حضور دائمی رؤسای هیأت‌های ورزشی در سمنان؛ قانون یا اختیار؟

خبرگزاری فارس- مرتضی مزینانی: در تعریف هیأت ورزشی تصریح می‌شود که «هیأت ورزشی تشکیلاتی است که به‌منظور فراهم نمودن زمینه مساعد در جهت گسترش رشته یا رشته‌های ورزشی مربوطه و ایجاد انگیزه و نیز جذب آحاد مردم به امر ورزش و کشف استعدادها و بالا بردن سطح مهارت‌های ورزشی بر اساس اصول و مبانی پیش‌بینی‌شده در اهداف سازمان تربیت‌بدنی و فدراسیون ذی‌ربط ایجاد می‌گردد».

در این تعریف تقریباً کامل از هیأت ورزشی و نقش و وظایف و اهمیت آن، اصل اساسی بر جلب مشارکت آحاد ورزشکاران حرفه‌ای در حوزه‌های قهرمانی و البته عموم مردم در بخش ورزش‌های همگانی است؛ امری که کمابیش همه مسؤولان ورزشی همواره برنامه‌های خود را بر اساس آن ارائه و تنظیم می‌کنند.

تعریف هیأت ورزشی می‌گوید که هیأت، «نماینده و جانشین فدراسیون ورزشی مربوطه در استان می‌باشد که فعالیت‌های مرتبط در سطح استان را با هماهنگی اداره کل تربیت‌بدنی استان و با رعایت کامل قوانین و مقررات مربوطه اجرا و نظارت می‌نماید».

چنانچه به‌وضوح از این تعریف برمی‌آید، هماهنگی کامل با اداره کل تربیت‌بدنی استان (ورزش و جوانان فعلی) و سپس انجام فعالیت‌ها در دایره رعایت کامل قوانین و مقررات مربوطه موردانتظار است؛ اما آیا همه هیأت‌های ورزشی استان سمنان امروز چنین می‌کنند؟

پاسخ به این پرسش، شاید چندان سخت نباشد. اعضای هیأت‌های ورزشی و ورزشکاران استان سمنان بهترین قاضیان برای ارزیابی این فرایند هستند؛ امری که مقصود نظر ما در این مرقومه نیست.

امروز بیش از همه، یک مسأله مهم در جامعه ورزشی استان سمنان دهان به دهان می‌چرخد و آن هم، این است که حضور رؤسای هیأت‌های ورزشی در مرکز استان سمنان نوعی تأکید قانونی است یا آنها اختیار دارند در هر شهرستان و استانی که مایل بودند اقامت داشته باشند و فقط عملکردشان باید مورد ارزیابی قرار گیرد؟

نگرش‌های مختلفی در این زمینه وجود دارد و هر کدام در جای خود قابل بررسی است؛ اما آنچه مدیر ارشد ورزش استان بر آن نظر دارد، به‌عنوان مسؤول هماهنگی و نظارت بر هیأت‌های ورزشی این روزها پرسش‌هایی را فراروی ما قرار داده است.

مصطفی مرادی، سرپرست اداره کل ورزش و جوانان استان سمنان اخیراً در مجمع انتخابات رئیس هیأت کشتی استان سمنان که در استادیوم 15 هزار نفری ولایت سمنان برگزار شد، جملاتی را بر زبان آورد که نیازمند تحلیل بیشتر است.

سرپرست اداره کل ورزش و جوانان استان سمنان می‌گوید: «نگاه سیاسی و قومیتی به ورزش لطمه جبران‌ناپذیر می‌زند و باید از آن اجتناب کرد. منافع هیأت‌ها هم باید به همه ورزشکاران و مردم شریف استان برسد و تلاش شود تا هر یک از رشته‌های ورزشی در تمام شهرستان‌ها فعال شود».

از منظر قانون، این سخن کاملاً صحیح و در دایره تعریفی است که از هیأت ورزشی ارائه می‌شود؛ آنچه بالاتر بدان اشاره شد.

هیأت‌های ورزشی باید و لازم است تا تمام استان سمنان را از شهرها تا روستاها و همه ورزشکاران مستعد و عموم مردم را زیرپوشش قرار دهند؛ این امری بدیهی و مصرح در قانون است.

اما نکته‌ای در این میانه مطرح می‌شود، محمل سخن یا بهتر بگوییم، مصداق همان شعر معروفی است که می‌گوید «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد». بیان این سخن در شرایط پرتب و تاب انتقادها به مرکزگریزی برخی رؤسای هیأت‌های ورزشی، فقط حجم انتقادها را بالا می‌برد؛ موضوعی که بهتر بود به آن دقت می‌شد.

تفسیری که از سخنان سرپرست اداره کل ورزش و جوانان استان سمنان در تب بالای انتقادها به عدم حضور برخی رؤسای هیأت‌های ورزشی در مرکز استان سمنان یا حتی خود استان در این چند روز مطرح شده است، گویای این خواهد بود که از یک منظر، اگر رئیس هیأتی از شهرستانی انتخاب شد و در تمام روزهای هفته یا عمده آن هم در شهرستان محل زندگی خود حضور داشت، گویا منافع هیأت‌ها را به شهرستان‌ها برده‌ایم!

مرادی در ادامه سخنان خود می‌گوید: «نگاه ما به هیأت‌های ورزشی و رؤسای هیأت‌های ورزشی، نگاه بهره‌وری و عملکردمحور است و تلاش ما این است که بتوانیم بر اساس این رویه‌ها فرآیند بهتری ایجاد کنیم. همه شهرستان‌ها این حق را دارند که در مجموعه مدیریت هیأت‌های استانی حضور داشته باشند و با توجه به قابلیت‌های که دارند اثرگذار باشند».

