صحبت های خواندنی عمو برگومی؛ به کونته توصیه می کنم بماند/فوتبال ایتالیا از نظر مالی بیمار است

به گزارش خبرگزاری فارس، جوزپه برگومی سال ها در دهه 80 و 90 در اوج فوتبال ماند و برای تیم اینترمیلان و تیم ملی ایتالیا بازی کرد.

او به عنوان عضوی از نسلی پرافتخار از لاجوردی پوشان در گفت وگویی با هفته نامه کیکر آلمان گفت: کونته مربی کاملا احساسی است که خود را با تک تک هواداران نزدیک و همراه می بیند. او در احساسات هوادار غرق می شود و می خواهد پاسخ مثبت و متقابلی به آنها داشته باشد.مرتب به بازیکنانش می گفت شما در ایتالیا بهترین هستید. با همین جمله سعی می کرد انگیزه بدهد. او تیم را با وجود چالش ها، یکپارچه حفظ کرد و به جایی رساند که قهرمان شد. من که به او توصیه می کنم بماند.

وی در این مصاحبه مفصل به نکات مهمی اشاره کرد که به این شرح است:

*آقای برگومی، نوزدهمین مقام قهرمانی اینترمیلان در سری آ قطعی شد. به ما بگویید با وجود کارهای که برای اسکای اسپورت انجام می دهید، فرصتی نیز برای جشن گرفتن بابت این اتفاق خوش داشتید؟

نه، مهیا نشد. مجبور بودم کار کنم و فرصتی هم کسب نکردم. شاید بعدا موقعیتش جور شود(می خندد). به عنوان مفسر فوتبال باید در دسترس باشم.

*اما شما همه عمرتان را صرف اینتر کردید؟

بله. همینطور است. حدود 13 سال سن داشتم که به اینترمیلان آمدم. هیچوقت هم برای باشگاه دیگری بازی نکردم.7 سال تمام کاپیتان تیم بودم. اما به خاطر دغدغه های کاری بسیاری که دارم، فرصت شادی نداشتم. هر چند که به لحاظ شخصی از این اتفاق خوشحال شدم.

*برای رسیدن به چنین افتخاری 11 سال دوستداران اینتر صبر کردند.

بله. هواداران خیلی در این سال ها اذیت شدند. البته مدت ها اینتر با مشکلاتی دست به گریبان بود. به خصوص که در این دوره 2 دفعه نیز صاحب باشگاه نیز تغییرکرد.

*این مورد دخیل بود؟

بی شک تاثیر داشت. اما باشگاه به نظر من پاداش کار هدفمندش را گرفت. پروژه ای که در دوره 2 ساله حضور لوسیانو اسپالتی به عنوان سرمربی آغاز و تعریف شد.

*حتما عواملی هم این پروژه را به کسب موفقیت نزدیک کردند؟

با به خدمت گیری آنتونیو کونته، این پروژه سرعت بیشتری گرفت و بعد با سرمایه گذاری که روی به خدمت گیری روملو لوکاکو شد، گام های بعدی به سمت موفقیت با قدرت برداشته شد.

*اما شما انتقاداتی هم داشتید؟

انتقادات همه برای بهتر شدن بود. هرچند که به خاطر ایراداتی که می گرفتم، مورد انتقاد هم بودم، اما به گمانم قهرمانی امری بدیهی و عادی نبود. تیم اینتر، با یوونتوس، ناپولی یا آ.ث میلان که در زمستان دوباره تقویت شدند، شرایط متعادلی از نظر کادر بازیکن داشت.

*پس عامل سرنوشت ساز در قهرمانی را در وجود چه چیز یا کسی می دانید؟

در این حال فکر می کنم اینتر چون یک آنتونیو کونته متفاوت با بقیه را داشت، جلو زد و قهرمان شد. آنتونیو یک محیط همیشه پیچیده را قدرتمندانه و به خوبی در کنار هم حفظ کرد. هر زمانی که اینتر موفقیت هایش را جشن گرفته، یک دست قوی و قدرتمند در فرماندهی اش داشته است.

*خب، این دست قوی آنتونیو کونته روی چه چیزهای تاثیر می گذاشت؟

به نظر من کونته در تنظیم و اجرای راز و رمز تاکتیکی بسیار برای تیمش خوب کارکرد. او از همان زمان که وارد تیم شد، برنامه هجومی گسترده ای را برای تیم تعریف کرد که در آن آثاری از پرسینگ هم دیده می شد. با این حال می دیدیم که تیم گل های زیادی نیز دریافت می کند. بعد آمد و کارش را براساس سیستم 2-5-3 پیش برد.

*این تغییر روش به نفع اینتر تمام شد؟

بله. در این حالت تیم به بالانس بهتری رسید.در این حالت استحکام دفاعی بیشتری بوجود آمد و این موارد به تیم برای پیشرفت بسیار کمک کردند.

*با این حال خط حمله همچنان منظم و با قدرت به کارش ادامه داد.

