمان است که باید بر چشم‌های خواب‌رفته‌ی جهان، اقتدار بپاشد و صورتْ‌سوال خاکستریِ زن غربی یا شرقی را با تمام وجود پاک کند و یک نه محکم بگوید: نه به عروسک غربی شدن و نه به سکوتِ محض و تبعیت کورکورانه زن شرقی!

او باید انتخاب کند، یک انتخاب اعجاب‌برانگیز و عظیم، اما اینبار نه از میان دو گزینه‌ی مستهجن تحمیلی که زن مسلمان، خود گزینه‌ای به امتداد تمدنی اسلامی و به نام الگوی سوم زنان ایرانی دارد!

همان که مقام معظم رهبری نشانه‌اش را به ما دادند: « زن در تعریف غالبا شرقی، همچون عنصری در حاشیه و بی‌نقش در تاریخ‌سازی و در تعریف غالبا غربی به مثابه موجودی است که جنسیت او بر انسانیتش می‌چربد و ابزاری جنسی برای مردان و در خدمت سرمایه‌داری جدید معرفی شده
است اما شیرزنان انقلاب و دفاع مقدس نشان 
دادند که الگوی سوم ، "زنِ نه شرقی ، نه غربی" است» 

حال این ماییم که باید دید پس از شنیدن این جواب و با وجود امانتی که کوه‌ها از برداشتنش سر باز زدند و ما پذیرفتیم، چه می‌کنیم؟

براستی که ما مسئولیم؛ مسئول در قبال انتخابی متمایز تا با آن طعم آزادی زنان در اسلام را به تمام دهن‌های خشکیده از ظلم جهان بچشانیم و ثابت کنیم که زن ایرانی، نه غربی و نه شرقی که انقلابی است.

زنی مقتدر و توانمند که نشان داد چگونه میتوان زن بود و بار تاریخی خونین را زینب‌وار به دوش کشید، زنی که می‌خواهد فکر او را قبل از عطرش، سخن او را قبل از صورتش و شخصیت او را قبل از ابعاد بدن‌اش ببینند و بسنجند؛ و براستی آیا این آزادی نیست؟ آزادی‌ای که سزاوار جنگیدن تا جهانی کردنش باشیم؟

انتهای پیام/