مصاحبه مفصل با پدیده فرانسه؛ اوپامکانو: لایپزیگ خودش را به بوندس لیگا تحمیل کرد/مادرم اجازه نداد به بایرن مونیخ بروم

به گزارش خبرگزاری فارس، دایو اوپامکانو بازیکنی است که تلاش کرده گام به گام در فوتبال پیشرفت کند. او زمانی که 16 سال بیشتر نداشت و در تیم والنسین فرانسه به عنوان یک پدیده مطرح شد، مورد توجه تیم های بزرگی مثل بایرن مونیخ و منچستریونایتد قرار گرفت. در آن موقع به پیشنهادات این تیم ها پاسخ رد داد تا «گام های پیشرفت» را صحیح بردارد.

به همین خاطر به تیم ردبول زالتسبورگ اتریش رفت تا با اصول فوتبال حرفه ای آشنا شود و بعد به آر ب لایپزیگ آمد تا بازی در تیمی از بوندس لیگا را تجربه کند. در این مدت او بازی در تیم های رده سنی فرانسه را پشت سرگذاشت تا به پیراهن تیم بزرگسالان کشورش رسید.

اوپامکانو که اکنون 22 ساله شده  و از ابتدای تابستان کارش را در تیم بایرن مونیخ آغاز می کند، اظهار داشت:در دوره 4 سال و نیم حضورم در لایپزیگ به دستاوردهای مهمی رسیدیم.به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کردیم و همه ساله جزو تیم های بالای جدول هستیم. در این مدت توانستیم خودمان رابه بوندس لیگا تحمیل کنیم و همه این دستاوردها به صورت اتفاقی حاصل نشدند.

وی که پیش بینی می شود یکی از بازیکنان فرانسه در یورو 2020 باشد،  به خاطر پایان کارش در آرب لایپزیگ و حضور در بایرن مونیخ با هفته نامه کیکر آلمان مصاحبه کرد که مشروح آن چنین است:

*آقای اوپامکانو، در پایان فصل لایپزیگ را ترک می کنید و راهی بایرن مونیخ می  شوید. برای شما آرب لایپزیگ دیگر کوچک شده بود؟

نه. به هیچوجه. من تیمم را عوض می کنم که بیشتر و بهتر در فوتبال پیشرفت کنم. در این مورد خیلی با خانواده ام و مشاورانم صحبت کردم. همه به این باور رسیدیم که انتقالم به بایرن مونیخ بهترین تصمیم ممکن در زندگی ورزشی ام می تواند باشد.

*جالب اینجاست که یولیان ناگلس مان، مربی تان در آرب نیز همراه با شما به مونیخ می آید که جانشین فلیک شود. این شروع کار را برای شما راحت تر نمی کند؟

خب، زمانی که من تصمیم گرفتم به بایرن پاسخ مثبت دهم، چنین اتفاقی نیفتاده بود. در ماه  فوریه پاسخ مثبت دادم و قرارداد بسته شد.اما هیچ چیزی زیباتر از این نیست که مربی ام نیز آنجاست. چون با فلسفه بازی و مدل کاری او، کاملا آشنا هستم. اما در آنجا کارم را مثل سایر بازیکنان از صفر شروع می کنم.

*در این دو سال در آرب و زیر نظر ناگلس مان چه چیزهای یادگرفتید؟ همینطور او چه نقشی در پیشرفت تان داشت؟

همکاری با او واقعا باعث خوشحالی ام بود. او فوتبال را به خوبی درک می کند. دقیقا می داند چه چیزی مد نظر است.زیر نظر او پیشرفت زیادی داشتم. به خصوص در بعد تاکتیکی، خیلی به من کمک کرد. به من ویدیوهای زیادی داد که در هریک دقیقا شرح داده بود، در چه مواردی باید بهتر شوم. واقعا خیلی مهم است که مربی شما، دقیقا عملکردتان را آنالیز کند و به شما معایب کار را به صورت کاملا روشن گوشزد کند.او واقعا درک بالایی از فوتبال دارد و معلومات فنی بسیاری دارد. به عنوان شاگرد فقط می توانم او را تمجید کنم و خوشحال باشم که بازهم می توانم زیر نظرش کارکنم و چیزهای جدیدی بیاموزم.

*تاثیرگذارترین لحظه در این چهار سال حضور در تیم آرب لایپزیگ برای شما چه بود؟

وقتی می گویید 4 سال و نیم، یعنی از یک دوره تقریبا طولانی صحبت می کنید. اما برای من که خیلی خیلی زودگذشت. نمی دانم شاید چون همه چیز به سرعت پیش رفت، این دوره را حس نکردم. البته وقتی به این مقطع از زندگی نگاه می کنم، فقط چیزهای مثبت به ذهنم می رسد. واقعا آنچه ما در این دوره در آرب انجام دادیم، فوق العاده بود. فقط هم شامل بازیکنان و دیگر اعضای تیم نمی شد. بلکه شامل عملکرد کارکنان باشگاه نیز بود. به نظرم در این دوره  توانستیم خودمان را به بوندس لیگا به عنوان یک قدرت بزرگ تحمیل کنیم.به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسیدیم و همه ساله جزو تیم های بالای جدول هستیم. همه این ها به صورت اتفاقی حاصل نشده  است.