در خط حمله و آن جلوی تیم، لوکاکو و لاتاورو مارتینس خیال همه را راحت کردند. تیم به این دو در خط حمله اعتماد کرد و نتیجه اش را هم گرفت. این دو روی هم تقریبا نیمی از گل های تیم را به ثمر رساندند.  با این حال بزرگترین موفقیت کونته به طور قطع پیشرفت دیگر بازیکنان تیم بود.

*مثال می زنید؟

وضعیت بازی اسکریینار را درگذشته با حال در نظر بگیرید، آنوقت متوجه می شوید حرفم چه هست. در زنجیره سه نفره دفاعی با او به خوبی کار انجام شد. حتی همین حالت را در بازی آلساندرو باستونی جوان شاهد  بودیم. او ایوان پریشیچ را بار دیگر تهییج کرد و انگیزه به او داد، به اشرف حکیمی کمک کرد تا به سطح بین المللی برسد. با او، هر عضو تیم به درک بهتری از جایگاهی که دارد و کاری که باید بکند، رسید.همه فهمیدند چه ماموریت گروهی مهمی دارند. من حتی می گویم کونته توانست بازیکنان ذخیره اش را هم راضی نگه دارد تا در مواقع کوتاهی که به بازی می آیند، موثر و مفید کارکنند، راضی باشند و برای تیم بجنگند.

*موفقیت اینترمیلان در حالی حاصل شد که یوونتوس 9 قهرمانی لیگ را داشت. آیا قهرمانی اینتر به سود لیگ تمام خواهد شد؟

این مورد به چشم انداز آینده بستگی دارد. قطعا یوونتوسی ها این عقب ماندگی مورد پسندشان نخواهند بود و تحمل نخواهند کرد. به طور کلی این اتفاق کمک می کند تا رقابت ها از شور و هیجان بیشتری برخوردار شوند. اگر مرتب در صدر جدول جابجایی هایی صورت گیرد، تماشاگر بیشتری جذب خواهد شد. آنوقت قهرمانی چیزی عادی و از سر تکلیف نخواهد بود.

*از انتقادات علیه اینتر بگویید.

بحث درباره فوتبال زیبا، جواب روشنی  پیدانمی کند و اغلب چیزی نسبی است.من هدفم این بود که کمک کنم تا ایرادهای کار گرفته شود. البته یک تیم مدعی قهرمانی، نمی تواند همیشه در اوج و با فوتبالی تماشایی بازی کند. به طور قطع افت و خیز های ایجاد می شود. البته اگر نگاه کنید، من تحلیل های هم روی عملکرد تاکتیکی دیگران داشتم. به عنوان مثال گاهی از هویت و وضعیت روحی یوونتوس انتقاد کردم.

*و زمانی هم از ناپولی تعریف یا گاه انتقاد داشتید.

بله . به عنوان کارشناس تلویزیونی موظف بودم وضعیت تیم های دیگر را تعقیب هم کنم.

*از پایان روند قهرمانی های یوونتوس تعجب نکردید؟

ببینید، آنچه بدیهی به نظر می رسید، در نهایت همین بود که احتمالا اینتر یا آ.ث به سلطه یوونتوس خاتمه خواهند داد. هیچ تیمی نمی تواند تا ابد در پله اول بماند.قطعا گرفتار چالش های خواهد شد. به خصوص که ما در یک سال اخیر با چالش های سخت زیادی خارج از میدان مواجه نیز شدیم. در فوتبال فقط یک بار معجزه اتفاق می افتد و به عنوان مثال، یووه مقابل اودینزه معجزه بود. برای پیروزی لازم نیست که به سرنوشت تکیه کنید ، باید بازی کنید و برای مقابله با چالش ها سازمان دهید.

*یوونتوس به عنوان قهرمان گذشته افت و خیز داشت. شما هم با این نظریه موافق هستید؟

من یوونتوس را اینگونه تحلیل می کنم که این تیم  هیچ وقت احساس تیم بودن را به ما نداد. تیمی که مرتب به زمین رفت و اما نمایی از یک تیم را به نمایش نمی گذاشت. شاید تغییرات مداوم باعث بوجود آمدن این حالت می شد.

*پس در مجموع کنارماندن یوونتوس را به سود فوتبال می دانید؟

 فکر می کنم برای کالچو، این اتفاقی خوب و خوش بود که در سطح بین المللی بگوید اینتر و آ.ث میلانی هم هستند که می توانند در کنار یوونتوس قدرت نمایی کنند.

*حتی با وجودی که در جام جنجالی و پرهیاهوی سوپر لیگ نباشد و در سری آ متمرکز شوند؟

بله. اکنون این تیم ها باید بروند و برنامه های مالی خود را مشخص و سازماندهی کنند. شکی وجود ندارد که از نظر مالی، سری آ بیمار است و این بیماری باید به مرور ریشه کن شود.

*ایده ایی هم برای این منظور دارید؟

به نظرم هدف همه این باید باشد که اقتصاد سالم مثل آنچه در بایرن مونیخ می بینیم، در اینجا و نزد این تیم ها دیده شود. وقتی ماجرای پرسر و صدای سوپرلیگ پیش آمد، بایرن و هیچ تیم دیگر آلمانی جلو نیامدند. آنها به قدرت و توانایی مالی خود اتکا و باورداشتند. تیم من همان موقع سوپر لیگ را رد کردم.اما دیدیم که اینتر در این قضیه حضور اشتباهی هم داشت. تیم می خواست از طریقی نادرست کسب درآمد کند. اما این نه برای آن و نه هیچ تیم دیگری راه درستش نبود.