این سخن هم در جای خود و نه این روزها، حرفی صحیح و منطقی است. همه شهرستان‌های استان سمنان و فعالان ورزشی آن حق دارند تا در مدیریت ورزش و هیأت‌های ورزشی حضور و ظهور داشته باشند.

این امر به توسعه ورزش در استان سمنان می‌انجامد و حداقل اثر بیرونی آن، بهره‌گیری از نظرات، تفکرات، تجربیات و برنامه‌های بزرگان ورزش شهرستان‌های مختلف استان است.

اما اگر این سخن در پاسخ به انتقادهای مکرر اهالی ورزش و ورزشی‌نویسان استان سمنان درباره رؤسایی که عمدتاً نیستند (!) مطرح می‌شود، علاوه بر اینکه قابل‌تأمل خواهد بود، به‌طور حتم به دامنه انتقادها می‌افزاید.

در بررسی شرایط هیأت‌های ورزشی استان سمنان بدون هیچ پیش‌داوری و قضاوتی، بهتر است بدانیم قانون چه می‌گوید؟ آیا رؤسای هیأت‌های ورزشی باید در درون استان حضور داشته باشند یا خیر؟ دفتر هیأت ورزشی استان باید در چه نقطه‌ای مستقر باشد؟ میزان حضور و پاسخگویی رؤسای هیأت‌های ورزشی باید چگونه باشد؟

آیین‌نامه هیأت‌های ورزش استان‌ها در اجرای ماده ۱۵ اساس‌نامه فدراسیون‌های ورزشی آماتوری جمهوری اسلامی ایران تصویب و ابلاغ شده است.

در تبصره ۳ ماده ۴ این آیین‌نامه که به ترکیب مجمع اشاره دارد، مشخصاً عنوان می‌شود که «محل استقرار دبیرخانه در محل هیأت مربوطه می‌باشد»؛ اگر بنا را بر مرکزیت سمنان در استان بگیریم، محل فعالیت هیأت به‌طور یقین باید در مرکز استان باشد.

این روزها اما تعدادی از رؤسای هیأت‌های ورزشی استان سمنان از شهرستان‌ها نامزد و انتخاب می‌شوند و این حق طبیعی آنهاست؛ اما اداره کل ورزش و جوانان استان باید نظارت کند تا رؤسای هیأت‌های ورزشی در مرکز استان پاسخگوی ورزشکاران باشند و نه شهرستان‌های محل سکونت فعلی‌شان!

اگر از الزام اقامت در مرکز استان بگذریم که امری بدیهی و عرفی است و می‌تواند در تقویت ارتباطات رؤسای هیأت‌های ورزشی با ادارات کل و سایر بخش‌ها مؤثر باشد، مسؤولان ورزشی استان نباید به‌گونه‌ای سخن بگویند که عدم حضور رئیس یک هیأت در مرکز استان، امری انتخابی و بدیهی تصور شود.

در تبصره ۴ ماده ۸ همین آیین‌نامه در ترکیب هیأت رئیسه هیأت‌های ورزشی استانی نیز تصریح شده است که «اقامت دائمی کلیه اعضای هیأت رئیسه در استان متبوعه الزامی است»؛ اما متأسفانه این روزها شنیده می‌شود برخی رؤسای هیأت‌های ورزشی استان سمنان حتی در داخل استان هم استقرار و سکونت ندارند.

رئیس هیأت به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی رشته یا رشته‌های ورزشی زیرپوشش آن در استان باید در وهله نخست در درون استان حضور داشته باشد و این، مر قانون است و نه حقی انتخابی!

در ادامه، دفتر هیأت ورزشی استانی باید در مرکز استان مستقر و فعال باشد و رئیس هیأت ورزشی از هر نقطه این استان که باشد، در دفتر استانی در سمنان به فعالیت بپردازد.

امری که امروز در سطح کشوری و بین رؤسای فدراسیون‌ها نیز شاهد آن هستیم؛ اینکه رئیس فدراسیونی از هر نقطه ایران باشد، قطعاً یک حق طبیعی است اما این فرد نمی‌تواند بگوید چون از فلان نقطه کشور آمده‌ام، دفتر فدراسیون را به استانی دیگر می‌برم یا به‌طور دائمی نمی‌توانم در دفتر فدراسیون در تهران حضور داشته باشم. این مسأله ای پذیرفته‌شده در ورزش کشورمان است.

اما در تبصره ۵ همان ماده قبلی در آیین‌نامه نیز آمده است که «در صورت غیبت غیرموجه بیش از یک ماه رئیس هیأت، مدیرکل تربیت‌بدنی استان پیشنهاد عزل او را به رئیس مجمع ارائه می‌دهد»؛ امروز می‌توان به مواردی اشاره کرد که رئیس هیأت بیش از چند ماه، حتی به دفتر هیأت استانی نیز سری نزده و در سودای دریافت پست اداری در استان‌های دیگر کشور یا تهران است.

پرسش مشخص امروز این است که اداره کل ورزش و جوانان استان سمنان چه نظارتی روی اجرای این مواد قانونی در هیأت‌های استانی خواهد داشت و اگر تاکنون به نمونه‌هایی از عدم حضور رسیده که بعید است اطلاع نداشته باشد، چرا برابر قانون اقدام نمی‌کند؟

انتهای پیام/۲۲۴۹/م/ی