اخبار فارس من افکار سنجی دانشکده انتشارات توانا فارس نوجوان

خانواده

کجا عکس فلسفی بگیریم؟/ قدم زدن در «گذر شهریار»چکیده تاریخ معاصر ایران

در این روزهای کرونایی و دلتنگی برای گردشگری و سفر، پیاده راه ها یکی از بهترین گزینه ها برای رفع استرس و هوایی تازه کردن هستند. گذر شهریار اما شاید یکی از بهترین دیدنی های پایتخت باشد. خیابانی که قدم به قدم آن به بنایی دیدنی و قصه دار از تاریخ معاصر کشورمان هست.

کجا عکس فلسفی بگیریم؟/ قدم زدن در «گذر شهریار»چکیده تاریخ معاصر ایران

گروه زندگی؛ نعیمه جاویدی: اگر مشتاق هستید بدون خرج و برج گردشگری کنید و از طرفی بی میل هم نیستید ماجراهای تاریخی و جالب نامگذاری بناهای قدیمی شهر و معابر یا قصه های آدم هایی که سال های نه چندان دور در شهر و دیارمان زیسته اند را بدانید، حتما سری به گذر شهریار بزنید. خیابانی خوش گذر و دیدنی که باقیمانده چنارهای قدیمی تهران را می توان در آن دید؛ آب تمیز و جاری در جوی های این محدوده این چنارها را سرحال نگه داشته است.

گذر شهریار در محدوده ای 35 کیلومتری پهنه رودکی ساختمان های فرهنگی-هنری و قدیمی را در خود جای داده. این خیابان درست در همان روزهای نخست موج اول و دوم کرونا افتتاح شد به همین دلیل کمتر کسی از احوالات آن خواند یا شنید. در این مطلب قرار است، دیدنی های این گذر جذاب تهران را قدم بزنیم و بخوانیم.

همین ابتدای گزارش باید گفت اگر مایل هستید سری به آن بزنید حتماً خودتان را به خیابان حافظ تهران برسانید از  آنجا از هر کس بپرسید گذر شهریار کجاست راه را به شما نشان خواهد داد. کمی آب، خوارکی سبک و عینک آفتابی یا کلاه آفتاب گیر برای این گشت و گذار کافی است.

خیابان هنری و بین المللی تهران

 نام این خیابان قبلاً «دکتر ارفع» بود و بعدها به «شهریار» تغییر کرد. بیش از 35 ساختمان با کاربری فرهنگی-هنری و قدیمی در این خیابان وجود دارد که برخی همچنان اولین و بهترین های کشورند.همین سبب شد که شهرداری منطقه 11 تهران به فکر بازپیرایی و تبدیل این پیاده راه به قطب فرهنگی-هنری تهران بیفتد. از شمال، جنوب، غرب و شرق به ترتیب به خیابان های انقلاب، نوفل لوشاتو، ولیعصر(ع) و حافظ می رسد. در قسمت اصلی و چشمنوازتر آن که از خیابان حافظ آغاز و به خیابان انقلاب ختم می شود، سردیسی از استاد شهریار نصب شده اهدایی شهرداری تبریز و ساخته دست هنرمند «احد حسینی». این گذر شاید یکی از بین المللی ترین گذرهای شهر هم باشد 4 سفارت روسیه، فرانسه، واتیکان و ارمنستان در آن قرار دارد، هرکدام با نما و معماری جالب.

وقتی مرجان، کربن شد

خیابان «هانری کُربَن» که پیش از این نامش «مرجان» بود به نام فیلسوف، ایران پژوه و شیعه پژوه معروف فرانسوی تغییر یافت. او که سالها به عنوان استاد فلسفه در دانشگاه تهران مشغول بود از طریق علامه «مرتضی مطهری» با علامه «محمدحسین طباطبایی» آشنا شد و معاشرت بسیار داشت. از علامه جملاتی درباره صحیفه مهدویه خوانی کربن و اشک ریختن هایش با این معنانی نقل شده است. کربن تألیفات و دستنوشته های ارزشمندی درباره ایران و تشیّع دارد که می توان به دو مجموعه معروف مجلد ایرانشناسی او اشاره کرد. از دیدارهای کربن با بزرگان فلسفه و شیعه ایران ماجراهای جالبی نقل می شود که به بهانه گردشگری در این خیابان می توان آن را هم مرور کرد.