*فکر می کنید اگر اینتر در تابستان خرید بزرگی نکند، کونته اینتر را ترک خواهد کرد؟

کونته مربی کاملا احساسی است که خود را با تک تک هواداران نزدیک و همراه می بیند. او در احساسات هوادار غرق می شود و می خواهد پاسخ مثبت و متقابلی به آنها داشته باشد. من کاملا حال و روز او را درک می کنم. چون می خواهد با تمام وجود پاسخگوی هواداران باشد. او دوست دارد تازه واردهای قدرتمندی در تیمش داشته باشد. اما در ژانویه دیدیم که او خواستار تقویت کادر بود اما کسی را به دست نیاورد.

*با این وجود بازهم موفق بود.

بله. او در این بخش نیز هنرش را تکمیل کرد. مرتب به بازیکنانش می گفت شما در ایتالیا بهترین هستید. با همین جمله سعی می کرد انگیزه بدهد. او تیم را با وجود چالش ها، یکپارچه حفظ کرد و به جایی رساند که قهرمان شد. من که به او توصیه می کنم بماند.

*اگر بخواهیم از شما خواسته شود موضوعات برجسته فنی لیگ ایتالیا برشمارید، به چه نکاتی اشاره می کنید؟

من از سختی کار مدافعان کنونی نسبت به دورانی که فوتبال بازی می کردم، می گویم. آن موقع شرایط فرق می کرد و حال وضعیتی متفاوتی است. به عنوان مثال در اینتر، فضای بیشتری برای یک مدافع جهت رقابت وجودداشت. پس وظایف کمتری هم داشتند اما حالا نه فقط مدافعان بلکه بازیکنان سایر خطوط وظایف و رقابت بیشتری دارند. از نظر داوری، همین مساله وجود دارد. در گذشته حساسیت کمتری بود. اما حالا داوران سخت گیری بیشتری می کنند. برنامه های تاکتیکی حول محور مالکیت یا نداشتن مالکیت توپ است. در این حالت هر تیمی که هوش و دقت بیشتری نشان دهد، موفق تر می شود.

***جوزپه برگومی در یک نگاه

جوزپه رافائل بروگومی ملقب به پپه برگومی متولد 22 دسامبر سال 1963 در میلان ایتالیا در روزگاری که بازی می کرد، مدافع قدرتمندی بود که قابلیت بازی در همه نقاط خط دفاع را داشت.

16 سال بیشتر نداشت که خبر مرگ پدرش را در اردوی تیم ملی جوانان ایتالیا در لایپزیگ را گرفت. اما این موضوع ناراحت کننده نمی توانست مانعی برای رسیدن به اهدافش در فوتبال شود.

او از همان سنین کم به بازی در اینترمیلان علاقمند بود. با وجودی که آ.ث دیگر تیم شهر میلان او را 2 بار می خواست، اما فقط خواسته اش حضور در اینتر بود. به همین خاطر در سن 16 سالگی به رویای اش رسید وپیراهن اینتر را به تن کرد. وی ابتدا برای تیم جوانان باشگاه بازی کرد و سرانجام در 30 ژانویه 1980 برای نخستین مرتبه برای تیم اصلی باشگاه به میدان رفت.

او تا پایان دوران فوتبالش به پیراهن وفادار ماند. پیراهنی که به مدت  20 سال آن را به تن کرد.

برگومی بعد از پائولو مالدینی، اسطوره روسونری ها رکورددار بیشترین حضور در دربی شهر میلان(دلامادونینا) و بازی های اروپایی است.

برگومی که از همان زمانی که سن کمی داشت به خاطر سبیلی که داشت،به عمو برگومی نزد هوادارانش معروف بود، در 756 بازی برای اینتر، توانست 28 گل به نام خودش را ثبت کند.

وی در مدت 2 دهه حضورش با اینتر، یک مقام قهرمانی اسکودتو 1089-1988، یک قهرمانی جام حذفی(1982-1981) ، یک سوپرکاپ ایتالیا 1989 و 3 مقام قهرمانی جام یوفا سابق 1991-1990، 1994-1993، 1998-1997 را کسب کرد.

برگومی در سال ۱۹۹۹ در سن تقریباً ۳۶ سالگی بازنشسته شد و رکورد بیشترین حضور را برای اینترمیلان تا آخر سپتامبر ۲۰۱۱ داشت وقتی که رکورد او توسط خاویر زانتی شکسته شد. نام او همچنین به عنوان یکی از ۱۲۵ بازیکن برتر در مارس سال ۲۰۰۴ توسط پله برده شد.

در رده ملی برگومی با تیم ملی ایتالیا فاتح جام جهانی 1982 شد و همچنین در جام های جهانی 1986، 1990 و 1998 و نیز جام ملت های اروپا 1988 نیز بازی کرد.

انتهای پیام/