*در آغاز سال 2017 همه چیز برای شما خوب پیش نمی رفت. در دومین بازی تان برای آرب که مقابل هامبورگ بود و تیم در لایپزیگ 3 بر صفر برنده شد، رالف هازنهوتل بعداز 31 دقیقه شما را مجددا از بازی بیرون آورد. واقعا شوکه نشدید؟

در واقع  لحظه سختی بود. اما شوکه نشدم. بلکه به تجربه مفیدی هم رسیدم. آن موقع حدود 18 سال سن داشتم. به  کشوری ناآشنا آمده بودم و در یک لیگ جدید بازی می کردم.این همه تجربه کنونی از بازی در اینجا را که نداشتم.فهمیدم در همان مدت کم خیلی اشتباه کرده ام .این را هم می دانستم که نباید مایوس شوم. من اصولا آدمی مثبت اندیش هستم و به عنوان جوانی کم سن و سال روحیه قوی داشتم.

*همان روحیه قویی که از دوران بازی روی آسفالت خیابان و با هم سن وسالان خود داشتید؟

دقیقا.از همان موقع بود که فهمیدم در فوتبال باید روحیه را حفظ کرد و امیدوار بود. یادم می آید وقتی در کوچه و خیابان بازی می کردم، ما چیزی به اسم داور نداشتیم. برای خودمان یک سری قوانین خاص داشتیم. همیشه هم برای تصاحب توپ روی آسفالت می جنگیدیم. از همان موقع بود که فهمیدم حتی اگر محکم به زمین بخورم و زانویم خون آلود شود، بازهم باید بلند شوم و به جنگیدن ادامه دهم. همین روحیه به من تا به امروز کمک کرده است. وقتی در فوتبال، بلند شوی و به کار ادامه دهی، مطمئن باش می توانی دوام بیاوری و بهتر شوی.

*با وجود آن اتفاقی که درموقع شروع کارتان رخ داد، هازنهوتل بعدا به شما اعتقاد پیداکرد. او که حالا مربی ساوتهمپتون انگلیس است، چه اهمیتی برای شما دارد؟

او در پیشرفتم تاثیرداشت. فقط مرا از بازی بیرون نیاورد. بلکه به من کمک زیادی کرد و از من خواست درست فکرکنم و درست در بازی باشم. مسلم است که برای او به عنوان مربی نیز راحت نبود که به جوانی مثل من اعتماد کند و بازی بدهد. اما او هم ایراد کارم را گرفت و هم از من حمایت کرد. با من کلی حرف زد. واقعا از او ممنون هستم. من هم سعی کردم اعتمادش را به درستی پاسخ دهم.

*امیل فورسبرگ، هم تیمی تان جمله جالب و عجیبی در مورد شما دارد. او می گوید شما بازیکنی هستید که هیچکس نمی خواهد مقابل تان بازی کند. فکر می کنید منظورش چیست؟

(می خندد) فکر می کنم او خواسته با این جمله از من خیلی تعریف کند. حرفش برای من من معنی زیادی دارد. امیل فورسبرگ یک اسطوره در لایپزیگ است. چون از زمانی که تیم در دسته دوم بوندس لیگا بازی می کرد، با آرب بوده است. او بخشی از تاریخ تیم و باشگاه است.

*شما مثل او بخشی از تاریخ آرب بوده اید. در این دوره سخت کرونایی که تماشاگر در ورزشگاه نیست، وداع با آرب تا چه حد برای تان سخت است؟

خب، خیلی ناراحت کننده است. ما یک سال است که در ورزشگاه ها، جای تماشاگران را خالی می بینیم. در لایپزیگ چنین چیزی را سراغ نداشتیم. چون ارتباط تنگاتنگی با هوادار داشتیم. واقعا همه در کنار هم مثل یک خانواده بودیم. توجه کنید در یک خانواده اگر پدر و مادر مدت ها از هم فاصله داشته باشند، آن خانواده لطمه خواهد خورد. ما هم به خاطر شیوع کرونا لطمه خوردیم. اما در بازی های اخیر خود سعی کردیم با قدرت بیشتری کارکنیم و به اهداف مان برسیم تا هواداران مان که از طریق تلویزیون ما را تعقیب می کنند، شاد کنیم.