فلسفه ای ترین عکس یادگاری

دو بنای ارزشمند دیگر هم در این گذر وجود دارد. یکی موسسه و انتشارات «گیتاشناسی» است. این موسسه شعب مختلفی دارد اما ده ها سال است که خانه نخست آن این گذر بوده. نقشه کشور، شهر و راهها، کره جغرافیا، کارتوگرافی و اطلس های جغرافیایی که داریم ماحصل تلاش اهالی این خانه است. موسسه پژوهشی فلسفه و حکمت هم دیدنی است و سال 1383 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده. این موسسه جزو بناهای فعال و دایر است و در آن نشست ها برای علاقمندان فلسفه و حکمت برپا می شود. نوروز امسال اما عموم هم اجازه بازدید از آن را داشتند و با این بنای قدیمی سلفی گرفتند.

 

این موسسه حیاط مشجّر و  دو ساختمان اصلی دارد که با تزئینات آجرچینی، آجرتراشی، گچبری، آیینه کاری، گره چینی و کاشیکاری، معماری چشمنوازی دارند. ساختمان بزرگتر متعلق به «لقمان الملک» معروف بود و ساختمان کوچکتر متعلق به «علی اتحادیه». زمان ساختشان به 1314 بر می گردد و سال 1353 خریداری و به این موسسه واگذار شده اند.

میزبانی با قهوه از  سرشناسان

این گذر را شاید بتوان خیابان تالارهای فرهنگی-هنری هم نامید. معروفترین هایش زیر نظر بنیاد علمی-فرهنگی رودکی فعالیت می کنند که در ورودی خیابان شهریار از خیابان حافظ در سمت راست رهگذران قرار دارد. تالارهای «حافظ»، «فردوسی»،«رودکی»، «وحدت» و«فرهنگ» بنام ترین پاتوق های فرهنگی این محدوده اند. تالارهایی که در ساختمان بنیاد فرهنگی-هنری رودکی قرار دارند و به نام بزرگان ادبیات ایران مزین هستند. موزه و تالار نمایشی اُپرای عروسکی کشور هم اینجاست. کافه مسقف، روباز و چوبی زیبایی هم برای پذیرایی از گردشگران و مهمانان تالارها دایر است. در کافه مسقف چوبی و قسمت مدیریت آن عکس های متعددی از حضور بازیگران، ورزشکاران، هنرمندان و چهره های بنام فرهنگ و هنر کشور روی دیوار نصب شده. 

شما هم به تالار دعوتید!

در این قسمت از مطلب قرار است با تعداد قابل توجهی از مراکز فرهنگی- هنری ملی و حتی بین المللی ایران آشنا شویم که در گذر شهریار قرار دارند.

تالار حافظ: این تالار از بهترین سالن های تئاتر کشور با معماری کاربردی، خلاقانه و اولین تالار نمایشی پرتال کشور است که با سازه های سبک، محکم و قابلیت جابه جایی  ساخته شده است. 400 مترمربع مساحت دارد و سالن نمایش آن 100 مترمربع با گنجایش 175 تماشاچی. نوع معماری سالن این امکان را فراهم کرده که دکور نمایش و تئاترهای مختلف هنگام اجرا جابه جا و دکور جدید جایگزین شود.

تالار فردوسی: این تالار سال 1381 توسط «بهروز غریب پور» برای نمایش و اپرای عروسکی طراحی شد. شخصیت های عروسکی این مجموعه از مبارک گرفته تا عروسک بزرگان ادب و هنر کشور؛ حافظ، مولانا و...بزرگترین و غنی ترین موزه عروسکی کشور را تشکیل داده اند. این تالار ابتدا داربستی بود بعد به شکل و شمایل امروزی درآمد.

سمفونی و اپرای عروسکی مولانا یکی از مشهورترین اجراهای عروسکی آن است. چهره های بنامی مانند «بهروزعبدی» و «همایون شجریان» با این مجموعه همکاری داشته اند. سالن فردوسی ظرفیت 140 تماشاگر دارد.

تالار وردکی: تالار سوم این محدوده تالار رودکی و برای دوستداران موسیقی نامی آشناست که از سال 1346 دایر شده. این تالار دارای سه قسمت اصلی سِن و جایگاه ویژه همچنین دو بالکن و در هر اجرا میزبان 133علاقمند هنر و موسیقی است. این سالن دهه 80 با دستگاه ها و تجهیزات به روز موسیقی دنیا تکمیل و تقویت شد. طراحی سالن و تجهیزات جدید طوری است که انواع اجرای زنده، کُر، ارکستر با انواع سازها را به تجربه ای خوشایند برای مهمانان تبدیل می کند.