*در لایپزیک چند هم تیمی فرانسوی زبان داشته اید. اول نبی کیتا بود. بعد ابراهیم کونات، نوردی موکیله، آمادو حیدرا و چند نفری دیگر. چقدر این مساله به شما کمک کرد؟

همانگونه که قبلا برای تان توصیف کردم، ما یک خانواده هستیم. و در یک خانواده هم اعضا با هم حرف می زنند. در این حال این یک امتیاز است که درخانواده ای بازیکنانی باشند که با هم به زبان مادری بتوانند حرف بزنند. همین مساله حداقل کمک می کند تا درک بهتری وجود داشته باشد و خیلی چیزها راحت تر فهمیده شود. با این حال باید بگویم که در این چند سال زبان آلمانی ام خیلی خوب شده است.

*از نبی کیتا گفتیم. او اولین لایپزیگی بود که به باشگاه کاملا بزرگی رفت. در لیورپول از نظر فنی خوشبخت نشد. فکر نمی کنید همین مورد، هشداری به شما باشد که در مونیخ کاری به مراتب سخت تر در انتظارتان است؟

نبی بازیکن کاملا بزرگی است. تا آنجایی که من فهمیدم، خیلی چیزها برای او در لیورپول مشکل ساز شدند. اگر می بینیم اوضاع برایش آنگونه که تصور می شد، خوب نبود، به مواردی باید اشاره کنیم. به طور مثال او مدت ها مصدومیت داشت. وقتی که سالم و آماده باشد، قطعا به لیورپول کمک خواهد کرد. در مورد خودم هم می دانم که کار سنگین تری در بایرن در انتظارم است اما نگران نمی شوم. اکنون مایل هستم یک فصل تقریبا موفق را لایپزیگ به پایان ببرم.

*به ما بگویید بهترین و ناخوشایند ترین بازیکنی که برابرش قرار گرفتید، چه کسی بوده؟

من مقابل مهاجمان خوب زیادی تاکنون بازی کرده ام. مسلم است که روبرت لواندوفسکی قطعا مهاجمی برجسته است. حتی ارلینگ هالند هم خیلی قوی است.  اما باورکنید مهاجمی نبوده که مقابلش قراربگیرم و بعد بگویم که برایم مشکلات زیادی بوجود آورده است. مقابل مهاجمی تاکنون قرارنگرفته ام که در رویارویی بعدی، شب از ترس، خوابم نبرد.

*برای یک بازی چگونه خود را آماده می کنید؟آیا در مورد حواشی بازی تحقیق و بررسی می کنید یا بدون آگاهی خاصی وارد بازی می شوید؟

ما در آرب یاد گرفته ایم که همیشه برای بازی های بعدی برنامه ریزی کنیم. همیشه یک برنامه کاری مشخص دریافت می کنیم. به ما یکسری اطلاعات و ویدیو از حریفان بعدی داده می شود. حتی ما یک اپ مخصوص داریم که به صورت ویژه ویدیوهای از رفتار مهاجمان حریف در محوطه جریمه، نقاط قوت و ضعف آنها مرتب نمایش داده می شود. به این ترتیب مرتب به این اطلاعات دریافتی توجه می کنم. فیلم ها را نگاه می کنم. ضمن آنکه بعد از چند سال بازی در بوندس لیگا حالا دیگر با اکثر مهاجمان شاغل در اینجا آشنا هستم و می دانم چه سبک بازی دارند.

*در مصاحبه های قبلی گفته اید وقتی 16 سال سن داشتید، با پیشنهاد بایرن مونیخ روبه رو شدید. چه شد که چند سال زودتر به بایرن نرفتید؟

به خاطر حرف مادرم آن موقع نرفتم. مادران همیشه دل نگران فرزندان هستند. با 16 سال سن آدم فکر نمی کند آینده اش چه شکلی خواهد بود. آن موقع وقتی پیشنهاد بایرن آمد، شرایط خیلی خوب و مجذوب کننده ای داشت. من آنقدر هیجان زده بودم که شب ها خوابم نمی برد. می خواستم با طی کردن کوتاه ترین راه به اوج برسم. اما مادرم به من گفت نه.  به من گفت بروم و فعلا تجربه اندوزی کنم. بعد می توانم منتظر اتفاقات خوبی باشم.

*آن موقع در ازای 2.2 میلیون یورو از والنسین به ردبول زالتسبورگ رفتید که تجربه اندوزی کنید. اما حالا درازای 42.5 میلیون یورو به بایرن مونیخ آمدید. این رقم فشارکاری را برای شما ایجاد نمی کند؟

نه. این ها فقط یک سری ارقام هستند که خودم را درگیر آن نمی کنم. آنچه برای من مهم بوده، پیشرفت و بهتر بازی کردن است.

انتهای پیام/