تالار وحدت: دو تالار در این محدوده دوره پهلوی اول ساخته شد. تالار بزرگتر یعنی تالار «وحدت» امروز «رودکی» نام داشت. تالار وحدت سال 1346 ساخته شد قبل از جشن های 2500 ساله شاهنشاهی ایران و به این نیت که برای این دو مراسم استفاده شود. یکی از معروف ترین مربیان رقص جهان با بکارگیری نوجوانان ایرانی رقصی ایرانی برای نمایش در جشن تخت جمشید طراحی کرد که در همین تالار تمرین می کردند. «اوژن آفتاندلیانس» معمارارمنی اهل تبریز که طراحی ساختمان فرودگاه مهرآباد، کاخهای سعدآباد و نیاوران، کلیسای سرکیس مقدس تهران و موزه مردم شناسی را هم انجام داده، طراحی این بنا را برعهده داشت. این تالار اتاق ها و طبقات متعددی دارد اما آشناترین آن برای ما همان سالنی است که اختتامیه جشنواره فیلم فجر بارها در آن برگزار شده. این قسمت همکف و سه طبقه بالکن نعل اسبی دارد که ایوان های آن با گچبری ای به سبک کنگره ای و خشتی تخت جمشید و پرده مخمل زرشکی تزئین شده است. این تالار گنجایش پذیرایی از  740 تماشاگر را دارد.

تالار فرهنگ: تالاری برای موسیقی، نمایش و همایش بجامانده از دوره پهلوی دوم است که سال 1384 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و در شرق تالار وحدت قرار دارد. تالار فرهنگ از اولین مراکز نمایش کشور و ارکستر سمفونیک ملی بوده. این تالار با نمای آجرهای سرخ قزاقی، سرستون سیمانی سفید و طاق-ایوان ایرانی به سبک قاجار ساخته شده و کاربری فرهنگی متعددی دارد.

مدرسه نواها و سروده های ایرانی

یکی دیگر از ساختمان های معروف گذر شهریار «هنرستان عالی موسیقی» است که روبروی تالار وحدت قرار دارد. نخست، این هنرستان تاسیس شد و سالها بعد اداره موسیقی کشور یعنی این هنرستان، قدمتی بیش از نهادهای موسیقی کشور دارد. برای افتتاح این مدرسه تاریخ های متعددی مطرح شده مانند سال 1293ه.ش. دلیل این ماجرا فعالیت این هنرستان در5دوره و تغییرات مدیریتی مختلف است. این هنرستان ابتدا به دستور ناصرالدین شاه برای تامین عوامل موسیقی رژه پادشاهی و جشن 50 سال سلطنت او در دارالفنون افتتاح شد. دوره دوم فعالیت مدرسه دوره رضاخانی است، دوره سوم، چهارم و پنجم هم به ترتیب دوره اشغال تهران توسط متفقین، پهلوی دوم و انقلاب اسلامی. نام بزرگان موسیقی کشور مانند «روح الله خالقی»؛ ناجی موسیقی ایرانی با سرود به یادماندنی «ای ایران»، کلنل «علینقی وزیری» با سمفونی معروف «نفت» پس از ملی شدن صنعت نفت و سرود «ای وطن» در کارنامه این بنا می درخشد. وزیری دو دوره مدیریتی مسئولیت اداره این هنرستان را برعهده گرفت و دوره دوم به دلیل نوآوری در موسیقی سنتی به «نیمای موسیقی ایران» معروف شد. «حسین دهلوی»، «ابوالحسن صبا»، «لوریس چکناواریان»، «علی رهبری»، «جواد معروفی» و بسیاری دیگر نامشان با این مدرسه گره خورده است.

این قاب ها دیدنی است

نگارخانه «شیث» از دیگر دیدنی های گذر شهریار هم در کوچه شیرزاد و نزدیک پارک دانشجو و تئاتر شهر قرار دارد. نگارخانه ای که سال 1386 با نمایش آثار «جواد حمیدی» با عنوان «زن و گل» در خانه  قدیمی برپا شده است. فعالیت های متعددی داشته که یکی از معروفترین هایش نمایش بیش از 300 قطعه عکس دیده نشده یا کمتر دیده شده از جهان پهلوان تختی است که بازتابی بین المللی هم داشت.

 

 

انتهای پیام/

 

این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری فارس در وب سایت منتشر خواهد شد پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
Captcha
لطفا پیام خود را وارد نمایید.
پیام شما با موفقیت ثبت گردید.
لطفا کد اعتبارسنجی را صحیح وارد نمایید.
مشکلی پیش آمده است. لطفا دوباره تلاش نمایید.

پر بازدید ها

    پر بحث ترین ها

      بیشترین اشتراک

        اخبار گردشگری globe
        اخبار کسب و کار تریبون
        همراه اول